Pytanie: Jaka jest różnica między rozwiązłością seksualną a cudzołóstwem?
Odpowiedź:
Współczesna definicja rozwiązłości seksualnej (ang. fornication) mówi o dobrowolnej relacji seksualnej pomiędzy dwiema osobami niezamężnymi, natomiast definicja cudzołóstwa (ang. adultury) mówi o dobrowolnej relacji seksualnej pomiędzy osobą zamężną/ żonatą a inną osobą nie będącą prawomocnym współmałżonkiem. Biblia jednak podaje nam znacznie głębsze poznanie tego, jak Bóg postrzega te dwa grzechy seksualne. W Biblii odnoszą się dosłownie do grzechu cudzołóstwa, ale oba używane są także przenośnie w odniesieniu do bałwochwalstwa.
W Starym Testamencie, każdy grzech seksualny był zabroniony na podstawie Prawa Mojżeszowego i zwyczaju żydowskiego. Hebrajskie słowo na określenie „rozwiązłości seksualnej” w Starym Testamencie było również odnoszone do bałwochwalstwa i nazywane duchową rozwiązłością. W 2 Księdze Kronik 21.10-14, Bóg zsyła plagi i choroby na Jehorama, ponieważ doprowadza ludzi do cudzołóstwa. On „przywiódł do cudzołóstwa mieszkańców Jeruzalemu” (werset 11; niestety w Polskich tłum. Biblii pojawia się tylko słowo „cudzołóstwo”, a nie „rozwiązłość duchowa”- przyp. od tłum.) oraz „przywodził do cudzołóstwa ród Achaba” (werset 13). Król Achab był mężem Jezebel, kapłanki lubieżnego boga Baala, która doprowadziła Izraelitów do kultu jednego z najbardziej potwornego rodzaju.
W Ks. Ezechiela w rozdziale 16, prorok Ezechiel opisuje szczegółowo historię ludu Bożego odwracającego się od niego i „uprawiającego nierząd” z innymi bogami. W tym fragmencie pojawiają się dwa słowa „nierząd” i „wszeteczeństwo” w odniesieniu do duchowej rozwiązłości. Tak jak Izraelici byli znani pośród innych ludów ze swojej mądrości, bogactwa i mocy, stanowiącej pułapkę niczym piękno kobiety dla niej samej, a będąc podziwiani i komplementowani, popadli z czasem w praktykę wszeteczeństwa.
Słowo cudzołóstwo jest użyte w połączeniu z pogańskim bałwochwalstwem, ponieważ wiele pogańskiego „uwielbienia” związany jest z praktykami seksualnymi. Prostytutki świątynne były powszechne w praktykach uwielbienia boga Baala i innych fałszywych bóstw. Praktyki seksualne w różnych formach były akceptowane nie tylko w tych religiach, ale zachęcano do nich wyznawców jako źródła większego błogosławieństwa od innych bogów, szczególnie we wzroście ich stad i plonów.
W Nowym Testamencie rozwiązłość seksualna pochodząca od greckiego słowa porneia, obejmuje zarówno cudzołóstwo jak i kazirodztwo. Porneia pochodzi od innego greckiego słowa, którego definicja obejmuje praktykowanie wszelkiego rodzaju bezprawnego pożądania, włączając w to homoseksualizm. Użycie tego słowa w ewangeliach i listach zawsze odnosi się do grzechu seksualnego, podczas gdy „rozwiązłość seksualna” w Księdze Objawienia zawsze odnosi się do bałwochwalstwa. Pan Jezus potępia dwa kościoły Azji Mniejszej za paranie się bałwochwalstwem (Księga Objawienia 2.14, 20) i odnosi się do „wielkiej wszetecznicy” za czasów ostatecznych, która jest fałszywą religią „z którą nierząd uprawiali królowie ziemi, a winem jej nierządu upijali się mieszkańcy ziemi” (Księga Objawienia 17.1-2).
Cudzołóstwo z kolei odnosi się do grzechu seksualnego pomiędzy osobą zamężną/ żonatą a inną osobą aniżeli współmałżonkiem, a słowo to w Starym Testamencie użyte jest zarówno dosłownie jak i przenośnie. Hebrajskie słowo przetłumaczone jako „cudzołóstwo” oznacza dokładnie „zerwany związek małżeński.” Interesujące jest to, że Bóg opisuje odejście jego ludu od niego do innych bogów jako cudzołóstwo. Lud żydowski uznany był za żonę Jahwe, więc gdy odwrócili się oni do bogów innych narodów, to zostali przyrównani do cudzołożnej żony. W Starym Testamencie w odniesieniu do bałwochwalstwa Izraela jako do rozwiązłej kobiety, która uprawia nierząd z innymi bogami (2 Ks. Mojżeszowa 34.15-16; 3 Ks. Mojżeszowa 17.7; Ks. Ezechiela 6.9). Dalej, cała Księga Ozeasza przyrównuje relację Boga z Izraelem do relacji małżeńskiej proroka Ozeasza i jego rozwiązłej żony Gomer. Postępowanie Gomer względem Ozeasza jest obrazem grzechu i niewierności Izraela, która z czasem porzuca swojego męża (Jahwe) i popełnia duchowe cudzołóstwo z innymi bogami.
W Nowym Testamencie, dwa greckie słowa przetłumaczone jako „cudzołóstwo” prawie zawsze odnoszą się dosłownie do grzechu seksualnego między żonatymi/ zamężnymi osobami. Jedyny wyjątek pojawia się w liście do kościoła w Tiatyrze, który ostał potępiony za tolerowanie niewiasty Izebel, podającej się za prorokinię (Ks. Objawienia 2.20). Kobieta ta doprowadziła kościół do niemoralności i praktyk cudzołożnych, i każdy kogo zwiodła swoją fałszywą doktryną dopuszczał się z nią cudzołóstwa.
