Odpowiedź:
Satanizm jest trudny do podsumowania. To w jaki sposób zdefiniujemy satanizm zależne jest od odłamu satanizmu do jakiego się odnosimy. W przeciwieństwie do chrześcijan, sataniści nie podzielają podobnych poglądów nawet w kwestiach fundamentalnych. Podczas gdy chrześcijanie mogą wyrażać odmienne opinie czy przekonania na temat interpretacji niektórych fragmentów biblijnych, to jednak wierzą w tą samą podstawową zasadę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym, który przyszedł zapłacić cenę za nasze grzechy poprzez śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie. Sataniści wywodzący się z różnych odłamów sprzeczają się o to czy szatan rzeczywiście istniał czy też nie, czy powinni jego uwielbiać czy też czcić samych siebie. Mówiąc najogólniej, istnieje pewne zamieszanie, sprawiając że są oni związani i zależni od różnych kłamstw. Ew. Jana 8.44 jest prawdopodobnie dobrym podsumowaniem satanizmu: "Ojcem waszym jest diabeł i chcecie postępować według pożądliwości ojca waszego. On był mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał, bo w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa."
Ze względu na te kłamstwa istnieje cała gama ideologii i fałszywych filozofii w satanizmie. Trudno jest znaleźć jakiegokolwiek satanistę poza jakimś zrzeszeniem, kościołem czy ugrupowaniem, który "wierzyłby" w podobny sposób. Niektóre praktyki satanistyczne są niezmienne, ale jedność satanistów widać bardziej w podobnych "aktach" rytualnych aniżeli w "więzi" z określonym systemem przekonań. Znacznie łatwiej jest się nazwać satanistą jeśli uczestniczy się w określonych praktykach.
Większość satanistów, czcicieli diabła, diabolistów, lucyferianistów czy członków kościoła szatana twierdzi, że mają korzenie w satanizmie LaVeyana, pochodzącego od nazwiska Antona LaVeya, autora Biblii satanistów, założyciela pierwszego kościoła szatana. LaVey najprawdopodobniej założył pierwszy kościół szatana w 1966 roku. Jako samozwańczy autorytet względem wszystkiego co złe rozpoczął serię cotygodniowe wykładów w cenie 2$ od osoby. W taki sposób narodził się kościół szatana.
Podstawową wspólną cechą wszystkich odłamów satanizmu jest promowanie samego siebie. Wszystkie formy satanizmu twierdzą, że życie istnieje po to, aby konsumować a egoizm jest zaletą. Niektórzy sataniści utrzymują, że jedyną rzeczywistością jaką kiedykolwiek poznamy jest ta tutaj na ziemi. Zatem, czciciele diabła żyją chwilą, a ich mottem przewodnim jest folgowanie w jedzeniu i rozpuście.
Sataniści są lojalni wobec szatana, nawet jeśli niektórzy w kościele szatana wierzą, że nie ma Boga czy szatana. Większość wyznawców kościoła szatana wierzy również, że nie ma dla nich lub dla kogoś innego żadnego odkupiciela. Każda osoba jest w pełni odpowiedzialna za drogę swojego życia. Jednak wciąż modlą się do szatana podczas swoich rytuałów, prosząc go, aby jego suwerenna dłoń objawiła swoje działanie w ich życiu. Tego rodzaju myślenie obnaża wpływ kłamstwa i zwiedzenie jakie panuje w ich filozofii. To czy sataniści wierzą w niego czy też nie, nie ma znaczenia dla szatana. Ostatecznie efekt jest podobny- ich dusze są mu podległe i jeśli nie zadziała Boża łaska, to doświadczą wieczności w piekle.
Podsumowując zatem, satanizm może ale nie musi być związany z uwielbieniem szatana, lecz jest to świadome zabieganie o to, aby nie czcić jedynego Boga. Rzymian rozdział 1 podaje bardzo dokładny opis serca i motywacji satanisty [i każdej osoby, która odrzuca Boga- przyp. tłum.]. "A ponieważ nie uważali za wskazane uznać Boga, przeto wydał ich Bóg na pastwę niecnych zmysłów, aby czynili to, co nie przystoi. Są oni pełni wszelkiej nieprawości..." Ludzie, którzy zostali zwiedzeni przez szatana do prowadzenia takiego stylu życia mają bardzo dużą trudność w zrozumieniu Bożego planu związanego z łaską i wolnością. Zamiast tego żyją dla siebie.
2 Piotra 2.17-19 zawiera ostrzeżenie dla każdego kto podąży za szatanem lub za czymkolwiek innym aniżeli Bogiem: "Ludzie ci, to źródła bez wody i obłoki pędzone przez wicher; czeka ich przeznaczony najciemniejszy mrok. Przemawiając bowiem słowami nadętymi a pustymi, nęcą przez żądze cielesne i rozwiązłość tych, którzy dopiero co wyzwolili się od wpływu pogrążonych w błędzie. Obiecując im wolność, chociaż sami są niewolnikami zguby; czemu bowiem ktoś ulega, tego niewolnikiem się staje."
