Jakie było znaczenie i waga Soboru Jerozolimskiego (Dzieje Apostolskie 15)?
Odpowiedź:
W pierwszych dniach istnienia kościoła chrześcijańskiego składał się on głównie z Żydów. W 8 rozdziale Dziejów Apostolskich ewangelia dotarła do Samarytan (którzy byli etnicznie mieszanką Żydów i pogan), a wielu Samarytan przyjęło Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela. W rozdziale 10 Dziejów Apostolskich apostoł Piotr jako pierwszy zaniósł ewangelię do pogan i wielu z nich przyjęło Chrystusa jako Zbawiciela. W Dziejach Apostolskich w rozdziałach 13-14 Paweł i Barnaba prowadzili bardzo owocną służbę wśród pogan. Wszyscy ci poganie nawracający się do wiary w Chrystusa wywołali niepokój wśród wierzących Żydów, po raz pierwszy wyrażony w Dziejach Apostolskich 11:1-18, a kwestie, które wywołały niepokój, zostały ostatecznie rozstrzygnięte na Soborze Jerozolimskim (Dzieje Apostolskie 15). Kwestie te koncentrowały się na dwóch pytaniach: Czy poganie muszą najpierw stać się Żydami, zanim będą mogli zostać chrześcijanami? Czy poganie muszą przestrzegać Prawa Mojżeszowego po tym, jak zostaną chrześcijanami?
Impuls do zwołania soboru jerozolimskiego jest podany w Dziejach Apostolskich 15, wersety 1 i 5: "A pewni ludzie, którzy przybyli z Judei, nauczali braci: Jeśli nie zostaliście obrzezani według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni . . . Lecz niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, powstali, mówiąc: Trzeba ich obrzezać i nakazać im, żeby przestrzegali zakonu Mojżeszowego". Niektórzy żydowscy chrześcijanie nauczali, że poganie muszą przestrzegać Prawa Mojżeszowego i żydowskich zwyczajów, aby zostać zbawionymi. Ponieważ nauczanie to było wyraźnie sprzeczne z faktem, że zbawienie było tylko z łaski, tylko przez wiarę, tylko w Chrystusie (Dz 15:11), apostołowie i przywódcy kościoła zwołali pierwszy chrześcijański sobór, aby rozstrzygnąć tę kwestię. W wersetach 7-11 apostoł Piotr mówił o swojej służbie wśród pogan, jak zapisano w Dziejach Apostolskich w rozdziale 10. Piotr skupił się na fakcie, że Duch Święty został dany nieobrzezanym poganom dokładnie w ten sam sposób, w jaki Duch Święty został dany apostołom i wierzącym Żydom w dniu Pięćdziesiątnicy. Doprowadziło to Piotra do wniosku "Przeto teraz, dlaczego wyzywacie Boga, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy unieść?" (Dz 15:10).
Przyrodni brat Jezusa, Jakub, który został przywódcą kościoła w Jerozolimie, zgodził się z Piotrem i oświadczył: "Dlatego sądzę, że nie należy czynić trudności tym spośród pogan, którzy nawracają się do Boga" (Dz 15:19). Następnie Rada Jerozolimska ustaliła cztery "zasady", według których powinni żyć chrześcijanie z pogan. Nie były to zasady, których poganie musieli przestrzegać, aby zostać zbawionymi. Zasady te miały raczej budować harmonię między żydowskimi i pogańskimi chrześcijanami w pierwszym wieku. Rada Jerozolimska zdecydowała, że pogańscy chrześcijanie powinni powstrzymywać się od pokarmów zanieczyszczonych przez bożki, niemoralności seksualnej, mięsa uduszonych zwierząt i krwi. Instrukcje te nie miały na celu zagwarantowania zbawienia, ale promowanie pokoju we wczesnym kościele.
Interesujące jest to, że kwestia, którą zajmował się Sobór Jerozolimski, jest nadal bardzo aktualna w dzisiejszym kościele. Istnieją grupy, które wciąż nauczają, że chrześcijanie muszą przestrzegać Prawa Starego Testamentu. Niezależnie od tego, czy chodzi o dzień szabatu, przepisy dotyczące żywności, czy całe Prawo Starego Testamentu poza systemem ofiarniczym - istnieją grupy, które deklarują, że przestrzeganie Prawa jest albo wymagane do zbawienia, albo przynajmniej jest niezwykle ważnym aspektem życia chrześcijańskiego. Niestety, grupy te albo całkowicie ignorują, albo rażąco błędnie interpretują decyzję Soboru Jerozolimskiego. Konkretnym celem Soboru Jerozolimskiego było podjęcie decyzji, jakie aspekty Prawa Starego Testamentu muszą być przestrzegane przez chrześcijan. Rada Jerozolimska, w celu połączenia kultury żydowskiej i pogańskiej w kościele w Antiochii, stwierdziła, że poganie powinni porzucić swoje dawne pogańskie praktyki związane z bałwochwalstwem. Nie było żadnej wzmianki o szabacie. Co więcej, sobór jerozolimski wyraźnie stwierdził, że zasady te nie są warunkiem zbawienia, potwierdzając, że zbawienie jest z łaski zarówno dla Żydów, jak i pogan (Dz 15:11). Jak wiele sporów zostałoby rozwiązanych, gdyby dzisiejszy kościół po prostu przestrzegał zasady ustanowionej przez Sobór Jerozolimski - ograniczył swoją wolność w imię miłości?
