Jakie są niektóre ekscytujące odkrycia w archeologii biblijnej?
Odpowiedź:
Archeologia biblijna to nauka zajmująca się badaniem i odzyskiwaniem pozostałości dawnych kultur, które mogą potwierdzić lub przynajmniej rzucić nowe światło na narrację biblijną. Archeologia biblijna obejmuje badanie architektury, języka, literatury, sztuki, narzędzi, ceramiki i wielu innych przedmiotów, które przetrwały próbę czasu. Od prawie dwustu lat ci, którzy studiują archeologię biblijną, pracują na Bliskim Wschodzie, starając się poznać przeszłość. Istnieją tysiące znalezisk archeologicznych, które znacznie rozwinęły badania, ale niektóre są bardziej znaczące niż inne. Niektóre z tych znalezisk to zwoje znad Morza Martwego, inskrypcja z Tel Dan, ossuarium Kajfasza, ukrzyżowany człowiek, amulety z Ketef Hinnom, Ostrakon Domu Bożego i inskrypcja Piłata. Przyjrzyjmy się pokrótce każdemu z nich, aby zobaczyć, dlaczego są one ważne.
Zwoje znad Morza Martwego: Jednym z najważniejszych znalezisk w dziedzinie archeologii biblijnej jest odkrycie Zwojów znad Morza Martwego w 1947 roku w rejonie Qumran na północno-zachodnim brzegu Morza Martwego. Znalezisko zawiera około 900 dokumentów i różnych fragmentów. Zwoje pochodzą sprzed 100 r. przed Chr. i zawierają kompletną kopię Księgi Izajasza. Znaczenie znaleziska polega na wieku dokumentów i zadziwiającym braku różnic w stosunku do dokumentów, które są najbardziej godne zaufania, takich jak Tekst Masorecki, Codex Vaticanus i Codex Sinaiticus. Zdecydowana większość zmian (około 99 procent) to błędy interpunkcyjne lub ortograficzne. Co niewiarygodne, żaden z wariantów nie zmienił znaczenia tekstu ani nie zawierał żadnych znaczących różnic teologicznych. Daje nam to pewność, że tekst, który mamy dziś w naszej Biblii, jest taki sam, jakim dysponował wczesny Kościół dwa tysiące lat temu. Żadne inne świeckie manuskrypty nie mogą się poszczycić takim samym twierdzeniem.
Inskrypcja z Tel Dan: Ta kamienna tablica zawiera inskrypcję, która jest pierwszym odniesieniem do dynastii Dawidowej poza Biblią. Została wzniesiona przez Hazaela, króla Aramu, czyli dzisiejszej Syrii. Inskrypcja odnosi się do zwycięstwa wojskowego i odpowiada biblijnemu opisowi w 2 Ks. Kronik rozdz. 22. Inskrypcja ta pochodzi z IX wieku przed Chr., co daje nam dokładne datowanie dynastii Dawidowej, a także weryfikuje jej istnienie. Jest to jedyne pozabiblijne odniesienie do rodu Dawida, jakie do tej pory odkryto.
Ossuarium Kajfasza: Ossuarium to kamienna lub ceramiczna skrzynia, w której chowane są szczątki zmarłej osoby (starożytna trumna). Ossuarium Kajfasza nosi napis "Yeosef bar Qafa" i jest datowane na okres drugiej świątyni. Yeosef (Józef) był synem Kajfasza. Potwierdza to, że w czasach Jezusa istniał najwyższy kapłan, który nazywał się Kajfasz. Kajfasz był kapłanem, który przewodniczył sfingowanemu procesowi Jezusa (Ew. Mateusza 26.57-67).
Ukrzyżowany człowiek: Są to pozostałości pełnego szkieletu mężczyzny ukrzyżowanego w I wieku. Kość stopy zawiera wygięty gwóźdź ukrzyżowania. Byli tacy, którzy twierdzili, że ukrzyżowanie Chrystusa było mistyfikacją, ponieważ nie była to forma kary śmierci w czasach Chrystusa. Szczątki te potwierdzają, że ukrzyżowanie miało miejsce i że ukrzyżowanie Jezusa zostało wykonane dokładnie tak, jak opisano w biblijnej narracji.
Amulety z Ketef Hinnom: W 1979 roku dwa srebrne zwoje, które były noszone jako amulety, zostały znalezione w grobowcu w Ketef Hinnom, z widokiem na dolinę Hinnom, gdzie zostały umieszczone około VII wieku przed Chr. Delikatny proces rozwijania zwojów przy jednoczesnym opracowaniu metody, która zapobiegałaby ich rozpadowi, trwał trzy lata. Amulety, choć krótkie, są najstarszymi zachowanymi tekstami Biblii Hebrajskiej. Po rozwinięciu amuletów archeolodzy biblijni znaleźli dwie ważne inskrypcje. Jedną z nich jest błogosławieństwo kapłana świątynnego z 4 Ks. Mojżeszowej: "Niech ci błogosławi Pan i niechaj cię strzeże; niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą i niech ci miłościw będzie; niech obróci Pan twarz swoją ku tobie i niech ci da pokój" (4 Ks. Mojżeszowa 6.24-26; tłum. Biblia Warszawska). Drugim jest tetragram JHWH, imię Pana, od którego otrzymujemy angielskie Jehowa lub Jahwe. Amulety poprzedzają Zwoje znad Morza Martwego o 500 lat i są najstarszym znanym przykładem imienia Pana na piśmie.
Ostrakon z Domu Bożego: Ostraki - napisy na ceramice - są częstymi znaleziskami w wykopaliskach archeologicznych. Ostrakon Domu Bożego został znaleziony w Arad, kananejskim mieście na wyżynie Negew. Znaleziono ponad 100 fragmentów ostrakonów, które zostały datowane na początek VI wieku przed Chr. Istotne są odniesienia do świątyni w Jerozolimie i imion ludzi zapisanych w Piśmie Świętym. Pomaga to nie tylko datować świątynię, ale także weryfikuje istnienie osób wymienionych w tekście biblijnym.
Inskrypcja Piłata: Ta kamienna tablica została znaleziona w Cezarei na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Tablica została znaleziona w teatrze w Cezarei i zawiera inskrypcję wymieniającą imię Poncjusza Piłata, prokuratora Judei, oraz Tyberium, które było budowlą wzniesioną przez Piłata na cześć cesarza Tyberiusza. Wiele napisano, aby zdyskredytować biblijną narrację w odniesieniu do istnienia Piłata; ta tabliczka wyraźnie mówi, że pochodzi od "Poncjusza Piłata, prefekta Judei" i weryfikuje, że był on osobą, która żyła w czasach Jezusa, dokładnie tak, jak napisano w biblijnej narracji.
Znaleziska te są interesujące z punktu widzenia edukacyjnego i potwierdzają historyczną rzetelność Biblii. Jednak dla wierzących znaleziska takie jak te nie powinny nic wnosić do naszego zrozumienia znaczenia lub wiarygodności Biblii. Biblia jest spisanym Słowem Bożym, nieomylnym i bezbłędnym, które Bóg tchnął w ludzkich pisarzy i które jest użyteczne dla budowania i nauczania wierzących o drogach Bożych: "Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany" (2 Tymoteusza 3.16-17; tłum. Biblia Warszawska). Biblia nie potrzebuje dowodów potwierdzających jej prawdziwość, ale warto zauważyć, że żadne odkrycie naukowe ani archeologiczne nigdy nie obaliło ani jednego słowa Pisma Świętego, a wiele, wiele odkryć potwierdziło jego historyczną i naukową dokładność.
