Odpowiedź:
Pytanie "Czy Bóg może mnie zbawić?" było stawiane przez miliony na przestrzeni wielu lat. Nie tylko Bóg może cię zbawić, ale tylko Bóg może Cię zbawić. Aby zrozumieć z jakiego powodu odpowiedź na pytanie: "Czy Bóg może mnie zbawić" brzmi "tak!" należy w pierwszej kolejności zrozumieć dlaczego przede wszystkim potrzebujemy zbawienia. Gdy Adam zgrzeszył w Ogrodzie Eden, to jego grzech zatruł całe stworzenie (Rzymian 5.12), a grzeszna natura którą odziedziczyliśmy po Adamie oddziela nas od Boga. Ze względu jednak na ogromną miłość Boga do nas, On miał plan ratunku (1 Ks. Mojżeszowa 3.15). Przyszedł na świat w postaci Jezusa Chrystusa dobrowolnie ofiarując swoje życie, przyjmując karę na jaką zasłużyliśmy. Gdy nasz Zbawiciel wołał na krzyżu "Wypełniło się" (Ew. Jana 19.30), nasz grzech został na wieki odkupiony (przebaczony). Jezus Chrystus zbawił nas od pewnej śmierci i potwornej, wieczności bez Boga.
Abyśmy mogli czerpać pożytek z przebłagalnej ofiary Chrystusa, musimy zaufać Jemu i jego poświęceniu jako zapłacie za grzech (Ew. Jana 3.16; Dzieje Apostolskie 16.31). A Bóg okryje nas sprawiedliwością Chrystusa w chwili gdy to uczynimy (Rzymian 3.22). Bez tej przypisanej sprawiedliwości nigdy nie bylibyśmy w stanie wejść do obecności świętego Boga (Hebrajczyków 10.19-25).
Nasze zbawienie wpływa nie tylko na nasze wieczne przeznaczenie, "bycie zbawionym" ma również natychmiastowe działanie w naszym doczesnym życiu. Dobra nowina polega na tym, że ukończone dzieło Chrystusa na krzyżu zbawiło nas od wiecznego oddzielenia nas od Boga, i również zbawiło nas od mocy, którą grzech ma w tym życiu. Gdy przyjmiemy Chrystusa, jego Duch zamieszka w nas i nie jesteśmy już kontrolowani przez grzeszną naturę. Ta wolność sprawia, że możemy mówić "nie" dla grzechu i przezwyciężać nasze grzeszne pragnienia ciała. "Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was..." (Rzymian 8.9).
Nie ważne jest to kim jesteś czy co zrobiłeś. Jezus Chrystus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników (1 Tymoteusza 1.15), a wszyscy jesteśmy grzesznikami (Rzymian 3.23). Nikt z nas nie przekracza zakresu zbawczej łaski Boga (Ks. Izajasza 59.1). Apostoł Paweł jest wspaniałym przykładem dalekosiężnej łaski. Paweł pierwszą część swojego życia nienawidził, wtrącał do więzienia i prześladował wierzących, a nawet zabijał chrześcijan. A później, jedno spotkanie z Jezusem Chrystusem zmieniło Pawła w jednego z najwspanialszych misjonarzy chrześcijańskich jacy kiedykolwiek żyli. Jeśli Bóg mógł zbawić Pawła, "pierwszego" spośród grzeszników (1 Tymoteusza 1.15), to każdy może zostać zbawiony.
Ludzkość jest koroną stworzenia Bożego, uczyniona na jego podobieństwo (1 Ks. Mojżeszowa 1.26). Bóg pragnie, aby każdy z nas został zbawiony (1 Tymoteusza 2.4), i nikt nie zginął (2 Piotra 3.9; Ks. Ezechiela 18.32). Tym, którzy wierzą w imię Jezusa, Bóg daje prawo nazywania się dzieckiem Bożym (Ew. Jana 1.12). To, co Pan może uczynić dla swoich dzieci opisane jest w Psalmie 91: "Ponieważ mnie umiłował, wyratuję go, Wywyższę go, bo zna imię moje. Wzywać mnie będzie, a Ja go wysłucham, Będę z nim w niedoli, Wyrwę go i czcią obdarzę, Długim życiem nasycę go i ukażę mu zbawienie moje" (Psalm 91.14-16).
