Odpowiedź:
Zeus jest rzeczywiście wspomniany w Biblii, w księdze Dziejów Apostolskich: "I nazwali Barnabę Zeusem, Pawła zaś Hermesem, ponieważ on był głównym mówcą. A kapłan podmiejskiej świątyni Zeusa, przywiódłszy przed bramy miasta woły i wieńce, chciał wraz z ludem złożyć ofiarę." (Dzieje Apostolskie 14:12-13). Incydent ten miał miejsce podczas pierwszej podróży misyjnej Pawła.
Zeus był uważany za najwyższego z dwunastu głównych bogów olimpijskich greckiego panteonu. Jako najwyższy zwierzchnik pogańskich bóstw, Zeus był przedstawiany jako władca nieba i pogody. Często przedstawiano go wymachującego piorunem, gdy zasiadał na tronie Olimpu.
Grecki poeta Homer opisał Zeusa jako "ojca bogów i ludzi". Inni filozofowie i poeci przedstawiali Zeusa jako władcę i obrońcę wszystkich, źródło uniwersalnych praw, obrońcę sprawiedliwości, sponsora zwycięstwa, strażnika gościnności, objawiciela przyszłości, wydawcę dobrego i złego losu oraz zbawcę ludzkości. Sława Zeusa zainspirowała znaczną część sztuki i literatury.
W dużej części starożytnej mitologii Zeus jest żonaty z Herą (choć w niektórych przypadkach jest łączony z Dione). Poprzez szereg romansów z innymi boginiami i ludzkimi kobietami, spłodził Atenę, Persefonę, Apolla, Artemidę, Aresa, Hermesa, Muzy, Dionizosa i wielu innych. Rzymianie kojarzyli Zeusa ze swoim bogiem Jowiszem.
Miasto Lystra w Azji Mniejszej, gdzie rozgrywają się Dzieje Apostolskie 14:8-18, było domem dla świątyni Zeusa. Syn Zeusa, Hermes, którego Rzymianie utożsamiali z Merkurym, był głównym posłańcem wszystkich mitycznych bóstw i uważany był za boga elokwentnej mowy. W mitologii Hermes i jego ojciec, Zeus, podróżowali razem.
Kiedy Paweł i Barnaba przybyli do Lystry, napotkali całkowicie pogańską społeczność przesiąkniętą pogańskim bałwochwalstwem. Gdy wyruszyli, by służyć ludziom, Paweł uzdrowił chromego człowieka, który był kaleką od urodzenia. Tłumy widziały, jak chromy podskakuje i chodzi, i naturalnie doszli do wniosku, że odwiedzają ich bogowie. Nazwali Barnabę Zeusem, a Pawła Hermesem, ponieważ był elokwentnym rzecznikiem zespołu.
Lokalna legenda w Lystrze głosiła, że Zeus i Hermes - przebrani za ludzi - odwiedzili miasto raz wcześniej i zostali ugoszczeni w domu starszej pary. Wierząc, że doświadczają podobnej wizyty, kapłan Zeusa i mieszkańcy Lystry zaczęli przygotowywać ofiarę, aby uczcić i uhonorować dwóch apostołów jako swoich bogów. Kiedy zdali sobie sprawę z tego, co się dzieje, Paweł i Barnaba rozdarli swoje ubrania w udręce i rzucili się w tłum, krzycząc: "Ludzie, co robicie? I my jesteśmy tylko ludźmi, takimi jak i wy, zwiastujemy wam dobrą nowinę, abyście się odwrócili od tych marnych rzeczy do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest." (Dzieje Apostolskie 14:15).
Próbując rozjaśnić ich zaciemnione myślenie, Paweł kontynuował głoszenie ewangelii. Mówił o mocy Boga w stworzeniu, o Jego dobroci, miłosierdziu i zaopatrzeniu. Ale mieszkańcy Lystry nie rozumieli. W końcu, gdy niektórzy Żydzi z Antiochii i Ikonium przybyli do miasta i zaczęli przemawiać przeciwko Pawłowi i Barnabie, pogański tłum zwrócił się przeciwko nim. Zamiast czcić Pawła, próbowali go ukamienować. Wierząc, że im się udało, wywlekli go z miasta. Gdy towarzysze Pawła zebrali się wokół, Bóg wskrzesił Pawła. Następnego dnia Paweł i Barnaba opuścili Listrę i udali się do Derbe, gdzie ich wysiłki misyjne miały okazać się bardziej skuteczne.
