Pytanie: Dlaczego Bóg ześle silne zwiedzenie w czasach ostatecznych?
Odpowiedź:
Biblia jasno wskazuje, dlaczego Bóg zsyła silne zwiedzenie w czasach ostatecznych: "Będzie się posługiwał złem we wszelkich jego postaciach, byle tylko uwieść tych, którzy idą na zatracenie, ponieważ nie przyjęli z miłością prawdy mającej doprowadzić ich do wiecznego zbawienia. I dlatego właśnie Bóg zezwala, by ulegli oszustwom, by uwierzyli kłamstwu. W ten sposób bowiem zasłużą sobie na wyrok potępienia ci wszyscy, którzy zamiast uwierzyć prawdzie, znaleźli upodobanie w nieprawości" (2 Tesaloniczan 2.10-12, tłum. Biblia Warszawsko- Praska). Mówiąc prosto, Bóg zsyła silne zwiedzenie na tych, którzy wybrali, aby nie zaufać ewangelii Chrystusa. Ci, którzy czerpią przyjemność w szydzeniu i odrzucaniu Go, zostaną potępieni.
To jest wybór człowieka, czy przyjąć i uwierzyć prawdzie Jezusa Chrystusa jak jest przedstawiona w Piśmie Świętym. Aby przyjąć prawdę i miłość jaką Bóg oferuje musimy trzymać się tego nauczania, "Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań jego, a przykazania jego nie są uciążliwe" (1 Jana 5.3). I odwrotnie, poznać prawdę i nie być jej posłusznym, to stawić czoła gniewowi Bożemu: "Albowiem gniew Boży z nieba objawia się przeciwko wszelkiej bezbożności i nieprawości ludzi, którzy przez nieprawość tłumią prawdę" (Rzymian 1.18). Szczerze mówiąc, nie ma większego niebezpieczeństwa dla człowieka, jak to, aby poznać prawdę i odrzucić jej przestrzegania. Czyniąc tak zatwardzamy swoje serce i zsyłamy na siebie pewne, Boże potępienie.
Kiedy ktoś zna prawdę i odmawia jej posłuszeństwa, podlega każdemu kłamstwu, oszustwu, każdej nieprawdzie, jaką człowiek może wymyśleć. "Dlatego że poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce pogrążyło się w ciemności. Mienili się mądrymi, a stali się głupi" (Rzymian 1.21-22). W kilku następnych wersetach Paweł opisuje sposób myślenia i zachowania tych, którzy nie wierzą (zobacz Rzymian 1.29-31). W wyniku ludzkiej głupoty i aroganckiej pogardy dla rzeczy Bożych, "wydał ich Bóg na pastwę niecnych zmysłów, aby czynili to, co nie przystoi" (Rzymian 1.28). I odpowiednio, "oni, którzy znają orzeczenie Boże, że ci, którzy to czynią, winni są śmierci, nie tylko to czynią, ale jeszcze pochwalają tych, którzy to czynią" (Rzymian 1.32).
Izajasz zwięźle to ujmuje: "Ci obrali sobie swoje drogi i ich dusza ma upodobanie w ohydach. Tak samo i Ja wybiorę dla nich męki i sprowadzę na nich to, czego się lękali, bo gdy wołałem, nikt nie odpowiadał, gdy mówiłem, nikt nie słuchał, lecz czynili to, co jest złe w moich oczach, i wybrali to, czego Ja nie lubię" (Ks. Izajasza 66.3-4).
Gdy ludzie znają prawdę i odmawiają jej przyjęcia, odmawiając jej przestrzegania i tłumiąc ją swoją nieprawością, wtedy będą "osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, lecz znaleźli upodobanie w nieprawości" (2 Tesaloniczan 2.12).
"Bóg jest miłością" (1 Jana 4.16). On nie jest jakimś okrutnym potworem, który celowo i w sobie rozkoszuje się przygotowywaniem ludzi na wieczne potępienie. Ale On chętnie i z miłością ogłasza ewangelię Chrystusa, aby "wszystkich doprowadzić do nawrócenia" (2 Piotra 3.9; tłum. Biblia Tysiąclecia).
Przez całe Pismo Święte, Bóg zachęca ludzi aby przyjęli prawdę. Gdy ludzie Go odrzucają i Jego przesłanie, wówczas- i dopiero wtedy- Bóg zatwardza ich i oddaje zwodniczemu umysłowi, aby tarzał się w ich niegodziwościach na wieczne potępienie. To jest to, co Pan powiedział o tych, którzy wybrali by odrzucić prawdę: "Tak lubią się wałęsać, swoich nóg nie oszczędzają, ale Pan nie ma w nich upodobania, wspomina teraz ich winę i nawiedza ich grzechy" (Ks. Jeremiasza 14.10).
