Pytanie: Czy Bóg wymaga, aby chrześcijanie przestrzegali sabatu?
Odpowiedź:
W Kolosan 2.16-17 apostoł Paweł stwierdza, „Niech was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; rzeczywistością natomiast jest Chrystus.” Podobnie podaje także fragment z Rzymian 14.5: „Jeden robi różnicę między dniem a dniem, drugi zaś każdy dzień ocenia jednakowo; niechaj każdy pozostanie przy swoim.” Podane fragmenty Pisma Świętego w wyraźny sposób przekonują, że przestrzeganie sabatu jest kwestią dobrowolną, a nie nakazem Boga. Przestrzeganie sabatu jest kwestią jak mówi Pismo Święte, na podstawie której nie powinniśmy siebie wzajemnie osądzać. Przestrzeganie sabatu jest sprawą co do której każdy chrześcijanin powinien sam rozsądzić.
W początkowych fragmentach Dziejów Apostolskich, pierwsi chrześcijanie w większości pochodzili z kręgów żydowskich. Gdy poganie zaczęli nawracać się do Jezusa Chrystusa, to chrześcijanie żydowskiego pochodzenia mieli problem. Których aspektów Prawa Mojżeszowego i tradycji żydowskiej nawróceni poganie powinni przestrzegać? Apostołowie spotkali się i rozważyli kwestię na soborze w Jerozolimie (Dzieje Apostolskie rozdział 15). Ich decyzja brzmiała: „Sądzę, że nie należy czynić trudności tym spośród pogan, którzy nawracają się do Boga. Ale polecić im, żeby się wstrzymywali od rzeczy splugawionych przez bałwany, od nierządu, od tego, co zadławione, i od krwi” (Dzieje Apostolskie 15.19-20). Przestrzeganie sabatu nie było jednym z nakazów do jakich apostołowie nakłaniali nawróconych pogan. Nie ulega wątpliwości, że nie zaniedbaliby przestrzegania sabatu gdyby to był Boży nakaz dla chrześcijan.
Powszechny błąd związany z dyskusją odnośnie przestrzegania sabatu jest postrzeganiem sabatu jako dnia dla Pana (dnia uwielbienia). Niektóre grupy, takie jak Adwentyści Dnia Siódmego utrzymują, że Bóg wymagał aby nabożeństwa odbywały się w sobotę, w Dzień Sabatu. Ale nie tego dotyczył sabat. Przykazanie odnoszące się do sabatu dotyczyło zakazu pracy w Dzień Sabatu (2 Księga Mojżeszowa 20.8-11). W żadnym miejscu w Piśmie Świętym Dzień Sabatu nie jest nakazanym dniem uwielbienia. Owszem Żydzi za czasów Starego Testamentu, Nowego Testamentu i czasów współczesnych celebrują sobotę jako dzień uwielbienia, ale nie o to chodziło w nakazie sabatu. W Dziejach Apostolskich każde spotkanie, które odbywało się w sabat było spotkaniem Żydów, a nie chrześcijan.
Kiedy spotykali się pierwsi chrześcijanie? Fragment z Dziejów Apostolskich 2.46-47 podaje nam odpowiedź, „Codziennie też jednomyślnie uczęszczali do świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z weselem i w prostocie serca. Chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością całego ludu. Pan zaś codziennie pomnażał liczbę tych, którzy mieli być zbawieni.” Gdyby wymienić jakiś dzień, w którym spotykali się regularnie chrześcijanie, to byłby to pierwszy dzień tygodnia (nasza niedziela), a nie Dzień Sabatu (nasza sobota) (Dzieje Apostolskie 20.7; 1 Koryntian 16.2). By uwielbić Boga i Jego zmartwychwstanie w niedzielę, pierwsi chrześcijanie traktowali niedzielę nie jako „Chrześcijański Sabat”, lecz szczególny dzień uwielbienia Jezusa Chrystusa.
Czy jest coś złego w celebrowaniu żydowskiego sabatu w sobotę? Oczywiście, że nie! Powinniśmy uwielbiać Boga każdego dnia, nie tylko w sobotę czy niedzielę! Wiele kościołów ma nabożeństwa w soboty i niedziele. Jesteśmy wolni w Chrystusie (Rzymian 8.21; 2 Koryntian 3.17; Galacjan 5.1). Czy chrześcijanie powinni przestrzegać sabatu- nie pracując w soboty? Jeśli chrześcijanin czuje, że tak powinien czynić, to jak najbardziej powinniśmy pozwolić mu na to (Rzymian 14.5). Aczkolwiek ci, którzy przestrzegają sabatu nie powinni osądzać tych, którzy tego nie czynią (Kolosan 2.16). Poza tym, ci którzy nie przestrzegają sabatu nie powinni gorszyć tych, którzy go przestrzegają (1 Koryntian 8.9). Fragment z Galacjan 5.13-15 w pełni podsumowuje tą kwestię: „Bo wy do wolności powołani zostaliście, bracia; tylko pod pozorem tej wolności nie pobłażajcie ciału, ale służcie jedni drugim w miłości. Albowiem cały zakon streszcza się w tym jednym słowie, mianowicie w tym: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Lecz jeśli jedni drugich kąsacie i pożeracie, baczcie, abyście jedni drugich nie strawili.”
