Pytanie: Co mówi Biblia na temat postępowania z chorobą psychiczną?
Odpowiedź:
Ogólnie rzecz biorąc, choroba psychiczna jest uważana za zaburzenie wpływające na nastrój, myślenie i zachowanie. Termin choroba psychiczna obejmuje szeroki zakres zaburzeń, od łagodnej depresji po schizofrenię, ale na potrzeby tego artykułu zdefiniujemy chorobę psychiczną jako stan upośledzający zdolność osoby do myślenia, odczuwania, przetwarzania i reagowania na sytuacje życiowe w odpowiednie sposoby. Nasze mózgi są narządami fizycznymi, takimi jak płuca i nerki, i podlegają chorobom i uszkodzeniom, tak jak inne narządy. Ponieważ jednak nasze mózgi kontrolują wszystko, co robimy, ich wadliwe działanie może zniekształcić naszą percepcję, prowadząc do bolesnych lub szkodliwych myśli i działań. Choroby psychiczne mogą wypaczać nasz pogląd na Boga i innych. Czasami choroby psychiczne przyczyniają się do naszego grzesznego zachowania. Bóg ma współczucie dla naszych zmagań. Może nam pomóc nauczyć radzić sobie z chorobami psychicznymi, a nawet przynieść uzdrowienie.
Choroby psychiczne wciąż nie są w pełni zrozumiałe przez lekarzy i różne czynniki mogę je wywoływać. Niektóre czynniki są fizyczne, takie jak nieprawidłowości w mózgu, zaburzenia równowagi hormonalnej i zaburzenia neuroprzekaźników. Nawet rzeczy takie jak odżywianie, ćwiczenia i sen wpływają na zdrowie psychiczne. Właściwe leki i fachowa terapia może złagodzić te objawy. Inne choroby psychiczne mogą być wywołane z powodu traumatycznych wydarzeń lub przemocy w dzieciństwie. Czasami „mechanizm radzenia sobie”, który był pomocny w jednej sytuacji, zostaje przeniesiony do późniejszego życia, gdzie nie jest już użyteczny ani adaptacyjny. Również zastanów sie nad tym jak nasze zachowania wpływają na zdrowie fizyczne i jak nasze zdrowie fizyczne wpływa na nasze zachowanie. Czasem niezdrowe zachowania powodują, że nasze ciała są niezdrowe, co z kolei prowadzi do jeszcze bardziej niezdrowego zachowania; trudno jest przerwać ten cykl. Czasem nasz własny grzech przyczynia się do choroby psychicznej. Gdy przestrzegamy nakazów Pisma Świętego, możemy ominąć niektóre aspekty chorób psychicznych i lepiej wiedzieć, jak reagować, gdy napotkamy chorobę psychiczną u siebie lub u kogoś innego (Rzymian 12.2). Często leczenie na wielu płaszczyznach jest najlepsze, ponieważ wiele czynników przyczynia się do choroby psychicznej.
Choroba psychiczna ma inny czynnik, który często nie jest brany pod uwagę w trakcie planowania programu leczenia. Wiele spośród tego, co nazywamy chorobą umysłową ma w sobie element duchowy, jeśli pozostawiony bez zaopiekowania, utrzymuje człowieka w zniewoleniu. Ludzie mają ducha. Jesteśmy stworzeni na obraz Boży, co oznacza, że mamy życie, które jest różne od życia zwierząt czy roślin. Nasze życia są bezpośrednio związane z życiem Bożym. Dz. Apostolskie 17.28 (tłum. Biblia Warszawska) mówi, "w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy." Gdy jesteśmy oddzieleni od Boga, nie możemy realizować się w pełni jako człowiek. Odczuwamy pustkę i staramy się ją wypełnić innymi rzeczami. Ale te rzeczy ostatecznie nas zawodzą, a to może przyczyniać się do rozwoju choroby psychicznej. Oczywiście pierwszym krokiem do duchowej jedności jest otrzymanie życia wiecznego poprzez Jezusa Chrystusa. Lecz nawet dla tych ludzi, którzy mają relacje z Bogiem poprzez Jezusa, mamy czasem błędne zrozumienie tego kim tak naprawdę jest Bóg, co może negatywnie wpłynąć na nasz pogląd na temat samych siebie, innych i na świat, i przyczynić się do choroby psychicznej. Grzech również może stanąć na drodze do relacji z Bogiem i negatywnie wpłynąć na nasze życie psychiczne. Jesteśmy lepiej wyposażeni do radzenia sobie z chorobą umysłową, gdy jesteśmy przesiąknięci Bożą prawdą i żyjemy z nim w bliskiej relacji.
