Odpowiedź:
Koncepcja rodziny jest niesamowicie ważna w Biblii, zarówno w sensie fizycznym jak i w sensie teologicznym. Koncepcja rodziny została przedstawiona na samym początku, jak widzimy w 1 Ks. Mojżeszowej 1.28 (tłum. Biblia Warszawska), "I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi." Boży plan stworzenia zakładał, że mężczyźni i kobiety będą się żenić i mieć dzieci. Mężczyzna i kobieta utworzą związek „jednego ciała” przez małżeństwo (1 Ks. Mojżeszowa 2.24), i ze swoimi dziećmi staną się rodziną, podstawową komórką społeczeństwa.
Widzimy też wcześnie, że członkowie rodziny mieli troszczyć się o siebie nawzajem. Gdy Bóg zapytał Kaina "Gdzie jest brat twój Abel? A on odpowiedział: Nie wiem. Czyż jestem stróżem brata mego?" (1 Ks. Mojżeszowa 4.9). Wynika z tego, że tak oczekiwano od Kaina, że będzie stróżem Abla i vice versa. Zamordowanie brata przez Kaina było nie tylko ogólnie obrazą ludzkości, ale także szczególnie rażące, ponieważ był to pierwszy odnotowany przypadek bratobójstwa (zabójstwa rodzeństwa).
Biblia ma bardziej wspólnotowy sens ludzi i rodzin, niż jest to ogólnie przyjęte w dzisiejszych kulturach zachodnich, gdzie obywatele są bardziej zindywidualizowani niż ludzie na Bliskim Wschodzie i zdecydowanie bardziej niż ludzie starożytnego Bliskiego Wschodu. Gdy Bóg uratował Noego z powodzi, nie był to indywidualny przypadek uratowania, ale zbawienia dla niego, jego żony i jego synów i synowych. Innymi słowy, jego rodzina została zbawiona (1 Ks. Mojżeszowa 6.18). Gdy Bóg powołał Abrahama z Haranu, powołał jego i jego rodzinę (1 Ks. Mojżeszowa 12.4-5). Znak przymierza Abrahamowego (obrzezanie) miało być zastosowane do wszystkich męskich członków każdego domostwa, bez względu na to czy urodzili się w rodzinie czy są częścią personelu służącego w danym domostwie (1 Ks. Mojżeszowa 17.12-13). Innymi słowy, Boże przymierze z Abrahamem było rodzinne, a nie indywidualne.
Znaczenie rodziny może być dostrzeżone w postanowieniach przymierza Mojżeszowego. Na przykład, dwa z dziesięciu przykazań porusza kwestię utrzymania spójności rodziny. Piąte przykazanie odnoszące się do szanowania rodziców ma na celu zachowanie autorytetu rodziców w kwestiach rodzinnych, a siódme przykazanie zakazujące cudzołóstwa chroni świętość małżeństwa. Z tych dwóch przykazań wypływa wiele innych postanowień Prawa Mojżeszowego, które mają na celu ochronę małżeństwa i rodziny. Zdrowie rodziny było tak ważne dla Boga i zostało usystematyzowane w przymierzu narodu izraelskiego.
Nie jest to zjawisko wyłącznie czasów Starego Testamentu. Nowy Testament zawiera wiele takich samych przykazań i zakazów. Jezus mówi o świętości małżeństwa i przeciwko lekkomyślnym rozwodom w Ew. Mateusza w 19 rozdziale. Apostoł Paweł mówi o tym jak powinny wyglądać domy chrześcijańskie, gdy dawał dwa przykazania aby dzieci były posłuszne rodzicom i aby rodzice nie pobudzali ich do gniewu w Efezjan 6.1-4 oraz Kolosan 3.20-21. W 1 Koryntian w rozdziale 7, niewierzący współmałżonek jest "uświęcony" przez wierzącego współmałżonka, co oznacza, pośród innych rzeczy, że niewierzący współmałżonek jest w szczególnej pozycji do zbawienia poprzez świadectwo swojego wierzącego współmałżonka.
Zwróćmy teraz uwagę na teologiczną koncepcję rodziny. Podczas trzyletniej służby, Jezus zburzył niektóre dominujące wyobrażenia o tym, co to znaczy być częścią rodziny: "A gdy On jeszcze mówił do tłumów, oto matka i bracia jego stanęli na dworze, chcąc z nim mówić. I rzekł mu ktoś: Oto matka twoja i bracia twoi stoją na dworze i chcą z tobą mówić. A On, odpowiadając, rzekł temu, co mu to powiedział: Któż jest moją matką? I kto to bracia moi? I wyciągnąwszy rękę ku uczniom swoim, rzekł: Oto matka moja i bracia moi! Albowiem ktokolwiek czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest moim bratem i siostrą, i matką" (Ew. Mateusza 12.46-50). Teraz musimy wyjaśnić pewne nieporozumienia z tym fragmentem. Jezus nie mówi, że rodzina biologiczna nie jest ważna; On nie odrzuca swojej matki i braci. To co On czyni to wyraźne teologiczne podkreślenie, że Królestwo Niebieskie, najważniejsze rodzinne połączenie jest duchowe, a nie fizyczne. To jest prawda, która jest wyraźnie widoczna w Ew. Jana, gdy ewangelista mówi, "Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego, którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga" (Ew. Jana 1.12-13; tłum. Biblia Warszawska).
Analogie są dość wyraźne. Kiedy rodzimy się fizycznie, rodzimy się w rodzinie fizycznej, ale kiedy „narodzimy się na nowo”, rodzimy się w rodzinie duchowej. Używając języka Pawła, jesteśmy adoptowani do rodziny Bożej (Rzymian 8.15). Gdy zostajemy adoptowani do Bożej rodziny duchowej, Kościoła, Bóg staje się naszym Ojcem a Jezus naszym Bratem. Ta duchowa rodzina nie jest związana z pochodzeniem etnicznym, płcią ani pozycją społeczną. Jak mówi Paweł, "Albowiem wszyscy jesteście synami Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie. A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy" (Galacjan 3.26-29).
Zatem co mówi Biblia na temat rodziny? Rodzina biologiczna jest najważniejszym elementem społeczeństwa ludzkiego, i jako taka, powinna być pielęgnowana i chroniona. Ale ważniejsze od tego jest nowe stworzenie, jakie Bóg tworzy w Chrystusie, które składa się z duchowej rodziny, Kościoła, złożonego ze wszystkich ludzi, którzy wzywają Pana Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela. To jest rodzina wywodząca się z "każdego narodu i ze wszystkich plemion, i ludów, i języków" (Ks. Objawienia 7.9; tłum. Biblia Warszawska) i cechą charakterystyczną odróżniającą tą rodzinę duchową jest miłość do siebie wzajemnie: "Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie" (Ew. Jana 13.34-35; tłum. Biblia Warszawska)
