Pytanie: Czym jest bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu?
Odpowiedź:
Bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu zostało wspomniane w Nowym Testamencie w Ewangelii wg św. Marka 3:22-30 i w Ewangelii wg św. Mateusza 12:22-32. Termin „bluźnierstwo” oznacza „celowe nieposłuszeństwo”. Do bluźnierstwa można zaliczyć np. takie grzechy jak przeklinanie Boga lub celowa pogarda atrybutów Bożych. Jest to także przypisywanie Bogu złej woli, nie uznawanie Go za dobrego, co powinno zawsze stanowić dla nas podstawę. Jednak chcemy mówić o specyficznym bluźnierstwie, bluźnierstwie przeciwko Duchowi Świętemu, o którym mowa w Ewangelii wg św. Mateusza 12:31. W Ewangelii wg św. Mateusza 12:31-32 faryzeusze, widząc, że Jezus czyni cuda w mocy Ducha Świętego, uznali, że Pan został opętany przez demona Belzebuba (Ewangelia wg św. Mateusza 12:24). Zauważ, że w Ewangelii wg św. Marka 3:30 Jezus mówi wyraźnie, co oni uczynili, aby popełnić „bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu.”
Bluźnierstwo jest wtedy, kiedy ktoś, zamiast przyznać, że Jezus jest pełen Ducha, oskarża Go, iż jest opętany. Istnieją też inne sposoby, by popełnić bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu, lecz zawsze jest to bluźnierstwo, którego Bóg nie przebaczy. W związku z tym bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu nie może być dziś powtórzone. Jezus Chrystus nie chodzi już po ziemi, lecz siedzi po prawicy Ojca. I choć dziś nie można zgrzeszyć bluźniąc przeciwko Duchowi Świętemu, musimy pamiętać, iż istnieje pewien stan, którego Bóg nie może przebaczyć: jest to ciągła niewiara. Nie ma przebaczenia dla kogoś, kto umarł jako człowiek niewierzący. Stałe odrzucanie napomnień Ducha Świętego jest bluźnierstwem, którego Bóg nie może przebaczyć. Pamiętaj o tym, co mówi Ewangelia wg św. Jana 3:16 „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. Jedyna sytuacja, kiedy Bóg nam nie przebaczy grzechów jest wtedy, kiedy nie ma nas wśród tych, którzy wierzą.
