Odpowiedź:
Bunt to sprzeciw wobec władzy. Bunt może stać się gwałtowny, jak w przypadku "w mieście wybuchł zbrojny bunt", ale może też pozostać niewyrażony. Bunt zawsze zaczyna się w sercu. Bunt przeciwko Bożemu autorytetowi był pierwszym grzechem ludzkości (1 Ks. Mojżeszowa rozdział 3) i nadal jest naszym upadkiem. Nasza grzeszna natura nie chce podporządkować się autorytetowi innej osoby, nawet Boga. Chcemy być swoimi własnymi szefami, i to właśnie ten bunt w ludzkim sercu jest korzeniem wszelkiego grzechu (Rzymian 3.23).
Najwyraźniejszy biblijny przykład buntu i jego konsekwencji znajduje się w 1 Ks. Samuela rozdział 15. Król Saul, wybrany przez Boga na przywódcę Izraela, stał się dumny. Myślał, że wie lepiej od Boga, czego Bóg od niego chce, więc nie posłuchał bezpośredniej instrukcji Boga (1 Ks. Samuela 15.3) i zastąpił ją własnym pomysłem. Zamiast postępować zgodnie z Bożym nakazem zniszczenia wszystkich łupów z obozu wroga, Saul zatrzymał najlepsze zwierzęta. I zamiast zabić niegodziwego króla Agaga, jak nakazał Bóg, Saul sprowadził go jako więźnia. Oba te czyny były buntem przeciwko Bożym nakazom, a jednak Saul był zadowolony ze swojej inicjatywy i próbował usprawiedliwić swoje nieposłuszeństwo - w końcu zwierzęta miały zostać złożone w ofierze Panu (werset 15).
Bunt przeciwko właściwemu autorytetowi jest poważną sprawą w oczach Boga. Prorok Samuel zwrócił się do króla Saula tymi słowami: "Samuel odpowiedział: Czy takie ma Pan upodobanie w całopaleniach i w rzeźnych ofiarach, co w posłuszeństwie dla głosu Pana? Oto: Posłuszeństwo lepsze jest niż ofiara, a uważne słuchanie lepsze niż tłuszcz barani. Gdyż nieposłuszeństwo jest takim samym grzechem, jak czary, a krnąbrność, jak bałwochwalstwo i oddawanie czci obrazom. Ponieważ wzgardziłeś rozkazem Pana, więc i On wzgardził tobą i nie będziesz królem" (1 Ks. Samuela 15.22-23; tłum. Biblia Warszawska). Bunt jest w tym fragmencie powiązany z pychą, a oba grzechy są utożsamiane z czarami i pogaństwem. Z powodu uporczywego buntu Saula przeciwko Bogu, stracił on tron, a jego królewska dynastia została przerwana. Bóg dał królestwo chłopcu o imieniu Dawid (1 Ks. Samuela 13.14).
Historia Izraela to cykl buntu i odnowy (Ks. Sędziów 2.10-19; Ks. Izajasza 59.13; 4 Ks. Mojżeszowa 14.18). Kiedy Bóg dał Izraelitom Prawo, nauczał świat, że wszechświat ma system dowodzenia. Bóg, który zstąpił na Synaj objawił się poprzez "grzmoty i błyskawice, i gęsty obłok nad górą, i doniosły głos trąby" (2 Ks. Mojżeszowa 19.16), to On sprawuje władzę. Ludzie mogą być koroną Jego stworzenia (Hebrajczyków 2.7), ale nie jesteśmy jego bogami. Chociaż mamy wolność wyboru posłuszeństwa Panu lub nie, Jego Prawo nadal obowiązuje. Kiedy buntujemy się przeciwko Jego prawu by być naszym Panem, następują konsekwencje, tak jak miało to miejsce w przypadku Saula (zob. Rzymian 6.23).
W ramach ludzkiej cywilizacji Bóg ustanowił również porządek władzy, a bunt przeciwko ustanowionemu przez Boga porządkowi jest grzechem. Rzymian 13.1-7 instruuje nas, abyśmy poddali się władzom rządzącym, o ile władze te nie wymagają od nas nieposłuszeństwa wobec autorytetu Boga (por. Dz. Apostolskie 5.29). Bunt przeciwko sprawiedliwemu autorytetowi prowadzi do anarchii i rozpadu społeczeństwa. W domu, Boży porządek autorytetu jest taki, że mąż ma być głową rodziny. Obowiązkiem męża jest prowadzenie rodziny w poddaniu Chrystusowi (Efezjan 5.23). Żona ma być poddana mężowi, a dzieci mają być posłuszne rodzicom (Efezjan 5.22; 6.1; Kolosan 3.18, 20). Bunt przeciwko rodzinnemu autorytetowi również prowadzi do chaosu i dysfunkcji w domu.
W kościele Bóg również stworzył porządek. Wyznaczył starszych, aby pasterzowali i czuwali nad zborem (1 Tymoteusza 5.17; 1 Tesaloniczan 5.12; Hebrajczyków 13.17). Podczas gdy starsi lub pastorzy nigdy nie powinni mieć absolutnej kontroli nad nikim, należy ich szanować i być im posłusznym na tyle, na ile jest to zdrowe dla kościoła i jednostki. Bunt w kościele prowadzi do podziałów i sporów oraz utraty skuteczności w wypełnianiu Bożej misji (1 Koryntian 3.3-6).
W każdym ludzkim sercu głęboko kiełkuje ziarno buntu. Jesteśmy "bojownikami o prawa" i kiedy uważamy, że ktoś nie szanuje naszych "praw", buntujemy się. Uczenie się odwoływania do autorytetu jest jednym ze sposobów na uniknięcie buntu i znalezienie rozwiązania problemu. Kreatywne myślenie to kolejny sposób, w jaki możemy skierować naszą pasję do zmian na produktywne ścieżki. Oferowanie rozwiązań z szacunkiem zachęca nasze autorytety do rozważenia opcji, których być może nie odkryłyby bez naszego wkładu. Postępowanie Daniela z babilońskim urzędnikiem jest doskonałym przykładem okazywania szacunku i unikania buntu (Ks. Daniela 1.8-16). Podczas gdy trzymanie się prawdy często wymaga kwestionowania tych, którzy mają władzę, jawny bunt przeciwko jakiemukolwiek autorytetowi ustanowionemu przez Boga rzadko jest przez Niego sankcjonowany.
