Czym jest beatyfikacja i kanonizacja i czy są one biblijne?
Odpowiedź:
Beatyfikacja i kanonizacja to akty Kościoła rzymskokatolickiego stwierdzające, że zmarła osoba prowadziła święte życie. Osoby wciąż żyjące mogą następnie poprosić błogosławionego (jeśli został beatyfikowany) lub świętego (jeśli został kanonizowany) o wstawiennictwo u Boga w ich imieniu. Błogosławiony lub święty jest honorowany i czczony ze względu na swoje czyny za życia, ale nie jest czczony tak jak Bóg. Cześć może obejmować święta i msze odprawiane w ich imieniu, a także obrazy i relikwie wystawiane w celu inspirowania czcicieli.
Beatyfikacja jest aktem administracyjnym, na mocy którego nominowany jest upoważniony do "kultu" lub określonej grupy osób, które identyfikują się z beatyfikowanym i proszą go o łaski. Nominowany może być męczennikiem zabitym w służbie Chrystusa lub spowiednikiem. Życie i pisma spowiednika muszą być sprawdzone pod kątem heroicznej cnoty (odwaga i wyróżnienie naznaczone boskimi motywami, a nie ludzkimi pragnieniami), świętości i przestrzegania doktryny rzymskokatolickiej. Zmarły spowiednik musiał również uczestniczyć w możliwym do zweryfikowania cudzie. Obecność nieautoryzowanego kultu dyskwalifikuje zarówno męczennika, jak i spowiednika.
Formalny proces konfirmacji znacznie się zmienił w ciągu ostatnich kilkuset lat. Pierwotnie kościół wymagał pięćdziesięciu lat między śmiercią kandydata a rozpoczęciem dochodzenia. Czas ten został skrócony do pięciu lat. Po długim dochodzeniu papież zatwierdza beatyfikację, nowo beatyfikowana osoba zostaje oznaczona jako "błogosławiona", a ludzie z obszaru identyfikowanego z beatyfikowanym mogą wykonywać ograniczone działania w imieniu błogosławionego.
Kanonizacja to dekret ogłaszający, że dana osoba kwalifikuje się do uznania za świętą. Dekret publicznie ogłasza, że nominowany jest święty i przebywa w niebie z Bogiem. Podczas gdy cześć oddawana beatyfikowanym ma ograniczony zakres, kanonizacja zobowiązuje Kościół powszechny do oddawania czci świętemu. Kwalifikacje obejmują wszystkie te zawarte w beatyfikacji plus inny cud występujący z udziałem wstawiennictwa danej osoby, co jest postrzegane jako Boże potwierdzenie świętości nominowanego. Dodatkowe zaszczyty obejmują określone liturgie i kościoły poświęcone imieniem świętego.
Istotą beatyfikacji i kanonizacji jest przekonanie, że bardzo dobrzy ludzie Kościoła idą prosto do nieba, rządzą z Jezusem i wstawiają się u Boga w imieniu ludzi na ziemi i w czyśćcu. List Jakuba 5:16 jest używany do uzasadnienia tej praktyki: "Wyznawajcie tedy grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni. Wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego". Nigdzie jednak Biblia nie zachęca do zabiegania o uwagę lub przychylność zmarłych, a modlitwa do zmarłych jest surowo zabroniona.
Beatyfikacja, wyróżnianie kogoś do specjalnego statusu wśród zmarłych wierzących, jest niebiblijne. W Piśmie Świętym wszyscy wierzący, zarówno zmarli, jak i żywi, są nazywani "świętymi" (1 Koryntian 1:2; Dzieje Apostolskie 9:13, 32; Efezjan 4:12). Wszyscy wierzący są tak samo święci i sprawiedliwi, nie dzięki naszym własnym uczynkom, ale dzięki sprawiedliwości Chrystusa przypisanej nam na krzyżu (2 Koryntian 5:21). Wszyscy wierzący są równie cenni w oczach Boga i nie ma nikogo, kto mógłby szczycić się jakimś szczególnym miejscem przed Nim. Wreszcie, rozwijanie "kultu" wokół zmarłej osoby, której ofiarowujemy modlitwy i prośby, graniczy z nekromancją (konsultowaniem się ze zmarłymi), co jest również surowo zabronione w Piśmie Świętym (Powtórzonego Prawa 18:11).
Beatyfikacja i kanonizacja są obrzędami i tradycjami Kościoła rzymskokatolickiego i opierają się na niezrozumieniu i/lub błędnej interpretacji Pisma Świętego. Święci są ciałem Chrystusa, chrześcijanami, Kościołem. Wszyscy chrześcijanie są uważani za świętych. Wszyscy chrześcijanie są świętymi - i jednocześnie są powołani do bycia świętymi. W praktyce rzymskokatolickiej święci są czczeni, modli się do nich, a w niektórych przypadkach oddaje im cześć (choć katolicy stanowczo temu zaprzeczają). W Biblii święci (wierzący) są wzywani do czczenia, uwielbiania i modlenia się wyłącznie do Boga.
