Pytanie: Czego powinniśmy się nauczyć z życia Szczepana?
Odpowiedź:
Dz. Apostolskie 6.5 przedstawia wiernego męża Bożego, Szczepana: "męża pełnego wiary i Ducha Świętego." Warto zauważyć, że zawsze byli ci wierni wierzący, których miłość i zaangażowanie Panu wydawała się tak jasno świecić w ich życiu, że inni wokół nich potrafili to zauważyć, a Szczepan był jednym z takich ludzi. Nic nie wiadomo na temat życia osobistego Szczepana- jego rodziców, jego rodzeństwa czy tego, czy miał żonę, dzieci; jednak to co wiemy na jego temat jest naprawdę ważne. Był wierny, nawet gdy mierzył się z nieuniknioną śmiercią męczeńską.
Szczepan był jednym z siedmiu mężczyzn odpowiedzialnych za rozprowadzenie żywności dla wdów we wczesnym kościele, po nieporozumieniu jakie powstało, a dzięki któremu apostołowie zrozumieli, że potrzebują pomocy. On był również "pełen łaski i mocy, czynił cuda i znaki wielkie wśród ludu" (Dz. Apostolskie 6.8). Doświadczył ostrego sprzeciwu, ale ludzie, którzy spierali się ze Szczepanem, nie mogli się równać z mądrością daną mu przez Ducha Świętego. Tak więc postanowili fałszywie oskarżyć Szczepana, nazywając go bluźniercą i aresztując go (Dz. Apostolskie 6.11-14).
Dz. Apostolskie 7 jest relacją świadectwa Szczepana, które jest prawdopodobnie najbardziej szczegółową i zwięzłą historią Izraela i ich relacji z Bogiem jaka występuje w Piśmie Świętym. Szczepan nie troszczył się o swoje istnienie ziemskie, zdeterminowany, aby stać stanowczo po stronie Jezusa Chrystusa, bez względu na konsekwencje. Bóg zainspirował go do odważnego zwiastowania, słusznie oskarżając Izrael za ich porażkę w rozpoznaniu Jezusa, ich Mesjasza, odrzucając i mordując Go, jak zamordowali Zachariasza i innych proroków, i wiernych mężów od wielu pokoleń. Przemówienie Szczepana było oskarżeniem Izraela i jego upadkiem jako wybranego ludu Bożego, któremu nadano prawo i obietnicę Mesjasza. Oczywiście te oskarżenia, choć prawdziwe, nie zostały dobrze przyjęte przez Żydów.
W swojej przemowie Szczepan przypomniał im o ich wiernym patriarsze Abrahamie i o tym jak Bóg go prowadził z ziemi pogan do ziemi (obiecanej) Izraela, gdzie zawarł z nim przymierze. Mówił o podróży swojego ludu, przez pobyt Józefa w Egipcie do ich wyzwolenia przez Mojżesza 400 lat później. Przypomniał, jak Mojżesz spotkał Boga na pustkowiu ziemi Midianitów w płonącym krzaku i wyjaśnił, jak Bóg dał Mojżeszowi moc, by wyprowadził swój lud od bałwochwalstwa i niewoli do wolności i czasu orzeźwienia w Ziemi Obiecanej. Przez całą swoją przemowę, stale przypominał im o ich ciągłym buncie i cudzołóstwie, pomimo potężnego, Bożego działania, którego byli naocznymi świadkami, tym samym oskarżając ich na podstawie ich własnej historii, co jedynie ich bardziej drażniło, aż do momentu w którym nie mogli tego więcej słuchać.
Prawo Mojżeszowe stwierdza, że grzech bałwochwalstwa zasługuje na karę śmierci, zazwyczaj poprzez ukamienowanie (4 Ks. Mojżeszowa 15.30-36). Chwilę przed tym gdy ci aroganccy, nieodrodzeni Żydzi podążyli za wypełnianiem nakazanej zgodnie z Prawem kary i rozpoczęli kamienowanie Szczepana, Dz. Apostolskie 7.55-56 relacjonują jego ostatnie momenty życia ziemskiego, tuż przed tym jak przeszedł przez zasłonę pomiędzy niebem a ziemią: "On zaś, będąc pełen Ducha Świętego, utkwiwszy wzrok w niebo, ujrzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy Bożej i rzekł: Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej."
Słowa Kolosan 3.2-3 mogłyby być napisane o życiu Szczepana, chociaż mają zastosowanie do wszystkich wierzących: "o tym, co w górze, myślcie, nie o tym, co na ziemi. Umarliście bowiem, a życie wasze jest ukryte wraz z Chrystusem w Bogu." Życie Szczepana- a nawet bardziej jego śmierć- powinna być przykładem tego, jak każdy wierzący powinien dążyć do życia: poświęconego Panu nawet w obliczu śmierci; wierny by głosić odważnie ewangelię; obeznany w Bożej prawdzie; i chętny do bycia użytym przez Boga dla jego planu i celu. Świadectwo Szczepana nadal stoi niczym latarnia morska, światło dla zgubionego i umierającego świata, jak również jako dokładna historia dzieci Abrahama.
