Odpowiedź:
W 538 r. p.n.e. Zerubbabel, przywódca plemienia Judy, był częścią pierwszej fali żydowskich jeńców, którzy powrócili do Jerozolimy (Ezdrasza 1:1-2). Perski król mianował Zerubbabela gubernatorem Judy (Aggeusza 1:1), a Zerubbabel natychmiast rozpoczął odbudowę świątyni z pomocą Jozuego, najwyższego kapłana (Ezdrasza 3:2-3, 8). Pierwsza świątynia, zbudowana przez króla Salomona, została zniszczona przez Babilończyków w 586 r. p.n.e. (2 Królów 25:8-10).
Odbudowa fundamentów świątyni zajęła Zerubbabelowi dwa lata. Następnie budowa została opóźniona przez samarytańskich osadników, których przyjazne gesty maskowały ukrytą wrogość (Ezdrasza 4:1-5). W wyniku sprzeciwu wobec budowy świątyni Persja wycofała wsparcie dla projektu i przez siedemnaście lat świątynia pozostawała niedokończona (Ezdrasza 4:21).
W końcu Bóg posłał proroków Aggeusza i Zachariasza, aby zachęcali i wspierali Zerubbabela (Ezd 5:1-2), a prace nad drugą świątynią zostały wznowione. Cztery lata później, w 516 r. p.n.e., świątynia została ukończona i poświęcona z wielkimi fanfarami (Ezdrasza 6:16). Żydzi obchodzili również Paschę (Ezdrasza 6:19). Interesujące jest to, że Zerubbabel nigdy nie jest wspominany w związku z ceremoniami poświęcenia, ani też jego imię nie jest wymieniane po Ezdrasza 5:1. Z tego powodu świątynia Zerubbabela jest często nazywana po prostu "drugą świątynią".
Jest oczywiste, że Pan Bóg był zadowolony z wysiłków Zerubbabela w powrocie jeńców do Jerozolimy, w budowie drugiej świątyni i w przywróceniu kultu świątynnego (Ezdrasza 3:10). Za Bożą namową Aggeusz udzielił Zerubbabelowi specjalnego błogosławieństwa: "W owym dniu - mówi Pan Zastępów - wezmę cię, sługo mój, Zorobabelu, synu Szealtiela - mówi Pan - i uczynię cię swoim sygnetem, gdyż wybrałem cię - mówi Pan Zastępów." (Aggeusza 2:23).
Podczas budowy drugiej świątyni w Jerozolimie była grupa Żydów, którzy byli raczej rozczarowani. Starsi Żydzi, którzy pamiętali wielkość i wspaniałość pierwszej świątyni, uważali świątynię Zerubbabela za marną namiastkę oryginału. Ich zdaniem nie mogła się ona nawet równać ze wspaniałością świątyni Salomona. Prawdą było, że świątynia Zerubbabela została zbudowana na mniejszą skalę i przy użyciu znacznie mniejszych zasobów. Ponadto w świątyni Salomona znajdowała się Arka Przymierza, która nie była już w posiadaniu Izraela. Podczas poświęcenia pierwszej świątyni ołtarz został zapalony ogniem z nieba, a świątynia została wypełniona Szechiną; uczestnicy poświęcenia drugiej świątyni nie byli świadkami takich cudów. Mimo to Aggeusz prorokował, że druga świątynia pewnego dnia będzie miała wspaniałość, która przyćmi chwałę pierwszej (Aggeusza 2:3-9). Słowa Aggeusza wypełniły się 500 lat później, gdy na scenie pojawił się Jezus Chrystus (Łukasza 2:22, 46; 19:45). Świątynia Zerubbabela nie była tak imponująca jak świątynia Salomona, ale miała większą chwałę: sam Mesjasz chodził po dziedzińcach świątyni, którą zbudował Zerubbabel.
