Odpowiedź:
Termin "Stolica Apostolska" pochodzi od łacińskiego Sancta Sedes, co oznacza "święte krzesło". Mówi się, że Stolica Apostolska jest jurysdykcją Kościoła katolickiego w Rzymie. Innymi słowy, jest ona podobna do rządu, co nie jest zaskakujące, biorąc pod uwagę, że Watykan jest autonomicznym krajem, ma własne pieniądze i własne prawa. Istnieje jednak różnica między Stolicą Apostolską, która sięga czasów wczesnochrześcijańskich, a Miastem Watykan, które powstało w 1929 roku wraz z podpisaniem traktatu laterańskiego między Stolicą Apostolską a rządem włoskim. Stolica Apostolska to nazwa episkopatu, podczas gdy Watykan to przede wszystkim nazwa polityczna i dyplomatyczna.
Rząd Stolicy Apostolskiej obejmuje trybunały, kongregacje, rady papieskie i wiele innych jednostek biurokratycznych. Oczywiście papież jest głową Stolicy Apostolskiej, ponieważ jest uważany za głowę Kościoła katolickiego. Sekretariat Stanu jest drugim dowódcą Stolicy Apostolskiej i nadzoruje 175 światowych stosunków dyplomatycznych i biur. Stolica Apostolska jest członkiem licznych organizacji międzynarodowych, w tym Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Z biblijnego punktu widzenia samo istnienie Stolicy Apostolskiej jest problematyczne z co najmniej dwóch powodów. Po pierwsze, koncepcja "świętego krzesła", na którym zasiada głowa kościoła, jest niebiblijna. Prawdziwy kościół nigdy nie powinien uważać jednego człowieka za swoją głowę, bez względu na jego tytuł. Wywyższoną Głową prawdziwego Ciała Chrystusa jest Jezus Chrystus, żywa Głowa żywego kościoła. Jak żywy kościół może być kierowany przez śmiertelnego człowieka, który umiera? Po drugie, Biblia nigdzie nie daje wiary idei kościoła tworzącego własne miasto-państwo lub własny rząd. Kościół jako polityczne lub dyplomatyczne królestwo jest nieznany w Piśmie Świętym. W rzeczywistości Jezus wyraźnie powiedział, że Jego królestwo nie jest z tego świata (J 8:23; 18:36). Biblia nigdy nie pochwala ani nie zachęca do ustanawiania ziemskich królestw lub podmiotów dyplomatycznych, ponieważ rzeczy te z samej swojej natury skupiają uwagę na świecie, który przemija (1 Koryntian 7:31; 1 Jana 2:17). Chrześcijanie mają koncentrować się na królestwie niebieskim, a nasze jedyne wysiłki dyplomatyczne mają polegać na szerzeniu ewangelii Jezusa Chrystusa i ostrzeganiu innych przed nadchodzącym gniewem.