Choroba duchowa jest często w dużej mierze chorobą psychiczną. Gdy nasz duch jest uzdrowiony i zdrowy, nasz umysł może trzeźwo myśleć. Psalm 23.3 mówi, Dobry Pasterz "duszę moją pokrzepia." Podczas gdy wiele chorób psychicznych jest bezpośrednio spowodowanych nieprawidłowościami w mózgu, wiele innych jest spowodowanych przez dusze, które potrzebują odnowienia. Nieprzebaczenie (2 Koryntian 2.-10-11), zgorzknienie (Hebrajczyków 12.15), strach i lęk (Filipian 4.6-7), niskie poczucie własnej wartości mogą wszystkie okaleczać nasze dusze. Gdy nasza dusza jest poraniona, nie możemy trzeźwo myśleć. Postrzegamy każde wydarzenie w życiu poprzez uszkodzony filtr. Słoneczny dzień przypomina nam jedynie o dniu w którym zostaliśmy zranieni. Widok szczęśliwej pary spacerującej po ulicy wywołuje przypływ złości spowodowanej nieuleczoną raną. Przypadkowe uwagi, zwykły stres życiowy i nierozważne traktowanie mogą sprawić, że osoba z nieuleczoną duszą zareaguje jak osoba chora psychicznie. Gdy stale poddajemy się tym złym myślom, przedłużamy swoje własne zmagania.
Chociaż Jezus bezpośrednio leczył ludzi, którzy byli uważani za chorych psychicznie, On także rozpoznawał opętanie demoniczne w innych i wyganiał demony (np. Ew. Marka 1.34; Ew. Łukasza11.14). Opętany z Gerazeńczyków był człowiekiem, którego psychiatrzy nazwaliby chorym psychicznie (zob. Ew. Marka 5.1–20). Pozbawiony był kontroli, zachowując się w sposób nie do przyjęcia, dzisiaj zamknęlibyśmy tego człowieka w zakładzie psychicznym. Ale Jezus rozprawił się bezpośrednio z rzeczywistym problemem. Rozkazał legionom demonów wyjść z mężczyzny. Po tym jak to uczynił, człowiek ten był "przy zdrowych zmysłach" (werset 15; tłum. Biblia Tysiąclecia). Chociaż nie wszystkie choroby psychiczne spowodowane są wpływem demonicznym, mogą być dzisiaj ludzie zdiagnozowani z chorobą psychiczną, którzy doświadczają pewnego rodzaju wpływu demonicznego. Tacy ludzie potrzebują, przede wszystkim, duchowego wyzwolenia, jakie możliwe jest do otrzymania, gdy powierzą się Jezusowi.
Tak jak mamy współczucie dla tych, którzy są chorzy fizycznie, musimy także mieć współczucie dla tych, którzy są chorzy psychicznie (Ew. Mateusza 14.14). Tak jak szukamy pomocy, gdy jesteśmy chorzy fizycznie, powinniśmy także szukać pomocy gdy zmagamy się z naszymi myślami, emocjami i zachowaniami. Nie musimy osądzać określonego powodu choroby psychicznej u innych; raczej mamy się o nich modlić i zaoferować wsparcie (Jakuba 5.14). Nie możemy założyć, że choroba psychiczna jest skutkiem grzechu czy wpływu demonicznego; jednak nie powinniśmy ignorować tych możliwości, gdy staramy się pomóc komuś lub gdy sami szukamy pomocy. Mamy wiele narzędzi by pomóc w leczeniu chorób psychicznych, włączając w to medycynę, psychiatrię, wsparcie społeczności oraz edukację. Musimy być ostrożni, aby nie zaniedbać duchowego aspektu choroby psychicznej. Możemy dzielić się prawdą Bożą z tymi, którzy zmagają się z chorobą psychiczną, zachęcać ich gdy mamy taką możliwość i wspierać ich w modlitwie. Gdy zmagamy się z chorobą psychiczną, musimy być czujni w trwaniu w szukaniu Bożej prawdy, aby przychodzić do niego w modlitwie i pozwalać innym wierzącym wspierać nas w naszej potrzebie (2 Koryntian 1.3-5; Rzymian 12.9-21; Galacjan 6.2-10; Ew. Jana 13.34-35).
