Odpowiedź:
Według DSM-IV-TR [z ang. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – klasyfikacja zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego- wyjaśnienie od tłumacza], atak paniki to "dyskretny okres intensywnego strachu lub dyskomfortu przy braku realnego zagrożenia, któremu towarzyszą co najmniej 4 z 13 objawów somatycznych lub poznawczych." Objawy te obejmują takie rzeczy jak kołatanie serca, pocenie się, dreszcze, uderzenia gorąca, drżenie, mrowienie, duszność, uczucie dławienia się, ból w klatce piersiowej, nudności, zawroty głowy, poczucie nierealności lub oderwania od rzeczywistości, strach przed zwariowaniem, a nawet strach przed śmiercią. Ataki mogą być wyzwalane przez konkretne bodźce (takie jak wystąpienia publiczne lub przypomnienia o traumatycznych przeżyciach z przeszłości) lub mogą pojawiać się znikąd. Ataki paniki zwykle zaczynają się nagle i osiągają kulminację w ciągu dziesięciu lub mniej minut. Ataki paniki są cechą niektórych stanów medycznych i niektórych zaburzeń psychicznych. Ci, którzy doświadczyli ataków paniki mogą zaświadczyć, jak przerażające mogą być te epizody.
Wiele czynników - w tym biologia, dziedziczność, temperament, stres i doświadczenia - może przyczynić się do ataków paniki. Dobrze jest porozmawiać z lekarzem o wszelkich potrzebnych interwencjach medycznych lub innych. Jednak u podstaw tego problemu leży strach, często zarówno podczas ataku, jak i obawa, że może nastąpić kolejny. Ci, którzy są dziećmi Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa, ostatecznie nie muszą się obawiać. Możemy zwrócić się do Boga i Jego Słowa, by pomógł nam nauczyć się, jak radzić sobie z uczuciem strachu lub paniki, które możemy mieć, czy to w związku z atakiem paniki, czy w życiu w ogóle.
Biblia nie mówi o atakach paniki jako takiej, ale przedstawia kilka sytuacji, które mogą je wywołać. Wiele razy Biblia podaje, że ludzie byli "napełnieni strachem". To właśnie opisuje panikę. W trybie paniki człowiek jest całkowicie opanowany przez uczucie strachu. Psalm 55:4-8 (tłum. Biblia Warszawska) opisuje, jak wygląda atak paniki: “Serce drży we mnie, Opadł mnie lęk przed śmiercią, Bojaźń i drżenie nachodzi mnie I groza mnie ogarnia. Rzekłem: O, gdybym miał skrzydła jak gołębica, Chętnie uleciałbym i odpoczął. Oto uleciałbym daleko, Zamieszkałbym na pustyni.” Kilka wersetów później Dawid napisał, „Ja do Boga wołam, A Pan mnie wybawi. Wieczorem, rano i w południe narzekać będę i jęczeć, I wysłucha głosu mojego” (Psalm 55.17-18; tłum. Biblia Warszawska). Podsumowuje ten psalm w ten sposób, „Zrzuć na Pana brzemię swoje, A On cię podtrzyma! On nie dopuści, By na zawsze zachwiał się sprawiedliwy. Ty, Boże, strącisz ich w dół zagłady; Ludzie krwawi i zdradliwi nie dożyją połowy dni swoich. Lecz ja tobie ufam.” (Psalm 55.23-24; tłum. Biblia Warszawska).
Psalm 55 pokazuje nam pozytywną odpowiedź wobec czasu lęku. Wołamy do Boga w naszym nieszczęściu, przywołujemy Jego charakter i Jego wierność, trwając w zaufaniu Jemu. 1 Piotra 5.7 (tłum. Biblia Warszawska) podobnie nas zachęca "Wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie." Zaprzeczanie, że się boimy, udawanie, że nie jesteśmy zmartwieni lub obsesja na punkcie naszych lęków może przyczynić się do tego, że nasze ciała zareagują paniką. Powinniśmy uznać nasze lęki w ramach bezpieczeństwa jakie mamy w naszej relacji z Bogiem. Możemy przyjść do Niego z naszymi obawami, ponieważ On jest wystarczająco potężny, aby sobie z nimi poradzić i należymy do Niego w Jezusie Chrystusie. "Nie lękajcie się" jest jednym z najbardziej powszechnych nakazów w Biblii. Bóg rozumie, że jesteśmy skłonni do lęku. Życie w tym świecie jest często niebezpieczne i przerażające. Ale Bóg nie chce, abyśmy żyli w tym lęku; On chce, abyśmy zamiast tego mieli wiarę w Niego (Ks. Izajasza 35.4; 41.10; Ew. Łukasza 12.4; 1 Piotra 3.14). Gdy zaczynamy uczyć się tego jak oddawać Bogu nasze codzienne obawy, usuwamy niektóre z bodźców, które mogą przyczyniać się do ataków paniki.
Prawdopodobnie najlepszym sposobem by zacząć to robić jest studiowanie charakteru i natury Boga. Im bardziej znamy Boga tym bardziej jesteśmy w stanie mu ufać. Im bardziej mu ufamy, tym rzadziej będzie ogarniał nas strach. To oznacza zaangażowanie się w regularne studiowanie Słowa Bożego, codzienne spędzanie czasu z nim na modlitwie i przebywanie w aktywnej relacji z innymi wierzącymi. Gdy otaczamy się Bożą prawdą i pozwalamy by Jego Duch Święty przemieniał nasze serca, wzrastamy w wierze.
Filipian 4.4-8 (tłum. Biblia Warszawska) daje nam pomocną radę, "Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam, radujcie się. Skromność wasza niech będzie znana wszystkim ludziom: Pan jest blisko. Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu. A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie. Wreszcie, bracia, myślcie tylko o tym, co prawdziwe, co poczciwe, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co chwalebne, co jest cnotą i godne pochwały."Gdy się radujemy, powierzamy nasze obawy Panu, dziękując Bogu i koncentrując nasze myśli na rzeczach, które odzwierciedlają Bożą świętość i piękno, jesteśmy mniej podatni na niepokój i panikę. W rzeczywistości, Bóg nawet obiecuje, że Jego pokój będzie strzegł naszych serc i myśli, gdy przychodzimy do Niego w modlitwie.
Jezus przedstawił lęk w perspektywie, gdy powiedział: "I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą; bójcie się raczej tego, który może i duszę i ciało zniszczyć w piekle" (Ew. Mateusza 10.28). On zwracał uwagę na fakt, że to czego w większości się boimy jest tymczasowe i nie ma wiecznych konsekwencji. Powinniśmy raczej skupić swoją uwagę na posiadaniu właściwej relacji z Bogiem. On wówczas obiecuje zaspokoić wszystkie nasze potrzeby (Filipian 4.19; Ew. Mateusza 6.33). Jednym ze sposobów skupiania się na ważnych rzeczach jest zastosowanie Ks. Przyp. Salomona 3.5 (tłum. Biblia Warszawska): "Zaufaj Panu z całego swojego serca i nie polegaj na własnym rozumie!" Gdy odrzucamy to, aby nasze ograniczone poznanie decydowało o naszym poziomie pokoju i radości, jesteśmy na najlepszej drodze do wyrwania się z uścisku ataków paniki.
