Odpowiedź:
Immanuel jest hebrajskim imieniem oznaczającym "Bóg z nami" lub "Bóg jest z nami." Imię Immanuel pojawia się w Biblii trzykrotnie, dwukrotnie w Starym Testamencie w Ks. Izajasza (7.14 oraz 8.8) i raz w Ew. Mateusza (1.23).
W Ks. Izajasza, dziecko urodzone w czasie rządów króla Achaza otrzymało imię Immanuel, jako znak dla króla, że Juda otrzyma wyzwolenie od ataków Izraela i Syrii: "Dlatego sam Pan da wam znak: Oto panna pocznie i porodzi syna, i nazwie go imieniem Immanuel" (Ks. Izajasza 7.14). Imię Immanuel świadczyło o tym, że Bóg w tym wyzwoleniu ustanowi swoją przewodnią i ochronną obecność ze Swoim ludem. Druga, dalekosiężna implikacja proroctwa Izajasza o dziecku o imieniu Immanuel dotyczyła narodzin Jezusa Chrystusa, Mesjasza Izraela.
Siedemset lat po panowaniu króla Achaza, dziewica z Nazaretu imieniem Maria została poślubiona Józefowi. Zanim się pobrali, anioł odwiedził Józefa, aby potwierdzić, że Maria poczęła dziecko z Ducha Świętego (Ew. Mateusza 1.20-21). Gdy urodziło się dziecko, nazwali Go Jezus. Mateusz, rozumiejąc wypełnienie się proroctwa Izajasza, dostarcza inspirującego objawienia: "A to wszystko się stało, aby się spełniło słowo Pańskie, wypowiedziane przez proroka: Oto panna pocznie i porodzi syna, i nadadzą mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg z nami" (Ew. Mateusza 1.22-23).
Jezus wypełnił proroctwo Izajasza, ponieważ był On dosłownie "Bogiem obecnym z nami"; On był w pełni człowiekiem, a jednak wciąż w pełni Bogiem. Chrystus przyszedł by żyć w Izraelu ze swoim ludem, jak przepowiedział Izajasz. Mateusz rozpoznał Jezusa jako Immanuela, żywe objawienie Wcielenia- cudu Syna Bożego stającego się człowiekiem i czyniąc Go przybytkiem pośród nas, przez co mógł objawić nam Boga. Jezus był Bogiem z nami, objawionym w ciele ludzkim (1 Tymoteusza 3.16).
Ew. Jana pięknie opisuje Wcielenie: "A Słowo stało się człowiekiem i zamieszkało między nami, i widzieliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką otrzymał od Ojca Jednorodzony, pełen łaski i prawdy [...] Boga nikt nigdy nie widział: Jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, dał nam Go poznać" (Ew. Jana 1.14-18; tłum. Biblia Poznańska).
W Jezusie, Bóg chodził z nami i rozmawiał z nami, jak czynił to z Adamem i Ewą w Ogrodzie Eden. Przybycie Chrystusa pokazywało całej ludzkości, że Bóg jest wierny, aby wypełniać Jego obietnice. Jezus nie był tylko znakiem Boga z nami, jak dziecko urodzone w czasach Achaza. Jezus był Bogiem obecnym z nami we własnej Osobie.
Jezus jest Immanuelem. On nie jest częściowym objawieniem Boga z nami; Jezus jest Bogiem z nami w całej swojej pełni: "W Chrystusie przebywa na sposób cielesny Bóg w całej Pełni" (Kolosan 2.9; tłum. Biblia Warszawsko- Praska). Jezus pozostawił chwałę nieba i przyjął postać sługi, aby mógł się z nami utożsamiać w naszych codziennych zmaganiach (Filipian 2.6-11; Hebrajczyków 4.15-16).
Immanuel jest naszym Zbawicielem (1 Tymoteusza 1.15). Bóg posłał swojego Syna, aby żył pośród nas i umarł za nas na krzyżu. Poprzez przelaną krew Chrystusa, możemy być pojednani z Bogiem (Rzymian 5.10; 2 Koryntian 5.19; Kolosan 1.20). Gdy jesteśmy narodzeni z Ducha Świętego, Chrystus przybywa, aby z nami żyć (2 Koryntian 6.16; Galacjan 2.20).
Nasz Immanuel będzie z nami na zawsze. Po swoim zmartwychwstaniu, zanim Jezus powrócił do Ojca, dał taką obietnicę: "A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata" (Ew. Mateusza 28.20; zobacz także Hebrajczyków 13.5). Nic nie może oddzielić nas od Boga i Jego miłości w Chrystusie (Rzymian 8.35-39).
