Pytanie: Co to jest Baranek Paschalny? Dlaczego Jezus jest naszym Barankiem Paschalnym?
Odpowiedź:
Baranek Paschalny był zwierzęciem, które Bóg nakazał Izraelitom, aby zostało złożone na ofiarę w Egipcie w noc, gdy Bóg zabrał pierworodnych synów z każdego domu (2 Ks. Mojżeszowa 12.29). To była ostateczna plaga jaką Bóg zesłał przeciwko faraonowi, i doprowadziła do tego, że faraon wypuścił Izraelitów z niewoli (2 Ks. Mojżeszowa 11.1). Po tej fatalnej nocy, Bóg poinstruował Izraelitów, aby upamiętniali Święto Paschy jako ustanowienie wieczne (2 Ks. Mojżeszowa 12.14).
Bóg poinstruował każdy dom z ludu izraelskiego, aby wybrał jednorocznego baranka bez skazy (2 Ks. Mojżeszowa 12.5; por. 3 Ks. Mojżeszowa 22.20-21). Każdy przedstawiciel rodziny miał zarżnąć jagnię o zmierzchu, uważając, aby żadna z jego kości nie została złamana, i nałożyć trochę krwi na szczyty i boki futryny domu. Baranek miał być upieczony i zjedzony (2 Ks. Mojżeszowa 12.7-8). Bóg również udzielił szczególnych wskazówek tego jak Izraelici mieli zjeść baranka, "Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w ręku waszym" (2 Ks. Mojżeszowa 12.11). Innymi słowy, mieli być gotowi do podróży.
Bóg powiedział, że jeśli ujrzy krew baranka na odrzwiach domu, "ominie" ten dom i nie pozwoli, aby dotknęła ich zgubna plaga (2 Ks. Mojżeszowa 12.23). Każdy dom, bez krwi baranka doświadczy tej nocy śmierci pierworodnego (2 Ks. Mojżeszowa 12.12-13).
Nowy Testament ustanawia relację pomiędzy tym prototypowym barankiem paschalnym, a wiecznym Barankiem Paschalnych- Jezusem Chrystusem (1 Koryntian 5.7). Prorok Jan Chrzciciel rozpoznał Jezusa jako "Baranka Bożego" (Ew. Jana 1.29), a apostoł Piotr łączy baranka bez skazy (2 Ks. Mojżeszowa 12.5) z Chrystusem, którego nazywa "barankiem niewinnym i nieskalanym" (1 Piotra 1.19). Jezus w pełni zasługuje na to, aby nazywać go "niewinnym", ponieważ całe Jego życie było całkowicie pozbawione grzechu (Hebrajczyków 4.15). W Ks. Objawienia, Jan apostoł widzi Jezusa jako "Baranka jakby zabitego" (Ks. Objawienia 5.6). Jezus został ukrzyżowany w czasie, gdy świętowano Paschę (Ew. Marka 14.12).
Biblia mówi, że wierzący w sposób symboliczny przyjęli ofiarniczą krew Chrystusa do swoich serc i tym samym uniknęli wiecznej śmierci (Hebrajczyków 9.12, 14). Tak jak baranek paschalny ma odniesienie do ominięcia "śmierci" w każdym domu, krew Chrystusa sprawia, że Boży sąd ominie grzeszników i obdarzy życiem wierzących (Rzymian 6.23).
Tak jak pierwsza Pascha oznaczała uwolnienie Hebrajczyków z niewoli egipskiej, tak śmierć Chrystusa oznacza nasze uwolnienie z niewoli grzechu (Rzymian 8.2).Tak jak pierwsza Pascha miała być obchodzona jako coroczne święto, tak chrześcijanie mają upamiętniać śmierć Pana we wspólnocie, aż do Jego ponownego przyjścia (1 Koryntian 11.26).
Starotestamentowy baranek paschalny, chociaż był rzeczywistością w tamtym czasie, był jedynie cieniem lepszego i ostatecznego Baranka Paschalnego, Jezusa Chrystusa. Poprzez Jego bezgrzeszne życie i ofiarną śmierć, Jezus stał się jedynym torującym ludziom drogę ucieczki od śmierci i zapewnienie nadziei na życie wieczne (1 Piotra 1.20-21).
