Odpowiedź:
Cudzołóstwo to dobrowolna aktywność seksualna między osobą pozostającą w związku małżeńskim a kimś innym niż jej współmałżonek. Jest to oszukanie małżeństwa przez dodanie trzeciej osoby.
Biblia rozpoczyna swoje nauczanie na temat małżeństwa od wzoru Adama i Ewy: jeden mężczyzna i jedna kobieta, mąż i żona, zjednoczeni przez Boga (1 Ks. Mojżeszowa 2.24; Ew. Marka 10.7-9). Cudzołóstwo jest zabronione przez siódme przykazanie: "Nie będziesz cudzołożył" (2 K. Mojżeszowa 20.14). Fakt, że zakaz ten jest po prostu sformułowany bez żadnego wyjaśnienia, wskazuje, że znaczenie cudzołóstwa było dobrze rozumiane w czasie, gdy Mojżesz nadawał to prawo. Pismo Święte jest konsekwentne w zakazie cudzołóstwa.
Pomimo jasności pierwotnego wzorca małżeństwa i zakazu cudzołóstwa, grzeszna ludzkość rozwinęła sposoby na zatarcie granic moralności.
Poligamia jest jednym ze sposobów, w jaki zakaz cudzołóstwa został do pewnego stopnia ominięty. Poligamia nie jest technicznie cudzołóstwem, choć fałszuje pierwotny Boży plan dotyczący małżeństwa. W Starym Testamencie poligamia była dozwolona przez Boga, ale nigdy nie była przez Niego popierana. Poligamia nie była uważana za cudzołóstwo, ponieważ chociaż do małżeństwa dodawano trzecią osobę (lub czwartą, piątą itd.), to dodatkowe kobiety były legalnie włączone do małżeństwa. Poligamista, który angażował się w aktywność seksualną z kimś innym niż jego legalne żony, nadal popełniał cudzołóstwo. Ponieważ poligamia jest dziś ogólnie nielegalna we współczesnych krajach, żadna trzecia osoba nie może zostać legalnie dodana do małżeństwa.
Rozwód i ponowne małżeństwo to kolejny sposób obchodzenia zakazu cudzołóstwa. Jeśli żonaty mężczyzna ma romans, popełnia cudzołóstwo. Jeśli jednak rozwiedzie się ze swoją żoną i poślubi inną kobietę, zachowa swoją "prawną" pozycję. W większości współczesnych społeczeństw stało się to normą.
Jezus kładzie kres obu tym "strategiom": "Każdy, kto opuszcza żonę swoją, a pojmuje inną, cudzołoży, a kto opuszczoną przez męża poślubia, cudzołoży" (Ew. Łukasza 16.18). I: "Ktokolwiek by rozwiódł się z żoną swoją i poślubił inną, popełnia wobec niej cudzołóstwo. A jeśliby sama rozwiodła się z mężem swoim i poślubiła innego, dopuszcza się cudzołóstwa" (Ew. Marka 10.11-12; tłum. Biblia Warszawska). Według Jezusa rozwód nie omija zakazu cudzołóstwa. Jeśli żonaty mężczyzna widzi inną kobietę, pożąda jej seksualnie, rozwodzi się z żoną i poślubia inną kobietę, nadal popełnia cudzołóstwo. Ponieważ więź małżeńska ma trwać przez całe życie, rozwód nie zwalnia z odpowiedzialności za wierność wobec pierwszego małżonka. (W związku z tym uznajemy, że w niektórych przypadkach Pismo Święte zezwala na rozwód, a gdy rozwód jest dozwolony, ponowne małżeństwo jest również dozwolone bez uznawania go za cudzołóstwo).
Jezus zastosował zakaz cudzołóstwa nawet szerzej niż Prawo Mojżeszowe: "Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż. A Ja wam powiadam, że każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa" (Ew. Mateusza 5.27-28). Tak więc, nawet jeśli mężczyzna próbuje "legalnie" uniknąć cudzołóstwa, starając się o rozwód, już jest winny z powodu pożądliwości w swoim sercu, która doprowadziła go do takich kroków. Jeśli mężczyzna "legalnie" wprowadza do małżeństwa kolejną kobietę, czyniąc je małżeństwem poligamicznym, nadal jest winny cudzołóstwa z powodu pożądliwości w swoim sercu, która zmotywowała go do poślubienia kolejnej żony. Nawet jeśli mężczyzna lub kobieta po prostu oddają się pożądliwym myślom (pornografia jest szczególnym problemem), to popełniają cudzołóstwo, nawet jeśli nigdy nie doszło do pozamałżeńskiego kontaktu fizycznego. To wyjaśnienie Jezusa uwzględnia wszystkie niuanse dotyczące tego, "jak daleko jest za daleko" w relacji z innym człowiekiem innym niż współmałżonkiem, a także pozwala uniknąć konieczności definiowania, czym tak naprawdę jest "seks". Żądza, a nie seks, jest progiem cudzołóstwa.
Ks. Przyp. Salomona rozdz. 6 zawiera surowe ostrzeżenia przed popełnianiem cudzołóstwa, "gdyż przykazanie jest pochodnią, a nauka światłem; drogą życia zaś są napomnienia do karności; strzegą cię bowiem od złej kobiety, od słodkiego języka cudzej" (wersety 23-24; tłum. Biblia Warszawska). Salomon mówi,
"Nie pożądaj w swym sercu jej piękności i niech cię nie złapie mruganiem swoich powiek, gdyż nierządnicę można zgodzić za bochenek chleba, lecz cudzołożna żona przyprawia o cenne życie. Czy może kto zgarnąć ogień do swojego zanadrza, a jego odzienie się nie spali? Czy może kto chodzić po rozżarzonych węglach, a jego stopy się nie poparzą? Tak jest z tym, kto chodzi do żony swojego bliźniego; nie ujdzie bezkarnie ten, kto się jej dotyka" (wersety 25-29).
Cudzołóstwo jest śmiertelnie poważne i pociąga za sobą Boże konsekwencje. "Lecz kto cudzołoży z zamężną, jest pozbawiony rozumu, a kto chce samego siebie zgubić, niech tak robi" (Ks. Przyp. Salomona 6.32; por. 1 Koryntian 6.18 i Hebrajczyków 13.4).
Osoba, która żyje w jawnym, cudzołóstwie bez chęci nawrócenia, daje dowód na to, że tak naprawdę nie poznała Chrystusa. Ale cudzołóstwo nie jest też niewybaczalne. Każdy grzech popełniony przez chrześcijanina może zostać wybaczony, gdy chrześcijanin nawróci się, i każdy grzech popełniony przez niewierzącego może zostać wybaczony, gdy osoba ta przyjdzie do Chrystusa w wierze. "Albo czy nie wiecie, że niesprawiedliwi Królestwa Bożego nie odziedziczą? Nie łudźcie się! Ani wszetecznicy, ani bałwochwalcy ani cudzołożnicy, ani rozpustnicy, ani mężołożnicy, ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy Królestwa Bożego nie odziedziczą. A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego" (1 Koryntian 6.9-11; tłum. Biblia Warszawska). Zauważmy, że w kościele w Koryncie byli cudzołożnicy, ale zostali obmyci z grzechu, uświęceni i usprawiedliwieni.
