Odpowiedź:
Benjamin Franklin przypomniał nam, że czas to "rzecz, z której zrobione jest życie". Nasza ziemska egzystencja jest naznaczona czasem. "Marnujemy" go, "wydajemy" i "oszczędzamy"; czas może "uciekać nam przez palce" lub "nadrabiamy stracony czas"; mówimy o tych, którzy mają "cały czas na świecie", podczas gdy innym "kończy się czas"; a potem, "kiedy nasz czas się skończy", opuszczamy ten świat. A co z niebem? Czy nadal będziemy doświadczać czasu tak jak teraz? Krótka odpowiedź brzmi: naprawdę nie wiemy.
Po pierwsze, wyjaśnijmy, że kiedy mówimy "niebo", mamy na myśli miejsce zamieszkania Boga. Objawienie 21:3-4 mówi: "I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi. I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły". Rozdział ten opisuje dalej Nowe Jeruzalem, w którym wierzący będą mieszkać przez wieczność.
Niektórzy twierdzą, że nie będziemy doświadczać czasu w niebie, ponieważ powiedziano nam: "A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek." (Obj 21:23; zob. także Obj 22:5). Jeśli cykl dnia i nocy zostanie zniesiony, być może oznacza to koniec czasu - a przynajmniej naszej miary czasu. Wiemy również, że Bóg istnieje poza czasem (2 Piotra 3:8), więc być może ci, którzy z Nim mieszkają, również będą poza czasem.
Jednak inni wskazują na to, co wydaje się być wyraźnymi odniesieniami do doświadczania czasu w niebie. Na przykład Objawienie 8:1 mówi: "A gdy zdjął siódmą pieczęć, nastało w niebie milczenie na około pół godziny". Czy "pół godziny" było po prostu pomiarem Jana okresu ciszy z perspektywy ziemskiej, czy też mieszkańcy nieba również zdawali sobie sprawę z upływu czasu?
Ci w niebie wydają się być świadomi upływu czasu na ziemi, a nawet mogą opisać go jako "długi". Objawienie 6:9-10 mówi: "widziałem poniżej ołtarza dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, które złożyli. I wołały donośnym głosem: Kiedyż, Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz sąd i pomścisz krew naszą na mieszkańcach ziemi?". Bez wątpienia "jak długo" jest wyrażeniem związanym z czasem. Przykłady te pojawiają się przed stanem wiecznym, ale mogą wspierać ideę, że czas wpływa na naszą egzystencję w mieszkaniu Boga.
Objawienie 22:1-5 mówi o Nowym Jeruzalem: " I pokazał mi rzekę wody żywota, czystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. Na środku ulicy jego i na obu brzegach rzeki drzewo żywota, rodzące dwanaście razy, wydające co miesiąc swój owoc, a liście drzewa służą do uzdrawiania narodów. I nie będzie już nic przeklętego. Będzie w nim tron Boga i Baranka, a słudzy jego służyć mu będą i oglądać będą jego oblicze, a imię jego będzie na ich czołach. I nocy już nie będzie, i nie będą już potrzebowali światła lampy ani światła słonecznego, gdyż Pan, Bóg, będzie im świecił i panować będą na wieki wieków". Wzmianka o "każdym miesiącu" i "na wieki wieków" wskazuje na upływ czasu. Można zasugerować, że Jan był w stanie wyjaśnić swoją wizję tylko w kategoriach czasowych, a jego słowa nie odzwierciedlają dokładnie rzeczywistości wizji. Jednak miesiąc jest nadal słowem związanym z czasem.
Kiedy Bóg stworzył świat, stworzył czas - był "początek" (Rdz 1:1). Stworzenie, w tym rzeczywistość czasu, nazwał "bardzo dobrym" (Rdz 1:31). Wydaje się zatem, że czas jest czymś dobrym i dobrze dopasowanym do Bożego stworzenia. Jako część Bożego stworzenia podlegamy czasowi. Czy zmieni się to w wieczności? Nie możemy być tego pewni.
Niebo jest poza naszym zrozumieniem. Ale możemy odpocząć w fakcie, że nasz Bóg jest dobry i to, co dla nas przygotował, jest dobre. " I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe. I rzekł do mnie: Stało się. Jam jest alfa i omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywota. Zwycięzca odziedziczy to wszystko, i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem." (Objawienie 21:5-7).
