Jakie jest prawdziwe znaczenie święta Rosz ha-Szana?
Odpowiedź:
Jedno z "wyznaczonych świąt Pańskich" danych Izraelowi w Biblii Hebrajskiej (Stary Testament) jest dziś znane jako Rosz ha-Szana, dosłownie "Głowa Roku". O Rosz ha-Szana czytamy w Torze, żydowskim prawie zawartym w pierwszych pięciu księgach Biblii hebrajskiej. "I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (24) Powiedz synom izraelskim tak: W miesiącu siódmym, pierwszego dnia tegoż miesiąca, będziecie mieli dzień odpoczynku, dzień pamiętny, obwołane trąbieniem, święte zgromadzenie; (25) żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie, a składać będziecie ofiary ogniowe dla Pana". (Księga Kapłańska 23:23-25).
Rosz ha-Szana, czyli żydowski Nowy Rok, znany jest również jako Jom Teruah lub Dzień Trąb. Słowo teruah oznacza "krzyczeć lub hałasować", więc święto to jest obchodzone poprzez dęcie w szofar lub barani róg w żydowskich synagogach na całym świecie. Rosz ha-Szana przypada na pierwszy dzień hebrajskiego miesiąca tiszri w kalendarzu żydowskim, który zwykle odpowiada wrześniowi lub październikowi. Zawsze przypada na siódmy nów księżyca w roku żydowskim. Po zniszczeniu żydowskiej świątyni w Jerozolimie w 70 r. n.e., mimo że święto to przypada na siódmy miesiąc żydowskiego kalendarza religijnego, zaczęto nazywać je Rosz Haszana i stało się początkiem żydowskiego kalendarza cywilnego.
Rosz ha-Szana rozpoczyna dziesięciodniowy okres poprzedzający najświętszy dzień żydowskiego kalendarza, Jom Kipur, Dzień Pojednania. Te dziesięć dni nazywane są we współczesnym judaizmie jomim nora'im lub Dniami Pokuty. Dźwięk szofaru w Rosz ha-Szana jest pobudką i otrzeźwiającym przypomnieniem, że zbliża się Dzień Pojednania. Jest to wezwanie do teszuwy, czyli skruchy i powrotu do Pana. Te dziesięć dni to czas wielkiej introspekcji, badania serca i samokontroli. Dźwięk szofaru dla Żyda był i nadal jest wezwaniem do przeanalizowania swojego życia, naprawienia wszystkich krzywd wyrządzonych w poprzednim roku i poproszenia o przebaczenie za złamane śluby. Tak więc głównym tematem Rosz ha-Szana jest pokuta.
Powszechnym pozdrowieniem dla Żydów tuż przed i podczas Rosz ha-Szana jest "Niech twoje imię będzie zapisane [w księdze życia]". Innym popularnym pozdrowieniem jest L'shana Tova, które jest życzeniem dobrego nowego roku. Tradycyjne potrawy na Rosz ha-Szana to słodycze. W żydowskich domach zazwyczaj podaje się jabłka maczane w miodzie i wiele innych słodkich potraw przyrządzanych z jabłek, miodu, rodzynek, fig, słodzonej marchwi i granatów. Tradycyjny chleb chałka jest słodszy i uformowany w okrąg, symbolizujący pełnię i niekończącą się słodycz. Rabiniczna idea tej "słodyczy" miała wnieść poczucie optymizmu do festiwalu, ponieważ tematy pokuty i skruchy mogły uczynić ten okres ponurym czasem samych wyrzutów sumienia.
Zgodnie z tradycją rabiniczną, w święto Rosz ha-Szana los sprawiedliwych i niegodziwców zostaje zapieczętowany. Sprawiedliwi są zapisywani w Księdze Życia, a niegodziwi w Księdze Śmierci, ale większość ludzi nie zostanie zapisana w żadnej z tych ksiąg. Ludzie ci mają dziesięć dni do Jom Kippur na okazanie skruchy i zbadanie siebie, a następnie zapieczętowanie swojego losu. Następnie, w Dniu Pojednania, każdy wpisuje swoje imię do jednej z dwóch ksiąg.
Podobnie jak wszystkie wyznaczone przez Pana dni w hebrajskiej Biblii, Rosz ha-Szana wskazuje chrześcijanom na jeszcze większą rzeczywistość. Dla tych, którzy uwierzyli w żydowskiego Mesjasza, Jezusa, rozumiemy prawdziwe znaczenie wezwania do pokuty i zwrócenia naszych serc ku Bogu. Bóg Biblii rzeczywiście ma Księgę Życia i Księgę Śmierci. Biblia wyraźnie ostrzega nas, że w Dniu Sądu Ostatecznego, który dopiero nadejdzie, każdy, kogo imienia nie znajdziemy w Księdze Życia, znajdzie się w jeziorze ognia na całą wieczność (Objawienie 20:15).
Dla tych, którzy zaufali odkupieńczemu dziełu Jezusa poprzez Jego życie, śmierć, pogrzeb i zmartwychwstanie (2 Koryntian 5:21), ich imiona są już zapisane w Barankowej Księdze Życia. A teraz nawet my, wierzący w Jezusa, słuchamy tego wezwania trąby: "Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, (17) potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem. (18) Przeto pocieszajcie się nawzajem tymi słowy." (1 Tesaloniczan 4:16-18).
