Odpowiedź:
Święto Purim to żydowskie święto upamiętniające wyzwolenie Żydów, o którym mowa w Księdze Estery. Znane jest również jako Święto Losów (Purim to hebrajskie słowo oznaczające "losy"). Święto to nie jest wspomniane w Nowym Testamencie, chociaż naukowcy uważają, że nienazwane święto z Jana 5:1 może być świętem Purim.
W Księdze Estery Haman, premier perskiego króla Aswerusa, zostaje znieważony przez żydowskiego przywódcę Mordechaja, który odmówił złożenia pokłonu Hamanowi. Haman przekonuje króla, że wszyscy Żydzi są buntownikami i muszą zostać zniszczeni. Aby ustalić datę ludobójstwa, Haman używa losów lub purim. Bez wiedzy Hamana, królowa Aswerusa, Estera, jest Żydówką i siostrzenicą Mordechaja. Estera wstawia się do Aswerusa za życie jej ludu. Król nie może odwołać dekretu o ataku na Żydów, ale wydaje nowy dekret zezwalający Żydom na obronę. W rezultacie Haman i jego rodzina zostają straceni, a Żydzi zabijają 75 000 potencjalnych napastników. Aby upamiętnić zwycięstwo, Mordechaj ustanawia święto Purim, które obchodzone jest każdego roku (Estera 9:26-32).
Podobnie jak Chanuka, święto Purim rozwinęło się bardziej w święto narodowe niż religijne, chociaż zaczyna się od określonych modlitw i czytania Księgi Estery. Obchody obejmują również dawanie prezentów w postaci jedzenia przyjaciołom, dobroczynność na rzecz biednych i duży posiłek. Gdy czytana jest Księga Estery, publiczność przyłącza się, wiwatując, gdy wymieniane jest imię Mordechaja, oraz krzycząc i hałasując, gdy wymieniane jest imię Hamana. Drewniane instrumenty zwane ra'ashan lub "graggers" pomagają zagłuszyć imię Hamana. Spożywanie alkoholu jest zwykle częścią wydarzenia i mówi się, że należy pić, dopóki "Przeklęty Haman!" nie zabrzmi tak samo jak "Błogosławiony Mordechaj!". Jest też muzyka, tańce, parady i ludzie przebierający się w kostiumy.
Idea świętowania wybawienia rozszerzyła się na mniejsze społeczności, a nawet pojedyncze rodziny. Żydowskie miasta i rodziny, które doświadczyły cudownego wybawienia od prześladowań, są znane z organizowania własnych corocznych obchodów, zwanych "lokalnym Purim" lub "osobistym Purim". Często żydowskie i mesjanistyczne społeczności żydowskie otwierają swoje święto Purim dla publiczności.
