Pytanie: Co Biblia mówi o charakterze chrześcijanina?
Odpowiedź:
Charakter jest definiowany jako siła moralnego włókna. A.W. Tozer opisał charakter jako "doskonałość istot moralnych". Tak jak doskonałością złota jest jego czystość, a doskonałością sztuki jest jej piękno, tak doskonałością człowieka jest jego charakter. Osoby z charakterem wyróżniają się uczciwością, etyką i miłosierdziem. Określenia takie jak "mężczyzna z zasadami" i "kobieta uczciwa" są potwierdzeniem charakteru. Brak charakteru jest brakiem moralnym, a osoby pozbawione charakteru mają tendencję do zachowywania się nieuczciwie, nieetycznie i bezlitośnie.
Charakter danej osoby jest sumą jej usposobienia, myśli, intencji, pragnień i działań. Dobrze jest pamiętać, że charakter ocenia się na podstawie ogólnych tendencji, a nie na podstawie kilku pojedynczych działań. Musimy patrzeć na całe życie. Na przykład król Dawid był człowiekiem o dobrym charakterze (1 Ks. Samuela 13.14), choć czasami grzeszył (2 Ks. Samuela 11). I choć król Achab mógł raz postąpić szlachetnie (1 Ks. Królewska 22.35), nadal był człowiekiem o ogólnie złym charakterze (1 Ks. Królewska 16.33). Kilka osób w Biblii opisanych jest jako posiadające szlachetny charakter: Rut (Ks. Rut 3.11), Chananiasz (Ks. Nehemiasza 7.2), Dawid (Psalm 78.72) i Job (Ks. Joba 2.3). Życie tych osób wyróżniało się trwałą cnotą moralną.
Nasze wybory wpływają na charakter i go rozwijają. Daniel "postanowił nie skalać się" w Babilonie (Ks. Daniela 1.8), a ten pobożny wybór był ważnym krokiem w kształtowaniu niepodważalnej prawości w życiu młodego człowieka. Charakter z kolei wpływa na nasze wybory. "Uczciwość kieruje prawymi" (Ks. Przyp. Salomona 11.3a). Charakter pomoże nam przetrwać życiowe burze i uchroni nas przed grzechem (Ks. Przyp. Salomona 10.9a).
Celem Pana jest rozwijanie w nas charakteru. "Tygiel wytapia srebro, a piec złoto, lecz Pan bada serca" (Ks. Przyp. Salomona 17.3; tłum. Biblia Warszawska). Boży charakter jest wynikiem uświęcającego działania Ducha Świętego. Charakter wierzącego jest konsekwentną manifestacją Jezusa w jego życiu. Jest to czystość serca, którą Bóg daje, która staje się czystością w działaniu. Bóg czasami używa prób, aby wzmocnić charakter: "… chlubimy się też z ucisków, wiedząc, że ucisk wywołuje cierpliwość, a cierpliwość doświadczenie, doświadczenie zaś nadzieję" (Rzymian 5.3-4). Pan jest zadowolony, gdy Jego dzieci wzrastają pod względem charakteru. "Ty badasz serce i masz upodobanie w prawości" (1 Ks. Kronik 29.17; zob. także Psalm 15.1-2).
Możemy rozwijać charakter poprzez kontrolowanie naszych myśli (Filipian 4.8), praktykowanie chrześcijańskich cnót (2 Piotra 1.5-6), strzeżenie naszych serc (Ks. Przyp. Salomona 4.23; Ew. Mateusza 15.18-20) i utrzymywanie dobrego towarzystwa (1 Koryntian 15.33). Mężczyźni i kobiety z charakterem będą dawać innym dobry przykład do naśladowania, a ich pobożna reputacja będzie widoczna dla wszystkich (Tytusa 2.7-8).
