Odpowiedź:
Siedem boleści Maryi, zwane także siedmioma boleściami Maryi, to temat religijny i duchowe nabożeństwo w teologii rzymskokatolickiej. Temat ten jest zwykle przedstawiany artystycznie za pomocą obrazu Matki Boskiej przebitej siedmioma mieczami lub płaczącej z siedmioma łzami na twarzy. W związku z tym tematem, Maria jest czasami określana przez katolików jako "Matka Boża Bolesna" lub "Matka Boleściwa".
Siedem boleści Maryi chronologicznie podąża za głównymi wydarzeniami z jej życia z Jezusem, w których zakłada się, że doświadczyła wiele smutku. Wydarzenia te są w większości zaczerpnięte z Biblii. Siedem boleści Maryi są następujące:
1. Proroctwo Symeona (z Ewangelii Łukasza 2). Ten smutek koncentruje się na proroctwach i błogosławieństwach, które Symeon wypowiedział nad małym Jezusem i Jego rodziną, gdy przedstawiali Go w świątyni (Łk 2:22-40). Symeon prorokuje Marii, że "miecz przeszyje także twoją duszę", prawdopodobnie odnosząc się do smutku, jakiego doświadczy, gdy Jezus umrze na krzyżu.
2. Ucieczka do Egiptu (z Ewangelii Mateusza 2). Ten smutek podkreśla ucieczkę Józefa, Marii i Jezusa do Egiptu, gdy uciekali przed morderczym gniewem króla Heroda. Herod chciał zabić Jezusa wraz ze wszystkimi chłopcami w wieku do dwóch lat w pobliżu Betlejem (Mt 2:13-18). Zakłada się, że było to bolesne doświadczenie dla Marii.
3. Utrata Dzieciątka Jezus w Jerozolimie (z Ewangelii Łukasza 2). Ten smutek odzwierciedla czas, w którym 12-letni Jezus został pozostawiony w Jerozolimie, gdy Jego rodzina wyruszyła do Nazaretu po świętowaniu Paschy. Jezus pozostał w mieście, gdy Jego rodzina zaczęła wracać do domu, a Jego rodzice nie znaleźli Go przez trzy dni. Kiedy Go znaleźli, siedział z nauczycielami religijnymi, słuchając ich i zadając im pytania. Maria powiedziała do Jezusa: "Synu, cóżeś nam to uczynił? Oto ojciec twój i ja bolejąc szukaliśmy ciebie." (Łukasza 2:48).
4. Spotkanie Jezusa w drodze na Kalwarię (nie wspomniane w Biblii). Smutek ten ma na celu podkreślenie żałoby, jaką odczuwała Maria, gdy patrzyła, jak jej syn niesie krzyż na śmierć. W Biblii nie ma jednak wzmianki o tym, by Maria spotkała Jezusa w drodze na Golgotę. Łukasza 23:27 mówi: "A szła za nim liczna rzesza ludu i niewiast, które biadały i płakały nad nim". Chociaż możliwe jest, że Maria była obecna wśród tej świty, Biblia nigdy tego wyraźnie nie stwierdza.
5. Ukrzyżowanie Jezusa (z Ewangelii Mateusza 27, Marka 15, Łukasza 23 i Jana 19). Ten smutek koncentruje się na ukrzyżowaniu i śmierci Jezusa na krzyżu. Podczas gdy wszystkie cztery Ewangelie odnotowują ukrzyżowanie Jezusa, tylko Ewangelia Jana wyraźnie mówi nam, że Maria była obecna przy krzyżu (J 19:25-27). To właśnie tam Jezus zleca apostołowi Janowi opiekę nad Marią po śmierci Jezusa.
6. Zdjęcie Jezusa z krzyża (na podstawie Ewangelii Mateusza 27, Marka 15, Łukasza 23 i Jana 19). Ten smutek ma na celu podkreślenie przypuszczalnego żalu, jakiego doświadczyła Maria, trzymając martwe ciało swojego syna, gdy zostało ono zdjęte z krzyża. Biblia mówi nam, że ciało Jezusa zostało zdjęte z krzyża przez Józefa z Arymatei (Jana 19:40), ale nie stwierdza, że Maria była obecna, gdy to się stało, ani że kiedykolwiek trzymała Jego ciało.
7. Pogrzeb Jezusa (także z Ewangelii Mateusza 27, Marka 15, Łukasza 23 i Jana 19). Smutek ten koncentruje się na momencie, w którym ciało Jezusa zostało złożone w grobie (J 19:42) i podkreśla przypuszczalny smutek, jakiego doświadczyła Maria, ostatecznie żegnając się ze swoim synem. Ponownie, Biblia nie stwierdza wyraźnie, że Maria była obecna przy pogrzebie Jezusa lub że brała udział w tym procesie.
Wszystkie te wydarzenia w życiu Marii były z pewnością trudnymi i wymagającymi doświadczeniami. Prawdopodobnie doświadczyła wielkiego smutku jako matka, która patrzyła, jak jej dziecko cierpi na różne sposoby. Jednak, jak wspomniano, Biblia nie mówi wprost, że doświadczyła smutku z powodu któregokolwiek z tych wydarzeń. W rzeczywistości w przypadku kilku z siedmiu boleści Marii należy przyjąć założenie, że Maria była obecna i zrobiła lub powiedziała coś, czego Biblia nigdy nie zapisała.
Katolicy często studiują lub naśladują Siedem Boleści Maii jako sposób na odniesienie się do Niej, gdy radzą sobie z własnymi smutkami w życiu. Z obchodzeniem Siedmiu Boleści Maryi wiąże się wiele rytuałów i przesądów. W XIII wieku siedmiu kupców z Florencji we Włoszech twierdziło, że odwiedziła ich Maria, która poleciła im założyć nowy zakon braci. Kupcy opuścili swoje domy i rodziny i założyli Zakon Serwitów, szczególnie poświęcony Matce Bożej Bolesnej. Zakon został zatwierdzony przez papieża Aleksandra IV w 1256 roku. Różaniec (lub koronka) Siedmiu Boleści nazywany jest Różańcem Serwitów.
W 1815 roku papież Pius VII zatwierdził serię modlitw ku czci Siedmiu Boleści. Każda modlitwa zaczyna się od słów "Żałuję z Tobą, o Maryjo najboleśniejsza...". ", po którym następuje Zdrowaś Maryjo. Według XIV-wiecznej świętej Brygidy, patronki Szwecji, istnieje siedem łask, którymi Maria obdarza tych, którzy codziennie rozważają Siedem Boleści. Łaski te obejmują pocieszenie, duchową obronę, uświęcenie i obietnicę ujrzenia twarzy Marii w chwili śmierci. Święto Matki Bożej Bolesnej przypada 15 września.
Biblia kładzie nacisk na zmaganie się z bólem jako dzieci Boże (zob. J 16:33 i Dz 14:22). Nigdzie jednak Biblia nie uczy nas, by modlić się do Marii, medytować nad jej bólem lub czcić ją za dzieło, które wykonała jako matka Jezusa. W rzeczywistości List do Hebrajczyków 4:16 mówi, że mamy dostęp do sali tronowej Boga, gdzie możemy zanosić nasze prośby bezpośrednio do Niego poprzez modlitwę.
Czy wierzący może studiować bolesne chwile z życia Marii i docenić wyjątkowe wyzwania, których doświadczyła jako matka Mesjasza? Tak. Czy wierzący powinien modlić się do Marii lub oczekiwać od niej specjalnych błogosławieństw? Nie, absolutnie nie. Biblia nakazuje nam czcić wyłącznie Boga (Wj 20:3).
