Odpowiedź:
Jest kilka osób opisanych w Biblii jako "chodzących z Bogiem", począwszy od Henocha w 1 Ks. Mojżeszowej 5.24. Noe był "mężem sprawiedliwym, nieskazitelnym wśród swojego pokolenia. Noe chodził z Bogiem" (1 Ks. Mojżeszowa 6.9). Ks. Micheasza 6.8 daje nam wgląd w Boże pragnienie dla nas: "Oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze obcował ze swoim Bogiem." Chodzenie z Bogiem nie jest aktywnością zarezerwowaną jedynie dla wybranych kilku osób. Bóg pragnie, aby wszystkie Jego dzieci chodziły z Nim.
Co się dzieje, gdy z kimś chodzimy? Wyobraź sobie, że Ty i Twój bliski kolega cieszycie się spacerem po wiejskiej alei. Jesteście w bliskiej odległości. Rozmawiasz, śmiejesz się, słuchasz i dzielisz z nim swoje serce. Twoja uwaga skupiona jest na tej osobie z wyłączeniem prawie wszystkiego innego. Dostrzegasz piękno wokół siebie lub okazjonalne rozproszenia, ale tylko takie które chcesz pokazać Twojemu kompanowi. Dzielicie się tym razem. Jesteście w harmonii i oboje cieszycie się pełnym pokoju koleżeństwem.
Chodzenie z Bogiem jest właśnie takie. Gdy wkraczamy w bliską sercu relację z Bogiem poprzez wiarę w Jego Syna (Hebrajczyków 10.22), On staje się naszym największym pragnieniem serca. Poznanie Go, słuchanie Jego głosu, dzielenie naszych serc z Nim i zabieganie o zadowolenie Jego, staje się naszym w pełni pochłaniającym skupieniem. On staje się dla nas wszystkim. Spotykanie się z Nim nie jest aktywnością zarezerwowaną na niedzielny poranek. Żyjemy relacją z Nim. A. W. Tozer stwierdza, że celem każdego chrześcijanina powinno być "życie w stanie nieprzerwanego uwielbienia." To jest jedynie możliwe, gdy chodzimy z Bogiem.
Tak jak chodzenie z bliskim kolegą wymaga powiedzenia "nie" dla wielu innych rzeczy, tak chodzenie z Bogiem wymaga pozbycia się czegokolwiek co byłoby rozproszeniem. Gdybyś był na spacerze z przyjacielem, ale przyniósłbyś kazoo i grał na nim przez cały czas, spacer nie byłby przyjemnością dla żadnego z was. Wielu ludzi próbuje chodzić z Bogiem, ale przynosi ze sobą zwyczaje typu kazoo, grzechy, światowe przyjemności czy niezdrowe relacje. Wiedzą, że te rzeczy nie są Bożym wyborem dla nich, ale udają że wszystko jest w porządku. Relacja nie jest satysfakcjonująca dla żadnego z nich. Chodzenie z Bogiem oznacza, że Ty i Bóg macie porozumienie odnośnie Twojego życia. "Czy idzie dwóch razem, jeżeli się nie umówili?" (Ks. Amosa 3.3). Chodzenie z Bogiem oznacza, że dostosowałeś swoją wolę do Jego i zabiegasz każdego dnia o to, aby uznawać siebie za "ukrzyżowanego z Chrystusem" (Galacjan 2.20). Nie musisz być doskonały, jako że nikt z nas nie jest (Rzymian 3.10). Ale pragnieniem Twojego serca jest podobanie się Bogu i jesteś chętny pozwalać Jego Duchowi upodabniać Ciebie do obrazu Jego Syna (Rzymian 8.29).
Gdy Biblia mówi o "chodzeniu" to często odnosi się do stylu życia. Możemy też kroczyć drogami świata (2 Ks. Królewska 8.27; Efezjan 2.2; Kolosan 3.7). W Nowym Testamencie, chodzenie z Bogiem jest często nazywane "chodzeniem w Duchu" (Galacjan 5.16; Rzymian 8.4). Chodzenie z Bogiem oznacza, że wybieramy wywyższanie Go w każdy sposób w jaki potrafimy, bez względu na osobisty koszt. Ale koszt istnieje. Chodzenie z Bogiem również oznacza, że nie możemy chodzić ze złymi ludźmi jako towarzyszami (Psalm 1.1-3). Wybieramy wąską drogę nad szeroką drogę zniszczenia (Ew. Mateusza 7.13-14). Nie żyjemy po to, aby zadowalać swoje grzeszne ciało (Rzymian 13.14). Dążymy do tego, by wyeliminować z naszego życia wszystko, co nie wzmacnia naszego chodzenia z Nim (Hebrajczyków 12.2). Stosujemy fragment z 1 Koryntian 10.31 dosłownie: "A więc: Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Bożą." Boże drogi są odzwierciedleniem naszych myśli, naszego postępowania, naszej motywacji i naszych wyborów życiowych, ponieważ tak dużo czasu z Nim spędzamy.
Nie trudno jest rozpoznać ludzi, którzy chodzą z Bogiem. Ich życie jest wyraźnym kontrastem do świata ich otaczającego, niczym gwiazdy na wieczornym niebie (Filipian 2.15). Wydają owoc Ducha Świętego (Galacjan 5.22-23) raczej niż owoc pragnień cielesnych (Galacjan 5.19-21). W Dz. Apostolskich 4.13 Piotr i Jan zostali aresztowani za głoszenie i postawieni przed władzą. "A widząc odwagę Piotra i Jana i wiedząc, że to ludzie nieuczeni i prości, dziwili się; poznali ich też, że byli z Jezusem." Kiedy codziennie chodzimy z Bogiem, świat nie może nie rozpoznać, że pomimo naszych niedoskonałości i braku wiedzy w niektórych dziedzinach, byliśmy z Jezusem.
