Odpowiedź:
Słowo wieczny oznacza „istniejący na wieki, nie mający początku ani końca.” Psalm 90.2 mówi nam o Bożej wieczności: „Zanim góry powstały, zanim stworzyłeś ziemię i świat, od wieków na wieki Tyś jest, o Boże!” Ludzie mierzą wszystko długością czasu, dlatego też bardzo ciężko jest nam pojąć coś, co nie ma początku, co zawsze istniało i co zawsze będzie istniało. Biblia jednak nie próbuje udowodnić Bożego istnienia i jego wieczności, lecz po prostu rozpoczyna stwierdzeniem „Na początku Bóg...” (1 Księga Mojżeszowa 1.1), wskazując że na początku mierzonego czasu, Bóg już istniał. Od początku czasu, od wieków na wieki, Bóg zawsze był i zawsze będzie.
Gdy Mojżesz został powołany przez Boga do tego by pójść do Izraelitów z wiadomością od Boga, Mojżesz zastanawiał się co im odpowie jeśli zapytają o Boże imię. „A Bóg rzekł do Mojżesza: Jestem, który jestem. I dodał: Tak powiesz do synów izraelskich: Jahwe posłał mnie do was!” (2 Księga Mojżeszowa 3.14). To podkreśla prawdziwą istotę Boga, jego samowystarczalność i to że jest Istotą wszystkich istot. Ta wypowiedź podkreśla również jego wieczność i niezmienność, podobnie jak jego stałość i wierność w wypełnianiu swoich obietnic, ponieważ zawiera się w nim wszelki czas, przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Zatem, „Jestem który jestem” nie jest tylko teraz, lecz „Jestem który jestem” był wcześniej i będzie później i będzie tym kim jest. Słowa samego Boga na temat swojej wieczności mówią do nas przez Pismo Święte.
Jezus Chrystus, wcielony Bóg, również potwierdził swoją boskość i wieczność ludziom mówiąc im, „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, pierwej niż Abraham był, Jam jest” (Ew. Jana 8.58). Jest to oczywiste, że Jezus twierdził że jest Bogiem w ciele ponieważ Żydzi, słysząc tą deklarację chcieli go ukamienować. Dla Żydów, ogłaszanie siebie wiecznym Bogiem było największym bluźnierstwem, i zasługiwało na śmierć (3 Księga Mojżeszowa 24.16). Jezus twierdził, że jest wieczny, podobnie jak jego Ojciec. Takie samo świadectwo o Chrystusie złożył Jan: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo” (Ew. Jana 1.1). Zanim cokolwiek powstało, Jezus i jego Ojciec byli jednym w swoim istnieniu, będąc równocześnie wiecznymi.
Rzymian 1.20 mówi nam, że Boża wieczna natura i wieczna moc została nam objawiona poprzez jego stworzenie. Wszyscy ludzie widzą i rozumieją ten aspekt Bożej natury dzięki świadectwu uporządkowania różnych rzeczy w świecie. Słońce i ciała niebieskie poruszają się po orbitach od wieków na wieki. Pory roku przychodzą i odchodzą w wyznaczonym czasie; drzewa wypuszczają liście na wiosnę i zrzucają je na jesień. Rok rocznie te rzeczy się nie zmieniają, i nikt nie może ich powstrzymać ani wpłynąć na Boży plan. Wszystko to potwierdza Bożą odwieczną moc i jego plan dla ziemi. Jednego dnia, On stworzy nowe niebo i nową ziemię i one, podobnie jak i On, będą trwały na wieki. My, którzy należymy do Chrystusa przez wiarę będziemy trwali na wieki, uczestnicząc w wieczności naszego Boga, na podobieństwo którego zostaliśmy stworzeni.
