Odpowiedź:
Słowo otchłań oznacza po prostu "głęboką dziurę" - tak głęboką, że wydaje się bezdenna lub niezmierzona. Słowo to jest często używane we współczesnych kontekstach do opisania morza.
W Biblii i teologii żydowskiej Otchłań jest często metaforycznym odniesieniem do miejsca przebywania złych duchów. Czasami Otchłań jest przedstawiana jako głęboka lub bezdenna dziura w ziemi. Jest to tło dla użycia w Nowym Testamencie. Wersja Króla Jakuba zazwyczaj tłumaczy grecki termin abyssou jako "bezdenna otchłań" (np. Objawienie 9:2).
W Ewangelii Łukasza 8 Jezus wypędził legion demonów z człowieka, "I prosiły go, aby im nie nakazywał odejść w otchłań" (werset 31). Otchłań jest oczywiście miejscem, którego demony się boją i którego starają się unikać.
W Objawieniu wielokrotnie widzimy Otchłań jako miejsce uwięzienia złych duchów:
Objawienie 9:1-3, 11 - "I zatrąbił piąty anioł; i widziałem gwiazdę, która spadła z nieba na ziemię; i dano jej klucz od studni otchłani. I otwarła studnię otchłani. I wzbił się ze studni dym jakby dym z wielkiego pieca, a słońce i powietrze zaćmiły się od dymu ze studni. A z tego dymu wyszły na ziemię szarańcze, którym dana została moc, jaką jest moc skorpionów na ziemi. . . . I miały nad sobą jako króla anioła otchłani, którego imię brzmi po hebrajsku Abaddon, po grecku zaś imię jego brzmi Apollyon (Niszczyciel)".
Objawienie 11:7 - "A gdy [dwaj świadkowie] już złożą swoje świadectwo, zwierzę wychodzące z otchłani stoczy z nimi bój i zwycięży, i zabije ich".
Objawienie 20:1-3 - "I widziałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz od otchłani i wielki łańcuch w swojej ręce. I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. I wrzucił go do otchłani, i zamknął ją, i położył nad nim pieczęć, aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni owych tysiąc lat. Potem musi być wypuszczony na krótki czas".
We wszystkich tych przypadkach Otchłań jest miejscem przetrzymywania złych duchów. Wielu badaczy Biblii uważa, że jest to to samo miejsce, o którym mowa w 2 Piotra 2:4 jako o "piekle", gdzie niektóre złe duchy są "w mrocznych lochach, aby byli zachowani na sąd". Słowo piekło jest tutaj tłumaczeniem greckiego tartarus, które można rozumieć jako "najgłębszy dół" lub "najniższą część Hadesu".
Z Pisma Świętego jasno wynika, że Bóg ma ostateczną władzę nad wszystkimi złymi duchami. Niektóre z demonów zostały zesłane do Otchłani i tam uwięzione, podczas gdy inne wydają się być w stanie swobodniej poruszać się po ziemi. Ostatecznie wszystkie złe duchy trafią do jeziora ognia, wraz ze wszystkimi niewierzącymi (zob. Objawienie 20:10-15).
