Odpowiedź:
Wiemy, że tylko Bóg powinien być wielbiony. Jedynie Bóg wymaga uwielbienia i tylko Bóg zasługuje na uwielbienie. Na pytanie odnośnie tego, czy powinniśmy wielbić Ducha Świętego, możemy w łatwy sposób odpowiedzieć, poprzez określenie tego czy Duch Święty jest Bogiem. Przeciwnie do koncepcji niektórych kultów, Duch Święty nie jest jedynie „siłą”, lecz osobą. Odnosimy się do niego używając terminów związanych z osobą (Ew. Jana 15.26; 16.7-8, 13-14). On działa tak jak Istota rozumna – osobowa - On mówi (1 Tymoteusza 4.1), kocha (Rzymian 15.30), naucza (Ew. Jana 14.26), wstawia się za nas (Rzymian 8.26) itd.
Duch Święty posiada boską naturę- On posiada wszystkie atrybuty Boga. Nie jest ani istotą anielską ani człowiekiem. On jest wieczny (Hebrajczyków 9.14). Jest wszędzie obecny (Psalm 139.7-10). Duch Święty jest wszechwiedzący, np. On zna „wszystko, nawet głębokości Boże” (1 Koryntian 2.10-11). On nauczał apostołów wszystkiego (Ew. Jana 14.26). On był zaangażowany w akt stworzenia (1 Księga Mojżeszowa 1.2). Duch Święty jest w osobistej relacji zarówno z Ojcem jak i Synem (Ew. Mateusza 28.19; Ew. Jana 14.16). Jako że jest Osobą, można go okłamać (Dzieje Apostolskie 5.3-4) czy zasmucić (Efezjan 4.30). Poza tym, niektóre fragmenty Starego Testamentu odnoszące się do Boga dotyczą Ducha Świętego w Nowym Testamencie (zobacz Księgę Izajasza 6.8, Dzieje Apostolskie 28.25, 2 Księgę Mojżeszową 16.7 oraz Hebrajczyków 3.7-9).
Boska Osoba jest godna uwielbienia. Bóg jest „godzien chwały” (Psalm 18.3). Bóg jest wspaniały i „godny wielkiej chwały” (Psalm 48.1). Mamy nakaz, aby uwielbiać Boga (Ew. Mateusza 4.10; Księga Objawienia 19.10; 22.9). Skoro zatem Duch jest boski, trzecią Osobą Trójjedynego Boga, godzien jest uwielbienia. Filipian 3.3 mówi nam, że prawdziwi wierzący, ci, których serca zostały obrzezane, wielbią Boga przez Ducha i chwalą i radują się w Chrystusie. I to jest piękny obraz uwielbienia dla wszystkich trzech Osób Boga.
Jak oddajemy chwałę Duchowi Świętemu? W taki sam sposób jak to czynimy względem Boga Ojca i Syna. Chrześcijańskie uwielbienie jest duchowym, wypływającym z pracy Ducha Świętego w nas, a my odpowiadamy na to, ofiarując jemu nasze życie (Rzymian 12.1). Wielbimy Ducha poprzez posłuszeństwo jego nakazom. Odnosząc to do Chrystusa, apostoł Paweł tłumaczy, że „kto przestrzega przykazań jego, mieszka w Bogu, a Bóg w nim, i po tym Duchu, którego nam dał, poznajemy, że w nas mieszka” (1 Jana 3.24). Widzimy tutaj związek pomiędzy posłuszeństwem Chrystusowi i Duchowi Świętemu, który w nas zamieszkuje, przekonując nas do wszystkich rzeczy- szczególnie do naszej potrzeby oddawania chwały przez posłuszeństwo- i uzdalniając nas do uwielbienia.
Uwielbienie jest czymś co wypływa z Ducha Świętego. Jezus powiedział, że będziemy wielbić „w duchu i w prawdzie” (Ew. Jana 4. 24). Ci, którzy są duchowi są tymi, w których przebywa Duch poświadczający, że należymy do niego (Rzymian 8.16). Jego obecność w naszych sercach uzdalnia nas aby oddawać jemu uwielbienie w Duchu. Jesteśmy w nim, tak jak On jest w nas, podobnie jak Chrystus jest w Ojcu, tak też Ojciec jest w nas poprzez Ducha Świętego (Ew. Jana 14.20, 17.21).
