Jak chrześcijanin może uniknąć FOMO (fear of missing out)?
Odpowiedź:
FOMO, czyli strach przed przegapieniem, to zmartwienie lub niepokój, jaki odczuwa osoba, która myśli, że omija ją coś ekscytującego lub ważnego. Innymi słowy, FOMO to strach, że nieuczestniczenie w czymś jest złym wyborem. Chrześcijanie mogą doświadczać tego strachu, tak samo jak wszyscy inni; jednak wierzący nie muszą być kontrolowani przez strach przed przegapieniem.
Nie powinno być FOMO, gdy opuszczana aktywność jest grzeszna. Chrześcijanin może pocieszyć się świadomością, że decyzja o nieuczestniczeniu w grzechu jest zawsze właściwym wyborem. Biblia mówi, że grzech oddziela ludzi od Boga (Izajasza 59:2), ostrzegając nawet, że ci, którzy praktykują uczynki ciała, nie odziedziczą Jego królestwa (Galacjan 5:19-21). Wierzący nie powinni obawiać się, że ominie ich ewentualna zabawa lub ekscytacja generowana przez grzech, ponieważ "zapłatą za grzech jest śmierć" (Rz 6:23). "Przelotne przyjemności grzechu" (List do Hebrajczyków 11:25) mogą być kuszące, ale chrześcijanie, którzy mówią "nie" grzechowi, tak naprawdę nic nie tracą. Są nowymi stworzeniami w Chrystusie i nie są już niewolnikami grzechu (2 Koryntian 5:17).
Jednak chrześcijanie wciąż mogą doświadczać FOMO w sprawach innych niż grzeszne. Wierzący może obawiać się, że ominą go doświadczenia, okazje lub radość. Uczucie to pogłębia kultura mediów społecznościowych, w których ludzie nieustannie publikują zdjęcia swojego "idealnego" życia, aby świat mógł je zobaczyć. Takie porównywanie się z życiem innych jest złodziejem zadowolenia i może prowadzić do zazdrości, niepotrzebnego stresu i próby ciągłego pozostawania w kontakcie z tym, co robią inni.
Kiedy Jezus rozmawiał z Piotrem o swojej przyszłej służbie i śmierci, Piotr wskazał na Jana i zapytał: "Panie, a co z nim?". (Jana 21:21). Jezus powiedział Piotrowi, aby nie martwił się o życie Jana, ale po prostu podążał za Nim (J 21:22). Podobnie jak Piotr, powinniśmy skupić się na naszej osobistej relacji z Chrystusem i naszych obowiązkach wobec Niego oraz być zadowoleni z poznania Bożej woli względem nas. Wdzięczność wobec Boga pomoże nam uniknąć strachu przed tym, co nas ominie. Oczywiście pożądanie błogosławieństw naszych sąsiadów nigdy nie jest właściwe (zob. Wj 20:17).
Presja, by żyć pełnią życia i doświadczać wszystkiego, może powodować niepokój, ale chrześcijanin nie musi się martwić; możemy zrzucić na Niego "wszystkie nasze troski, gdyż Jemu na nas zależy" (1 Piotra 5:7). W Kazaniu na Górze Jezus przepisał lekarstwo na FOMO. Powiedział, by patrzeć na naturę. Ptaki w powietrzu i trawa na polu nie pracują, ale Bóg wciąż dba o to, by miały wszystko, czego potrzebują, a chrześcijanie są o wiele cenniejsi niż ptaki czy trawa (Mt 6:25-32). Dlatego wierzący może ufać, że Bóg zapewni mu wszystko (Mt 6:33). Nasze zaufanie do Boga powinno wykraczać poza podstawowe potrzeby życiowe. Bóg sprawuje kontrolę, a Jego suwerenność kieruje każdą częścią życia, w tym naszymi doświadczeniami i możliwościami (Rz 8:28). Jeśli chrześcijanin coś przegapi, nadal ma pewność, że Bóg wszystko zaaranżuje.
Wierzący powinni ufać Bogu, że kontroluje każdy dzień, zamiast martwić się o to, co może ich ominąć w przyszłości: "Wystarczające na ten dzień jest jego własne utrapienie" (Mateusza 6:34). Jeśli chrześcijanin bierze życie dzień po dniu, podążając za Bogiem i ufając Mu, że zapewni dokładnie to, czego potrzebuje, może przezwyciężyć FOMO i służyć Bogu z radością.
