Pytanie: Jakie siedem ostatnich twierdzeń wypowiedział Jezus Chrystus na krzyżu, i jakie jest ich znaczenie?
Odpowiedź:
Poniżej podajemy siedem twierdzeń, jakie wypowiedział Jezus Chrystus na krzyżu (bez szczególnego porządku chronologicznego):
1) Ew. Mateusza 27.46 mówi nam, jak w dziewiątą godzinę Jezus wołał głośno: „Eloi, Eloi, lama sabachthani?” co oznacza, „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” W tych słowach Jezus wyraża uczucie porzucenia, gdy Bóg złożył na niego grzechy całego świata- i z tego powodu, Bóg „odwrócił się” od Jezusa. Jezus czując ciężar grzechu, mówił o oddzieleniu od Boga, jedyny raz w całej wieczności. Było to również wypełnienie proroczego twierdzenia zawartego w Psalmie 22.1.
2) „Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią” (Ew. Łukasza 23.34). Ci, którzy ukrzyżowali Jezusa nie byli w pełni świadomi tego, co czynią, ponieważ nie rozpoznali w nim Mesjasza. Ich ignorancja względem boskiej prawdy nie oznacza, że zasłużyli na przebaczenie, a modlitwa Chrystusa w chwili gdy z niego kpili jest wyrazem bezgranicznego współczucia Bożej łaski.
3) „Zaprawdę powiadam ci, dziś będziesz ze mną w raju” (Ew. Łukasza 23.43). W tym stwierdzeniu Jezus zapewnia jednego z kryminalistów wiszących na krzyżu, że gdy umrze, będzie razem z Jezusem w niebie. Jezus zapewnił mu to ponieważ, w chwili śmierci, przestępca wyraził swoją wiarę w Jezusa, rozpoznając to kim On jest (Ew. Łukasza 23.42).
4) „Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego...” (Ew. Łukasza 23.46). Tutaj Jezus jest gotowy powierzyć swoją duszę w ręce Ojca, wskazując, że zaraz umrze i że Bóg przyjmuje jego ofiarę. On „ofiarował samego siebie bez skazy Bogu” (Hebrajczyków 9.14).
5) „Niewiasto, oto syn twój!” oraz „Oto matka twoja!” Gdy Jezus zobaczył swoją matkę stojąc przy krzyżu wraz z apostołem Janem, którego miłował, powierzył Janowi opiekę nad swoją matkę. I od tej godziny wziął ją Jan do swojego domu (Ew. Jana 19.26-27). W tym wersecie Jezus- współczujący Syn, zapewnia opiekę swojej matce po jego śmierci.
6) „Pragnę” (Ew. Jana 19.28). Jezus w tych słowach wypełnia proroctwo mesjanistyczne z Psalmu 69.22: „A w pragnieniu moim napoili mnie octem.” Mówiąc o tym, że jest spragniony, spowodował, że rzymski strażnik podał mu octu do ust, co było powszechną praktyką podczas ukrzyżowania, tym samym wypełnił słowa proroctwa.
7) „Dokonało się” (Ew. Jana 19.30). Ostatnie słowa Jezusa mówią o jego cierpieniu związanym z całym dziełem, jakie powierzył mu Ojciec, a które dotyczyło głoszenia ewangelii (Dobrej Nowiny), dokonywania cudów i osiągnięcie zbawienia (wiecznego ratunku) dla swojego ludu, a które zostało dokonane, dokończone, wypełnione. Dług za grzech został spłacony.
