Odpowiedź:
Słowo alleluja jest chyba najbardziej znane w kontekście "Chóru Alleluja" z oratorium Georga Friedricha Händla zatytułowanego "Mesjasz" [oratorium skomponowane w 1741 r., jest to najpopularniejsza kompozycja Händla, a słynny chór "Hallelujah" z tego oratorium zalicza się do jego najbardziej rozpoznawalnych kompozycji- wyjaśnienie od tłumacza]. Alleluja jest hebrajskim słowem oznaczającym "chwała Jahwe." We współczesnym języku, słowo alleluja oznacza "chwała Panu."
Słowo alleluja w Ks. Objawienia użyte jest w niebie, gdzie wielki tłum zgromadził się przed tronem w bezpośredniej obecności samego Boga. To jest uczta weselna Baranka. Wrogowie Boga zostaną wyrzuceni, a ewangelia zatriumfuje. W zwycięskim świętowaniu, całe niebo oddaje chwałę, pieśń dziękczynienia wypowiedzianą przez wszystkie zjednoczone istoty święte. Powodem dla tego chwalebnego wylania uwielbienia jest Boże sprawiedliwe zwycięstwo nad jego wrogami (Ks. Objawienia 19.1-3), Jego suwerenność (wersety 4-6) i Jego wieczna wspólnota z Jego ludem (werset 7). Dźwięk wylania tego uwielbienia i czci jest tak przytłaczający, że apostoł Jan może opisać to tylko jako "głos licznego tłumu i jakby szum wielu wód, i jakby huk potężnych grzmotów, które mówiły: Alleluja! Oto Pan, Bóg nasz, Wszechmogący, objął panowanie" (werset 6).
Tak wielkie jest radowanie się Bożego ludu podczas uczty weselnej Pana Młodego (Chrystusa) oraz panny młodej/ Oblubienicy (kościoła), że słowo alleluja jest jedynym, wystarczająco wielkim słowem, aby to wyrazić. Wspaniała wersja chóru Händla w niebie, na tyle na ile wspaniała jest sama muzyka, jest jedynie niewielką zapowiedzią wspaniałości, która zostanie wyrażona przez święty chór, gdy śpiewamy, "Alleluja, bo panuje wszechmocny Pan Bóg!”
