Odpowiedź:
Semici to grupa ludów Bliskiego Wschodu i Afryki wywodząca się od Sema. Nazywany ojcem Semitów, Sem był synem Noego. Wraz z siedmioma innymi członkami swojej rodziny wszedł do arki, uniknął potopu i dożył ponownego zaludnienia ziemi. Przez Sema przeszła linia pochodzenia do Mesjasza, Jezusa Chrystusa. Prawnuk Sema, Eber, był ojcem tych, którzy ostatecznie zostali nazwani "Hebrajczykami", w tym Abrama (zobacz Księgę Rodzaju 10 i 11, aby dowiedzieć się więcej o linii Sema).
Księga Rodzaju 10:22 wymienia pięciu synów Sema: Elam, Aszur, Arfaksad, Lud i Aram. Potem następuje dwudziestu jeden innych potomków Sema: "Synami Arama są: Us, Chul, Geter i Masz. Arpachszad zaś zrodził Szelacha, a Szelach zrodził Hebera. A Heberowi urodzili się dwaj synowie: jeden miał na imię Peleg, gdyż za jego czasów podzielili się mieszkańcy ziemi, a imię brata jego było Joktan. A Joktan zrodził Almodada, Szelefa, Chasarmaweta, Jeracha, Hadorama, Uzala, Diklę, Obala, Abimaela, Sabę, Ofira, Chawilę i Jobaba; ci wszyscy byli synami Joktana. A siedziba ich sięgała od Meszy do Sefar w górach wschodnich. To są synowie Sema według ich plemion, języków, krajów i narodów. To są plemiona synów Noego według rodów ich w narodach ich. Od nich to wywodziły się narody na ziemi po potopie." (Rdz 10:23-31).
Elamici, Asyryjczycy, Lidyjczycy, Aramejczycy i kilka plemion arabskich było znanych jako potomkowie Sema. Wiele z tych grup ludzi mówiło w starożytności pokrewnymi językami. Są to Semici.
Potomkowie Sema rozprzestrzenili się geograficznie od Lidii po Syrię, Asyrię i Persję. Armenia ustanowiła północną granicę, podczas gdy Morze Czerwone i Zatoka Perska utworzyły granicę południową. Obecnie członkowie semickich grup językowych są rozproszeni w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie.
Naukowcy zajmujący się filologią, czyli badaniem języka, tradycyjnie klasyfikują rodzinę języków semickich na trzy podziały topograficzne. Wschodniosemicki (czasami klasyfikowany jako północno-wschodni) był używany w starożytnym Babilonie i Asyrii i obejmuje język akadyjski. Klasyfikacja północno-zachodnia obejmuje języki hebrajski, aramejski, kananejski, syryjski, fenicki, samarytański, palmyreński, nabatejski, eblaicki i ugarycki. Języki południowosemickie obejmują arabski, sabejski, minojski i etiopski. Spośród ponad 70 różnych znanych form języków semickich, niektóre zawierają ogromne biblioteki literatury; inne mają tylko niewielką kolekcję, a niektóre pozostają całkowicie niepisane. Współczesne języki semickie w powszechnym użyciu obejmują hebrajski, arabski, neoaramejski, amharski i maltański.
Dziś antysemityzm to termin, który oznacza "uprzedzenie lub wrogość wobec Żydów jako grupy religijnej, kulturowej lub rasowej". Według Encyclopedia Britannica, słowo antysemityzm zostało wprowadzone w 1879 roku przez Wilhelma Marra, niemieckiego agitatora, który użył go do opisania kampanii antyżydowskich, które miały miejsce w Europie Środkowej w tym czasie. Termin ten jest w rzeczywistości błędny, ponieważ prawdziwy antysemityzm oznaczałby dyskryminację wszystkich osób pochodzenia semickiego, w tym Arabów, Etiopczyków i innych Semitów.
