Pytanie: Czy wierzący Starego Testamentu mają wieczne bezpieczeństwo?
Odpowiedź:
Odpowiedź na pytanie o to, czy wierzący w Pana za czasów Starego Testamentu mieli wieczne bezpieczeństwo jest takie samo jak odpowiedź odnośnie tego, czy wierzący Nowego Testamentu mają wieczne bezpieczeństwo. Bóg się nie zmienia (4 Ks. Mojżeszowa 23.19; Ks. Malachiasza 3.6) i tym samym jest spójny w odniesieniu do Jego oferty zbawienia. Jeśli wierzący Nowego Testamentu jest zabezpieczony na wieki w kwestii jej czy jego zbawienia, tak samo wierzący Starego Testamentu.
Zbawienie zawsze było darem od Boga, z łaski przez wiarę (1 Ks. Mojżeszowa 15.6; Rzymian 4.1-8; Efezjan 2.8-9). W Starym Testamencie ludzie byli odpowiedzialni za praktykowanie wiary tak jak Bóg im to objawił i mieli ufać Bogu w kwestii zbawienia; ich wiara była uwidoczniona w ich postępowaniu. W erze Nowego Testamentu jesteśmy odpowiedzialni za praktykowanie wiary w tym, co Bóg uczynił poprzez Chrystusa i ufaniu Bogu w kwestii naszego zbawienia; nasza wiara uwidacznia się w naszych czynach.
Darem Bożym jest życie wieczne, a nie życie tymczasowe (Rzymian 6.23). Boża oferta zbawienia nie dotyczy tego, że "możemy" mieć życie wieczne, jeśli mocno się postaramy lub jeśli nie narozrabiamy za mocno. Zbawienie opiera się na tym, co Chrystus uczynił, a nie na tym czego my dokonaliśmy lub co uczynimy. Hebrajczyków 11 podaje nam wiele przykładów wiary wierzących Starego Testamentu, włączając tych, którzy poważnie zgrzeszyli. To potwierdza, że otrzymają to, co Bóg (wcześniej) obiecał, w oparciu o dzieło Chrystusa (Hebrajczyków 11.39-40).
Rzymian 8.38- 39 potwierdza wieczną pewność wszystkich wierzących w najsilniejszych słowach: "Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym." W tym fragmencie Paweł robi wszystko, aby zapewnić dzieci Boże, że absolutnie nic nie może zniszczyć naszej relacji z Bogiem ich zbawienia.
Jedna główna różnica pomiędzy wierzącymi Starego Testamentu, a wierzącymi Nowego Testamentu dotyczy roli Ducha Świętego. W Nowym Testamencie, Duch Święty wkracza do wierzącego z chwilą zbawienia i na stałe go zamieszkuje (1 Koryntian 12.13; Efezjan 1.13-14). To zamieszkanie jest czymś, co Jezus obiecał że się wydarzy po Jego wstąpieniu do nieba (Ew. Jana 14.17; 16.7; por. Ew. Jana 7.39). W Starym Testamencie, wydaje się że Duch Boży nie zamieszkiwał stale w wierzących; raczej Duch spoczywał na nich od czasu do czasu, aby wykonać Boży cel z ich udziałem (Ks. Sędziów 3.10; 14.19; 1 Ks. Samuela 10.10; 16.14; Psalm 51.11).
Fakt, że Duch Święty przychodził i odchodził nie oznacza, że wierzący Starego Testamentu tracili (i odzyskiwali) swoje zbawienie. Kontekst Psalmu 51 dotyczy modlitwy pokutnej Dawida po dopuszczeniu się grzechu z Batszebą. Noworodek zrodzony z grzesznego połączenia się Dawida z Batszebą umarł, a Dawid powiedział, że pewnego dnia uda się tam, gdzie jego dziecko (2 Ks. Samuela 12.16-23). Innymi słowy, Dawid wierzył, że pewnego dnia połączy się w niebie ze swoim zmarłym synem. Dawid nie utracił swojego zbawienia, pomimo swojego grzechu.
Święci Starego Testamentu, przez wiarę, wyczekiwali Mesjasza, który przyjdzie zbawić (Ew. Jana 8.56). Pokładali swoją wiarę w Boga, że ich zbawi: "Błogosławiony niech będzie Pan! Codziennie dźwiga ciężary nasze Bóg, zbawienie nasze. Bóg jest nam Bogiem zbawienia, Pan wszechmocny wybawia od śmierci" (Psalm 68. 20-21). Dzisiaj patrzymy wstecz, przez wiarę na Chrystusa, który miał przyjść by zbawić. My także złożyliśmy naszą wiarę w Bogu, w kwestii naszego zbawienia. Razem, święci Starego jak i Nowego Testamentu ufają, że Bóg jest wierny swoim obietnicom: "On jest skałą! Doskonałe jest dzieło jego, Gdyż wszystkie drogi jego są prawe, Jest Bogiem wiernym, bez fałszu, Sprawiedliwy On i prawy" (5 Ks. Mojżeszowa 32.4). Ze względu na Jego wierność, jesteśmy bezpieczni na wieki.
