Odpowiedź:
W chrześcijaństwie Wielki Wtorek to ostatni wtorek przed Niedzielą Wielkanocną; jest to trzeci dzień Wielkiego Tygodnia po Niedzieli Palmowej i Wielkim Poniedziałku. W zależności od wyznania, dzień ten może być obchodzony lub nie. Te, które obchodzą Wielki Wtorek, takie jak wschodnie kościoły prawosławne, zazwyczaj świętują go czytaniem określonych fragmentów Pisma Świętego i śpiewaniem odpowiednich hymnów.
Zgodnie z powszechną interpretacją Biblii, Wielki Wtorek to czas, w którym faryzeusze i saduceusze rzucali Jezusowi różne wyzwania dotyczące takich kwestii, jak małżeństwo w niebie, płacenie podatków Cezarowi i źródło Jego autorytetu (Ew. Mateusza 21.23-23.39; Ew. Marka 11.27-12.44; Ew. Łukasza 20.1-21.4). Według tej samej interpretacji jest to dzień, w którym Jezus skomentował darowiznę wdowy (Ew. Marka 12; Ew. Łukasza 21) i w którym podeszło do niego wielu bogobojnych Greków (Ew. Jana 12.20-36). Wtorek był również dniem, w którym Jezus wypowiedział siedem "biada" przeciwko faryzeuszom (Ew. Mateusza 23.13-36) i wieczorem, tego samego dnia, wygłosił Mowę na Górze Oliwnej (Ew. Mateusza 24-25; Ew. Marka 13; Ew. Łukasza 21.5-36).
Wielki Wtorek jest dniem następującym po Wielkim Poniedziałku, a następny dzień Wielkiego Tygodnia jest czasami nazywany Wielką Środą lub Szpiegowską Środą.
Należy zauważyć, że wydarzenia w Ewangeliach niekoniecznie zostały zapisane chronologicznie. Ponadto dni rzymskie i żydowskie rozpoczynały się w różnym czasie, co jeszcze bardziej utrudnia uporządkowanie chronologii. Z tych powodów nierozsądne jest dogmatyczne określanie, które dokładnie wydarzenia miały miejsce w poszczególnych dniach poprzedzających aresztowanie i ukrzyżowanie Jezusa.
