Pytanie: Jak duży autorytet powinien mieć pastor w kościele?
Odpowiedź:
Kościół nazwany jest "trzodą Bożą" (1 Piotra 5.2), "poruczeni [powierzeni] przez Boga" (1 Piotra 5.3) oraz "kościołem Boga" (Dzieje Apostolskie 20.28). Jezus jest "Głową Kościoła" (Efezjan 5.23) i "Arcypasterz" (1 Piotra 5.4). Kościół słusznie należy do Chrystusa i On ma nad nim autorytet (Ew. Mateusza 16.18). To jest prawdą zarówno w odniesieniu do kościoła lokalnego jak i uniwersalnego Ciała Chrystusa.
Boży model budowania jego kościoła dotyczy wykorzystania człowieka w posłudze pastorskiej.
Pastor jest po pierwsze starszym i wraz z innymi starszymi, jest odpowiedzialny za poniższe sprawy:
1) Doglądanie kościoła (1 Tymoteusza 3.1). Podstawowe znaczenie słowa biskup to "nadzorca." Ogólne doglądanie służb i działań związanych z prowadzeniem kościoła jest odpowiedzialnością pastora i innych starszych. To dotyczy także gospodarowania finansami w kościele (Dzieje Apostolskie 11.30).
2) Zarządzanie kościołem (1 Tymoteusza 5.17). Słowo przetłumaczone jako "zarządzać" dosłownie oznacza "stać na przedzie." Koncepcja dotyczy prowadzenia lub uczestniczenia, z naciskiem na bycie skrupulatnym opiekunem. To dotyczy również odpowiedzialności ćwiczenia dyscypliny kościelnej i napominania tych, którzy odchodzą od wiary (Ew. Mateusza 18.15-17; 1 Koryntian 5.11-13).
3) Karmienie kościoła (1 Piotra 5.2). Dosłownie, słowo pastor oznacza "pasterz." Pastor ma obowiązek "karmienia trzody" Słowem Bożym i prowadzenia jej we właściwym kierunku.
4) Ochrona doktryny kościelnej (Tytusa 1.9). Nauczanie apostołów było skupione na "wiernych ludziach", którzy będą nauczali innych (2 Tymoteusza 2.2). Zachowanie spójności ewangelii jest jedynym z największych powołań pastora.
Niektórzy pastorzy rozpatrują tytuł "opiekuna" jako nakaz do bycia zaangażowanym we wszystko. Czy dotyczy to ustawiania systemu nagłośnieniowego czy wybór piosenek na niedzielne nabożeństwo czy wybieranie zasłon do pokoiku szkółkowego, niektórzy pastorzy czują, że ich obowiązkiem jest zaangażowanie się w podejmowanie każdej decyzji. Jest to nie tylko bardzo wyczerpujące dla pastora, który jest obecny na każdym spotkaniu każdej grupy, ale także pozbywa innych możliwości służenia swoimi darami w kościele. Pastor może doglądać jak i delegować zadania równocześnie. Dodatkowo, biblijny model zbiorowości starszyzny, wraz z diakonami wybranymi do pomagania pastorowi i starszym, chroni urząd pastora przed kontrolowaniem wszystkiego przez jedną osobę.
Nakaz "rządzenia" kościołem jest czasem przejaskrawiany do granic możliwości. Oficjalną odpowiedzialnością pastora jest zarządzanie kościołem wraz ze starszymi, ich skupienie powinno być przede wszystkim duchowe, wrażliwe na sprawy takie jak wzmacnianie wierzących i wyposażanie służby świętych (Efezjan 4.12). Słyszeliśmy o pastorach, którzy wydawali się bardziej dyktatorami niż pasterzami, wymagając od tych, którzy są pod ich opieką, aby najpierw prosili o pozwolenie przed podjęciem jakichkolwiek działań, włącznie z wyjazdem na wakacje itp. Wydaje się nam, że tacy mężczyźni pragną sprawować kontrolę i nie są uzdolnieni do rządzenia kościołem Boga (zobacz 3 Jana 9-10).
1 Piotra 5.3 zawiera wspaniały opis zbilansowanej służby pastorskiej: "Nie jako panujący nad tymi, którzy są wam poruczeni, lecz jako wzór dla trzody." Autorytet pastora nie jest czymś czym "rządzi" się w kościele; raczej pastor ma być przykładem prawdy, miłości i dobroci dla trzody Bożej do naśladowania. (Zobacz również 1 Tymoteusza 4.12). Pastor jest "włodarzem Bożym" (Tytusa 1.7) i zda sprawę Bogu za swoje przywództwo w kościele.
