Odpowiedź:
Biblijni patriarchowie to linia mężczyzn, których Bóg użył do założenia narodu izraelskiego. Być może najbardziej znanym z biblijnych patriarchów jest Abraham, ponieważ od niego wywodzą się wszyscy Izraelici. Bóg zawarł z nim przymierze, obiecując, że Abraham będzie "ojcem wielu narodów" (1 Ks. Mojżeszowa 17.4). W rzeczywistości Bóg zmienił imię Abrama na Abraham, co oznacza "ojciec wielu".
Abraham: Bóg zwrócił się do Abrahama (wówczas "Abrama") i obiecał uczynić jego potomków wielkim narodem (1 Ks. Mojżeszowa 12.2) w ziemi Kanaan. Postępując zgodnie z Bożymi instrukcjami, Abram zabrał swoją liczną rodzinę do Kanaanu i żyli tam jako koczownicy. Pomimo Bożej obietnicy, żona Abrama, Saraj, pozostała bezpłodna. W desperacji oddała Abramowi swoją służącą, Hagar, jako konkubinę. Hagar urodziła Ismaela, uważanego za przodka Arabów. Pomimo wątpliwości Sary, urodziła ona później Izaaka (1 Ks. Mojżeszowa 21.2). Z zazdrości o dziedzictwo syna, Sara wypędziła Hagar i Ismaela na pustynię. Gdy Sara zmarła, Abraham poślubił Keturę i miał jeszcze sześciu synów, choć linia biblijnego patriarchatu przebiega przez Izaaka.
Izaak: Izaak rozpoczął jako człowiek wielkiej wiary, ufając swojemu ojcu, gdy Bóg powiedział Abrahamowi, aby go poświęcił (1 Ks. Mojżeszowa rozdz. 22) i ufając słudze ojca, aby wybrał Rebekę na żonę dla niego (1 Ks. Mojżeszowa rozdz. 24). Kiedy jednak jego żona była w ciąży z bliźniakami i powiedziano mu, że starszy (Ezaw) będzie służył młodszemu (Jakubowi), Izaak zbuntował się i próbował faworyzować starszego (1 Ks. Mojżeszowa 25; 27). Bożym planem było jednak, aby Jakub był następny w linii patriarchów i tak właśnie się stało.
Jakub: Kiedy Rebeka zdała sobie sprawę, że jest w ciąży z bliźniakami, Bóg powiedział jej, że starszy będzie służył młodszemu (1 Ks. Mojżeszowa 25.23). Jakub był niewiele młodszy, ponieważ wyszedł trzymając za piętę swojego brata Ezawa. Ezaw ożenił się, sprawiając zawód Izaakowi i Rebece (1 Ks. Mojżeszowa 26.35) i stał się ojcem Edomitów (1 Ks. Mojżeszowa 36.9), którzy sprawili wiele kłopotów narodowi izraelskiemu. Jakub prawdopodobnie wiedział o proroctwie przekazanym Rebece, ale nie ufał Bogu, że wypełni je w swoim czasie. Za namową Rebeki, Jakub (którego imię oznacza "zajmujący miejsce") oszukał Izaaka, aby ten dał mu błogosławieństwo pierworództwa (1 Ks. Mojżeszowa rozdz. 27), a następnie szybko uciekł do brata Rebeki, Labana. Kiedy Jakub zakochał się w młodszej córce Labana, Racheli, Laban pokazał, że jest odpowiednim partnerem dla swojego siostrzeńca i kazał mu pracować przez siedem lat, a następnie ożenił go ze swoją starszą córką, Leą. Laban dał Jakubowi Rachelę pod koniec tygodnia ślubu Lei, ale Jakub musiał pracować przez kolejne siedem lat. Ponieważ Jakub kochał Rachelę bardziej niż Leę, Bóg pocieszył Leę, pozwalając jej począć i urodzić synów.
Rachela dała Jakubowi swoją służącą, co zaowocowało kolejnymi synami. Lea zrewanżowała się swoją służącą, Rachela w końcu zaszła w ciążę, a Jakub doczekał się dwunastu synów i córki. Przed pojednaniem z Ezawem, Jakub zmagał się z przed-wcielonym Chrystusem, który zmienił jego imię na Izrael ("ten, który walczy z Bogiem"; 1 Ks. Mojżeszowa 32.24-28). Naród przyjął imię Izrael od człowieka, który był jego ojcem.
Synowie Jakuba: Każdy z synów Jakuba został patriarchą plemienia Izraela. Gdy Jakub umierał, pobłogosławił każdego z synów (1 Ks. Mojżeszowa rozdz. 49), odzwierciedlając swoje własne dziedzictwo poprzez umieszczenie młodszego syna Józefa, Efraima, nad starszym Manassesem (1 Ks. Mojżeszowa 48.14). Synami Jakuba i głowami plemion Izraela byli Ruben, Symeon, Lewi, Juda, Zabulon, Issachar, Dan, Gad, Aszer, Neftali, Beniamin oraz synowie Józefa - Efraim i Manasses.
