Czy Zachariasza 11:12-13 jest proroctwem mesjańskim?
Odpowiedź:
Zachariasz 11:12-13 przedstawia intrygującą relację dotyczącą 30 srebrnych monet, przywodząc na myśl zdradę Jezusa przez Judasza Iskariotę. Nowy Testament identyfikuje to jako proroctwo mesjańskie, które wypełniło się w Jezusie Chrystusie.
Wersety te brzmią: "Wtedy rzekłem do nich: Jeżeli uznacie to za słuszne, dajcie mi należną zapłatę, a jeżeli nie, zaniechajcie! I odważyli mi jako zapłatę trzydzieści srebrników. (13) Lecz Pan rzekł do mnie: Wrzuć je do skarbca, tę wysoką cenę, na jaką mnie oszacowali! Wtedy wziąłem trzydzieści srebrników i wrzuciłem je w świątyni do skarbca".
Wcześniej Zachariasz otrzymał polecenie obserwowania stada owiec skazanych na rzeź (Zachariasza 11:4). Był posłuszny, używając dwóch lasek pasterskich, które nazwał Przychylność i Jedność (werset 7). W ciągu miesiąca Zachariasz zwolnił trzech podległych mu pasterzy (werset 8). Następnie Zachariasz porzucił trzodę i złamał swoją laskę nazwaną Przychylność. Obserwatorzy zdali sobie sprawę, że te działania były "słowem Pana" (werset 11). Pan odbierał łaskę swojemu ludowi, pozwalając, by nękali go wrogowie (werset 6).
W wersetach 12-13 Zachariasz mówi swoim pracodawcom, aby wypłacili mu wynagrodzenie, jeśli uznają to za stosowne. Zapłacili mu 30 srebrników, cenę niewolnika (Wj 21:32), co było obrazą dla Zachariasza. Prorok sarkastycznie nazywa to "nadzwyczajną zapłatą". Następnie Bóg nakazuje Zachariaszowi oddać monety garncarzowi w domu (lub świątyni) Pana.
Odpowiedni fragment w Nowym Testamencie znajduje się w Ewangelii Mateusza 27. Judasz jest pełen wyrzutów sumienia z powodu zdrady Pana i próbuje zwrócić trzydzieści srebrników arcykapłanom (werset 3). Kiedy starsi odmawiają przyjęcia pieniędzy, Judasz wrzuca monety do świątyni, wychodzi i wiesza się (wersety 4-5). Nie chcąc wrzucać "krwawych pieniędzy" do skarbca, kapłani używają ich do zakupu pola garncarza (wersety 6-7). "Wtedy się wypełniło, co było powiedziane przez proroka Jeremiasza w słowach: I wzięli trzydzieści srebrników, cenę wyznaczoną za sprzedanego człowieka, jak go oszacowano w Izraelu. (10) I dali je za pole garncarza, jak mi nakazał Pan." (wersety 9-10). Zachariasz 11 jest zatem proroctwem mesjańskim, ponieważ jest wyraźnie zidentyfikowany jako taki przez Mateusza.
Pozorną trudność stanowi fakt, że Mateusz przypisuje to proroctwo Jeremiaszowi, a nie Zachariaszowi. Wyjaśnienie jest dwojakie. Po pierwsze, Jeremiasz również kupił pole na polecenie Pana (Jeremiasza 32:6-9). Po drugie, Biblia hebrajska została podzielona na trzy części: Prawo, Pisma i Prorocy. Prorocy zaczynali się od Jeremiasza, a ludzie często odnosili się do całej sekcji (która obejmowała Zachariasza) jako do "księgi Jeremiasza".
Proroctwo Zachariasza miało podwójne wypełnienie: jedno w kontekście współczesnym prorokowi, a drugie w bardziej odległej przyszłości. Naród żydowski w czasach Zachariasza miał zostać osądzony, co widać było w złamaniu laski Przychylności, a konkretne szczegóły dotyczące 30 srebrników i pola garncarskiego znalazły przyszłe spełnienie w zdradzie Jezusa Chrystusa przez Judasza Iskariotę.
