Pytanie: Co mówi Biblia na temat rodziców pozostawiających dziedzictwo dla swoich dzieci?
Odpowiedź:
Dziedzictwo było darem honoru i wsparcia udzielanym przez patriarchę dla jego synów (a czasem córek). To miało na celu zabezpieczenia statusu rodziny. Większość wzmianek o dziedzictwie w pierwszej połowie Starego Testamentu odnosi się do Boga obdarzającego Izraelitów Ziemią Obiecaną- Niebiański Ojciec zapewnia o tym swoich synów i córki. Ze względu na to, że ziemia została nadana przez Boga poszczególnym rodzinom, inni ludzie nie mogli dysponować tą ziemią cały czas. Jeśli właściciele potrzebowali ją sprzedać, to miała być zwrócona w roku jubileuszowym (3 Ks. Mojżeszowa 25.23-38). Biblia podaje szczegółowe wskazówki odnośnie dziedziczenia własności rodziny: najstarszy syn miał dziedziczyć podwójną porcję (5 Ks. Mojżeszowa 21.15-17); jeśli nie było synów, córki miały prawo dziedziczyć ziemię ojca (4 Ks. Mojżeszowa 27.8); w przypadku braku bezpośrednich potomków, uprzywilejowany sługa lub jeszcze dalszy krewny mógł odziedziczyć ziemię (1 Ks. Mojżeszowa 15.2p 3 Ks. Mojżeszowa 27.9-11). W żadnym razie ziemia nie mogła przejść do innego plemienia. Celem przekazywania ziemi było zapewnienie dalszej rodzinie środków utrzymania i przetrwania. Dziedziczenie zostało ustanowione i jedynie Ks. Przypowieści Salomona 13.22 mówi o tym jako o szczególnej cnocie.
Nowy Testament nie mówi o fizycznym dziedzictwie, ale raczej o duchowym dziedzictwie. W rzeczywistości, w Ew. Łukasza 12.13-21 Jezus nie angażuje się w dziedzictwo ziemskie, wyjaśniając że może ono prowadzić do chciwości i obsesji na punkcie bogactwa. O wiele lepiej jest zabiegać o bogactwa w niebie. Nasze dziedzictwo, podobnie jak Izraelitów, pochodzi od Boga (Dzieje Apostolskie 20.32; Efezjan 1.11, 14,18). I, podobnie jak Abraham (Hebrajczyków 11.8,13), nie otrzymamy dziedzictwa w tym życiu ziemskim (1 Piotra 1.4). Czym jest to dziedzictwo? Psalm 37.11 oraz Ew. Mateusza 5.5 mówią, że to cały świat. Jakuba 2.5 mówi, że jest to królestwo Boże oraz Hebrajczyków 11.16 nazywa to niebiańskim miastem. 1 Koryntian 2.9 mówi, że jest to tak wspaniałe, że ani "oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują." Ks. Objawienia 21 opisuje nowe niebo i nową ziemię, gdzie będzie przebywał Bóg pośród swojego ludu i gdzie otrze każdą łzę, smutek, ból i śmierć.
Jako wierzący, nie jesteśmy związani prawem Starego Testamentu. Zamiast tego, mamy wypełniać dwa największe nakazy- miłować Boga i kochać innych (Ew. Mateusza 22.34-40). Stary Testament oferuje praktyczne przykłady tego jak wypełniać największe przykazania. W odniesieniu do dziedzictwa, to przykład rodziców zapewnia rodzinie, że jest otoczona opieką po ich śmierci.
We współczesnych czasach, to niekoniecznie oznacza ziemię czy nawet własność materialną. Może to obejmować ukształtowanie dobrego charakteru u dzieci, zapewnienie dzieciom wykształcenia lub przygotowanie ich do zawodu. Jednak większość ludzi, gdy myśli o rodzicach pozostawiających dziedzictwo swoim dzieciom, to odnosi to do rzeczy materialnych. Biblia zdecydowanie wspiera koncepcję pozostawiania przez rodziców dóbr materialnych/ bogactwa/ własności dla swoich dzieci. Równocześnie, rodzice nie powinni czuć się zobowiązani do oszczędzania wszystkiego na poczet spadku dla dzieci, zaniedbując siebie w trakcie tego procesu. To nigdy nie powinno być kwestią poczucia winy czy obowiązku. Raczej, powinno być aktem miłości, ostatni sposób wyrażania naszej miłości i uznania dla dzieci. A jednak najważniejsza jest odpowiedzialność rodziców, aby upewnić się, że ich dzieci są świadome dziedzictwa jakie otrzymają, jeśli podążą za Chrystusem. Rodzice mają nauczać swoje dzieci oczekiwań Bożych (5 Ks. Mojżeszowa 6.6-7; Efezjan6.4) i przyprowadzać swoje dzieci do Chrystusa (Ew. Marka 10.14). W ten sposób, rodzice mogą najwspanialej zatroszczyć się o dziedzictwo swoich dzieci.
