Pytanie: Dlaczego tak wielu liderów ewangelicznie wierzących zamieszanych jest w skandal?
Odpowiedź:
Po pierwsze, istotne jest aby wskazać, że „tak wielu” nie jest dobrym określeniem. Może się wydawać, że wielu liderów ewangelicznie wierzących zamieszanych jest w skandal, lecz wynika to raczej z dużego zainteresowania tymi skandalami. Tysiące ewangelicznie wierzących liderów, pastorów, profesorów, misjonarzy, pisarzy i ewangelistów, nigdy nie było zamieszanych w nic „skandalicznego.” Ogromna większość liderów ewangelicznie wierzących to mężczyźni i kobiety, którzy kochają Boga, są wierni swoim współmałżonkom i rodzinom, prowadząc swoją działalność z uczciwością i oddaniem. Upadki nielicznych nie powinny być wykorzystywane przeciwko pozostałym.
Istnieje również problem skandali, które czasem wybuchają w życiu tych, którzy twierdzą że są ewangelicznymi chrześcijanami. Sławni liderzy chrześcijańscy zostali zamieszani w cudzołóstwo lub uczestnictwo w prostytucji. Innym z kolei udowodniono oszustwa podatkowe czy inne przestępstwa finansowe. Dlaczego tak się dzieje? Istnieją przynajmniej trzy główne powody: 1) niektórzy z tych, którzy twierdzą, że są ewangelicznymi chrześcijanami są niewierzącymi szarlatanami, 2) niektórzy liderzy ewangelicznie wierzący pełniąc swoje obowiązki popadają w pychę oraz 3) szatan i jego demony dużo agresywniej atakują i kuszą tych, którzy są w przywództwie chrześcijańskim, ponieważ wiedzą że skandal związany z liderem przynosi drastyczne skutki, zarówno dla samych chrześcijan jak i ludzi niewierzących.
1) Niektórzy „ewangeliczni chrześcijanie”, którzy zamieszani są w jakiś skandal są nieodrodzonymi szarlatanami i fałszywymi prorokami. Jezus ostrzegał, „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczym, wewnątrz zaś są wilkami drapieżnymi! [...] Tak więc po owocach ich poznacie” (Ew. Mateusza 7.15, 20). Fałszywi prorocy udają boże sługi, przedstawiając się jako ugruntowani w wierze liderzy. Jednak ich „owoc” (skandal) w końcu wyjdzie na jaw i wskaże kim są naprawdę. W tym postępowaniu naśladują szatana, „I nic dziwnego; wszak i szatan przybiera postać anioła światłości. Nic więc nadzwyczajnego, jeśli i słudzy jego przybierają postać sług sprawiedliwości; lecz kres ich taki, jakie są ich uczynki” (2 Koryntian 11.14-15).
2) Biblia mówi, „pycha chodzi przed upadkiem, a wyniosłość ducha przed ruiną” (Przypowieści Salomona 16.18). List św. Jakuba 4.6 przypomina nam, że „Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje.” Biblia wielokrotnie ostrzega nas przed popadaniem w pychę. Wielu liderów chrześcijańskich rozpoczyna swoją służbę w duchu pokory i zależności od Boga, lecz po pewnym czasie kuszeni są aby przypisać sobie trochę Bożej chwały. Niektórzy liderzy ewangelicznie wierzący, modląc się do Boga, próbują zarządzać lub budować służbę bazując na własnej sile i mądrości. Ten rodzaj dumy prowadzi do upadku. Bóg, przez proroka Ozeasza ostrzegał „Lecz gdy sobie znaleźli pastwiska, nasycili się; a gdy się nasycili, ich serce urosło w dumę, dlatego o mnie zapomnieli” (Księga Ozeasza 13.6).
3) Szatan wie, że upadek lidera chrześcijańskiej wspólnoty ewangelikalnej jest dobrym gruntem do powstania skandalu, bo ma duży wpływ na wierzących. Podobnie jak cudzołóstwo króla Dawida z Batszebą i zaaranżowane morderstwo Uriasza przyniosło wielkie szkody rodzinie Dawida i całemu narodowi Izraela, w podobny sposób kościół lub jakaś służba doznają szkody przez upadek moralny danego lidera. Wielu chrześcijan przechodziło trudny czas przez to, że ich lider upadł. Niewierzący wykorzystują upadki liderów „chrześcijańskich” jako powodu do odrzucenia chrześcijaństwa. Szatan i jego demony to wiedzą, dlatego dużo mocniej atakują tych, którzy pełnią role przywódcze. Biblia wszystkich nas ostrzega „Bądźcie trzeźwi, czuwajcie. Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć” (1 Piotra 5.8).
W jaki sposób powinniśmy reagować, gdy lider chrześcijańskiej wspólnoty ewangelikalnej jest oskarżony lub zamieszany w skandal?
1) Nie słuchaj i nie przyjmuj bezpodstawnych i nieudowodnionych oskarżeń (Przysłowia Salomona 18.8, 17; 1 Tymoteusza 5.19).
2) Przyjmij biblijny sposób oceniania i napominania tego, kto zgrzeszył (Ew. Mateusza 18.15-17; 1 Tymoteusza 5.20). Jeśli grzech został udowodniony, to lider powinien być odsunięty od pełnionej służby (1 Tymoteusza 3.1-13).
3) Wybaczaj tym, którzy popadają w grzech (Efezjan 4.32; Kolosan 3.13), a gdy się upamiętają, przywróć ich do społeczności zborowej (Galacjan 6.1; 1 Piotra 4.8), lecz nie do funkcji lidera.
4) Bądź wierny w modlitwie za liderów. Znając problemy z którymi się zmierzają, pokusy których doświadczają, stresu z którym się zmagają, proś Boga aby ich wzmocnił, chronił i posilał.
5) A najważniejsze, przyjmujmy upadki liderów z kościołów ewangelikalnych jako ostrzeżenie i przypomnienie, że naszą wiarę powinniśmy pokładać w Bogu i w Nim jedynie. Bóg nigdy nie zawodzi, nie grzeszy i nie kłamie. „Święty, święty, święty jest Pan Wszechmogący; cała ziemia jest pełna Jego chwały” (Księga Izajasza 6.3).
