Odpowiedź:
Święto Poświęcenia, które kiedyś nazywano również Świętem Machabeuszy, było ośmiodniowym zimowym świętem obchodzonym przez Żydów w grudniu lub czasami pod koniec listopada, w zależności od tego, kiedy wypadało w księżycowo-słonecznym kalendarzu żydowskim. Dziś święto to nazywane jest Chanuką lub Świętem Świateł.
Historia Święta Poświęcenia sięga okresu międzytestamentalnego i powstania Machabeuszy. Po tym, jak król Seleucydów Antioch Epifanes sprofanował żydowską świątynię i zmusił Żydów do porzucenia ofiar i przyjęcia pogańskich rytuałów, grupa żydowskich bojowników o wolność powstała, przeciwstawiła się opresyjnemu pogańskiemu reżimowi i obaliła Seleucydów. Świątynia w Jerozolimie została ponownie poświęcona Bogu; od tego czasu obchodzone jest Święto Poświęcenia, aby upamiętnić to znaczące wydarzenie w historii Żydów.
Zgodnie z tradycją rabiniczną, pierwotne Święto Poświęcenia wiązało się z cudem. Kiedy Żydzi ponownie weszli do świątyni, mogli znaleźć tylko jeden mały, zapieczętowany dzban oliwy z oliwek, który nie został sprofanowany ani zanieczyszczony przez Seleucydów. Użyli go do zapalenia menory w świątyni i chociaż oliwy wystarczyło tylko na jeden dzień, w cudowny sposób przetrwała osiem dni, aby przygotować więcej oliwy. To jest powód, dla którego Chanuka trwa osiem dni.
Biblia wymienia Święto Poświęcenia z nazwy w Ewangelii Jana. "Obchodzono wtedy w Jerozolimie uroczystość poświęcenia świątyni. Była zima. (23) I przechadzał się Jezus w świątyni, w przysionku Salomona." (Jana 10:22-23). Jest to scena, w której Jezus twierdzi, że jest jednością z Ojcem, za co niewierzący Żydzi próbują Go pojmać i ukamienować (wersety 24-39).
Święto Poświęcenia, mające swoje korzenie w cudzie menory, zawsze było związane ze światłami; czasami nazywane jest Świętem Świateł. Oświetlanie domów i synagog to tradycja, która prawdopodobnie została przeniesiona ze Święta Namiotów. Recytacja Psalmu 30: 1-12 jest również ważną częścią Święta Poświęcenia ze względu na jego tematykę zwycięstwa Boga nad wrogami oraz zastąpienia żałoby i smutku nadzieją i radością (Psalm 30: 5, 11).
Chanuka, czyli Święto Poświęcenia, nie jest jednym ze świąt ustanowionych przez Boga za pośrednictwem Mojżesza jako część Prawa. Nie oznacza to jednak, że święto to jest niebiblijne lub niemiłe Bogu. Począwszy od Daniela, przez uczniów Jezusa, Żydów prześladowanych pod władzą Hitlera i chrześcijan prześladowanych na Wschodzie, zarówno Żydzi, jak i chrześcijanie mają długą historię wykazywania się niezwykłą odwagą w obliczu intensywnych prześladowań, podobnie jak Żydzi podczas ucisku Seleucydów. Święto Poświęcenia dotyczy ciemności prześladowań i światła Bożego, które prowadzi swój lud przez ciemność tych symbolicznych nocy z obietnicą radości o poranku (Psalm 30:5).
Większość współczesnych Żydów nie wierzy w Jezusa Chrystusa jako wcielenie Jahwe. Jednakże Machabeusze byli naśladowcami Jahwe, a uczniowie Jezusa nadal byli Żydami, choć wierzyli, że Wielki Jestem objawił się w osobie Jezusa (Wj 3:14; J 8:58). Chrześcijaństwo ma swoje korzenie w judaizmie, a chrześcijanie mogą postrzegać Święto Poświęcenia jako celebrację Bożej ochrony i zwycięstwa, jakie daje On swojemu wiernemu ludowi, który jest gotów odważnie kontynuować oddawanie Mu czci w obliczu prześladowań.
