Odpowiedź:
Akolita to nie wyświęcona osoba w Kościele rzymskokatolickim, która pomaga w odprawianiu nabożeństw poprzez zapalanie świec i wykonywanie innych obowiązków. Kościół anglikański również ma akolitów, którzy pomagają duchownym w różnych rytuałach nabożeństwa.
Termin akolita pochodzi od greckiego akolouthos, co oznacza "zwolennik" lub "asystent". Dawniej jeden z pomniejszych zakonów duchowieństwa rzymskokatolickiego, akolita był historycznie kandydatem do kapłaństwa, który pomagał księżom i biskupom w wykonywaniu ich zadań.
Urzędy przywódcze w Kościele katolickim nazywane są "zakonami". Główne święcenia kościelne to diakon, ksiądz i biskup, podczas gdy mniejsze święcenia początkowo obejmowały lektora (czytelnika), portiera (odźwiernego), egzorcystę i akolitę. Niższe święcenia duchowne zostały ustanowione w III wieku, prawdopodobnie przez papieża Fabiana, a akolita był najwyższym niższym święceniem, w którym człowiek awansował do święceń kapłańskich.
Już w III wieku biskupi rzymskokatoliccy wykorzystywali akolitów jako osobistych opiekunów i kurierów, którzy dostarczali im listy, wiadomości i dary. W średniowieczu akolici zaczęli przejmować więcej obowiązków liturgicznych, w tym nadzór nad lampami ołtarzowymi i elementami eucharystycznymi.
Dziś akolita nie musi już być kandydatem do kapłaństwa. Kiedy papież Paweł VI zreformował zakony kościelne w 1972 roku, świeccy mogli zostać akolitami. Zmiany zniosły święcenia egzorcysty i portiera, a stanowiska lektora i akolity stały się "posługami" zamiast "święceniami". Akolita jest nadal na pierwszym miejscu wśród tych dwóch mniejszych posług Kościoła rzymskokatolickiego. Obecnie obowiązki akolity obejmują przygotowywanie elementów Eucharystii, noszenie krzyży procesyjnych i świec oraz zapalanie świec do Mszy. Akolita może również rozdawać komunię jako pomocniczy szafarz podczas mszy i chorym. W Kościele katolickim akolitami są mężczyźni, ale niektóre zadania akolitów mogą być powierzane kobietom.
Biblia nie wspomina o akolitach. Pismo Święte identyfikuje tylko dwa urzędy kościelne: starszych (zwanych także pastorami lub biskupami) i diakonów. Wschodnie kościoły prawosławne nigdy nie uznawały urzędu akolity. Najbliższym odpowiednikiem akolity w kościołach wschodnich jest ministrant lub ministrantka. W kościołach anglikańskim i episkopalnym ministranci są często nazywani akolitami. Kościoły metodystyczne i luterańskie również używają ministrantów i akolitów do pomocy duchowieństwu. W wyznaniach, które używają ministrantów i akolitów, posługę tę mogą zazwyczaj pełnić mężczyźni, kobiety i dzieci, choć zazwyczaj nie młodsze niż 10 lat.
