Odpowiedź:
Szamanizm to fałszywy, antychrześcijański światopogląd, w którym pośrednika między tym, co naturalne, a tym, co nadprzyrodzone, nazywa się szamanem. Szamanizm związany jest z animizmem, przekonaniem, że duchy zamieszkują świat fizyczny jak również rzeczywistość duchową. Animizm jest jednym z najstarszych istniejących systemów wierzeń i jest obecny w wielu plemiennych wspólnotach, starożytnych i współczesnych, na całym świecie. Obecnie przeżywa swój powrót pod postacią grup neoszamańskich.
Szamanizm jest często zsynkretyzowany z innymi systemami wierzeń, islamem czy chrześcijaństwem, wówczas jest zaklasyfikowany jako religia ludowa. Szamanizm/ animizm zazwyczaj nie pozostaje jako jedyna religia, ale najczęściej jest łączona z innymi systemami wiary: pogańskimi, politeistycznymi czy New Age.
Termin szamanizm pochodzi z syberyjskiego języka Tungus i przekłada się na "ten, który wie." Powiązane terminy to medium, szaman, czarownik, mag, egzorcysta, wróżbita, nekromanta i duch wędrowca.
W animistycznym systemie wierzeń szaman działa jako pośrednik między światem naturalnym i duchowym. Szamani są wzywani w czasie choroby, obrażeń, klęski żywiołowej, ataku wroga lub za każdym razem, gdy istnieje dostrzegalny brak równowagi między rzeczywistością świata fizycznego a duchowego. Szamanizm naucza, że wszystkie rzeczy mają duchowe korzenie i że świat duchowy kontroluje świat naturalny, zatem kluczem do wpływania na wszelkie sytuacje jest myślenie, aby zaczarować rzeczywistość duchową. Szamanistyczny światopogląd to dzieło i wiedza okultystyczna. Aby osiągnąć pożądane rezultaty w świecie przyrody, szaman polega na swojej wiedzy i mocy przedmiotów, które posiada.
W systemie wiary animistycznej/ szamanistycznej, świat jest przerażającym miejscem pełnym duchów, które należy uspokoić. Jeśli zostaną udobruchane, duchy mogą cię błogosławić, a jeśli są rozgniewane, mogą stać się mściwe i zranić cię lub wywołać chorobę. Szamani są angażowani, aby wkroczyć w rzeczywistość nadprzyrodzoną, rozpoznać przyczynę nieszczęścia i znaleźć sposób na przywrócenie uzdrowienia i harmonii. Szamani wzbudzają bojaźń i mają duży wpływ w swoich plemionach, ponieważ twierdzą, że posiadają moc uzdrawiania, jak również moc zabijania lub ranienia. Zatem to nie tylko duchy trzeba udobruchać; szamani też muszą być szczęśliwi.
Szamani często używają środków halucynogennych, zranień fizycznych lub ekstremalnego postu, aby osiągnąć odmienny stan świadomości. Amulety, dzwonki, bębny, pieśni, tańce lub śpiewy mogą być częścią ceremonii, które pozwalają im podróżować do sfery nadprzyrodzonej. Szamani wzywają także ożywione duchy i powszechnie używają totemicznych przedmiotów, takich jak skały czy kości, które mają posiadać specjalne moce. Dusze zmarłych, duchy zwierząt lub duchy skał lub drzew mogą również zostać wezwane jako przewodnicy. Szamanizm utrzymuje, że pewne miejsca posiadają szczególną moc lub zapewniają dostęp do świata duchowego.
Nawet wśród tych, którzy wyznają ten system wierzeń, rola szamana jest uznawana za zawód wysokiego ryzyka. Poruszanie się po królestwie duchowym jest niebezpiecznym zajęciem. Depresja, choroby psychiczne i śmierć w wyniku stosowania leków enteogennych są udziałem szamanów.
Szamanizm był podstawowym systemem wierzeń we wczesnych krajach biblijnych. Bóg nakazał swojemu ludowi, aby nie zawierał małżeństw mieszanych i nie oddawał się kultom bogów terytorialnych obecnych w kultach na Ziemi Obiecanej. 5 Ks. Mojżeszowa 18.0-13 oraz inne fragmenty niosą surowe zakazy dotyczące zaangażowania się w praktyki spirytystów, medium, nekromantów i tych, którzy praktykują magię i czary (3 Ks. Mojżeszowa 18.21; 20.2,4,6, 27; 2 Ks. Królewska 17.31; 2 Ks. Kronik 28.3;33.6; Ks. Izajasza 57.5; Ks. Ezechiela 16.21; Galacjan 5.19-21).
Biblia naucza, że żyjemy na wrogim terytorium. 1 Piotra 5.8 odnosi się do duchowej walki i rzeczywistości niewidzialnej świata, który nas otacza. Jako chrześcijanie, nie przykładamy ręki do działań szamańskich, rytuałów jakie praktykują czy talizmanów, których używają. Raczej, nasze zaufanie opiera się na Słowie Bożym (Hebrajczyków 4.12), mocy Ducha Świętego (1 Koryntian 2.4) i mocy ewangelii (Rzymian 1.16).
