Pytanie: Co Biblia mówi na temat astrologii czy zodiaku? Czy chrześcijanie powinni zajmować się astrologią?
Odpowiedź:
Biblia ma wiele do powiedzenia na temat gwiazd. Najważniejsza rzecz odnośnie zrozumienia gwiazd dotyczy tego, że Bóg wszystkie je stworzył. One wskazują na jego moc i majestat. Niebiosa są dziełem Bożym (Psalm 8.3; 19.1). On wszystkie gwiazdy policzył i nazwał (Psalm 147.4).
Biblia również naucza, że Bóg umieścił gwiazdy w rozpoznawalnych grupach, które nazwał konstelacjami (gwiazdozbiorami). Biblia wspomina o trzech z nich: Orionie, Niedźwiedzicy (Wielka Niedźwiedzica) oraz "Skręconym Wężu" (najprawdopodobniej Smoku) w Joba 9.9; 26.13; 38.31-32 oraz Amosa 5.8. Te same fragmenty wskazują również na grupę Plejady i Gwiazdozbiór Południa (Joba 9.9). Bóg jest tym, który trzyma "za sznurki" te konstelacje; On je stworzył. W Ks. Joba Bóg wskazuje również na "Mazarot" [nazwa ta pojawia się jedynie w tłum. Biblii Brzeskiej- przyp. tłum.], który często tłumaczony jest jako zbiór gwiazd południowych. I przez wielu uważany jest za odniesienie do dwunastu gwiazd zodiaku [co występuje w tłum. Biblii Warszawskiej- przyp. tłum.].
Konstelacje były oglądane i studiowane przez wieki. Egipcjanie i Grecy znali znaki zodiaku i wykorzystywali je do oznaczania początku wiosny wieki przed Chrystusem. Wiele już zostało napisane na temat konstelacji zodiakalnych, włączając w to teorie, które zawierały starożytne pokazy Bożego planu odkupienia. Na przykład, konstelacja Lwa może być postrzegana jako niebiański opis Lwa plemienia Judy (Ks. Objawienia 5.5), a Panna może być przypomnieniem panny, która urodziła Chrystusa. Jednak Biblia nie wskazuje na żadne "ukryte znaczenie" tych czy jakichkolwiek innych konstelacji.
Biblia mówi, że gwiazdy razem ze słońcem i księżycem były "znakami dla oznaczania pór, dni i lat" (1 Ks. Mojżeszowa 1.14); a to oznacza, że miały wskazywać nam czas. Są również "znakami" w sensie "wskazówek" w nawigacji, i przez całą historię ludzie korzystali z gwiazd, aby wyznaczać kursy wokół globu.
Bóg wykorzystał gwiazdy do zilustrowania jego obietnicy danej Abrahamowi o licznym potomstwie (1 Ks. Mojżeszowa 15.5). Zatem, za każdym razem gdy Abraham patrzył w górę na niebo nocą, przypominał sobie Bożą wierność i dobroć. Sąd ostateczny na ziemi będzie ukazywał się także w doświadczeniach astronomicznych związanych z gwiazdami (Ks. Izajasza 13.9-10; Ks. Joela 3.15; Ew. Mateusza 26.29).
Astrologia jest "interpretacją", zakładanym wpływem gwiazd (i planet) na ludzkie przeznaczenie. To jest fałszywe przekonanie. Astrolodzy na dworze babilońskim zostali zawstydzeni przez Bożego proroka Daniela (Ks. Daniela 1.20) i byli bezużyteczni w interpretowaniu snów króla (Ks. Daniela 2.27). Bóg jasno wskazuje, że astrolodzy będą pośród tych, którzy zostaną spaleni podczas Bożego sądu (Ks. Izajasza 47.13-14). Astrologia to forma ubóstwiania i jest stanowczo zabroniona w Piśmie Świętym (5 Ks. Mojżeszowa 18.10-14). Bóg zabronił ludowi izraelskiemu oddawania czci czy służenia "zastępowi niebieskiemu" (5 Ks. Mojżeszowa 4.19). Kilkakrotnie w ich historii jednak Izrael popadł w ten grzech (2 Ks. Królewska 17.16 jest jednym z przykładów). Ich uwielbienie dla gwiazd przynosił Boży sąd za każdym razem.
Gwiazdy powinny wzbudzać w nas zachwyt nad mocą Bożą, jego mądrością i nieskończonością. Powinniśmy używać gwiazd do wyznaczania czasu i miejsca oraz przypominania sobie Bożej wierności, tego który dotrzymuje obietnic. Równocześnie cały czas uświadamiamy sobie, że to Bóg jest Stworzycielem niebios. Nasza mądrość pochodzi od Boga, a nie od gwiazd (Jakuba 1.5), od Słowa Bożego, Biblii, która jest przewodnikiem przez życie (Psalm 119.105).
