Odpowiedź:
Bóg nie popełnia błędów. Jego doskonałość i potęga wykluczają błędy: „Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, a wielkość jego jest niezgłębiona" (Psalm 145:3). W języku oryginalnym, słowo przetłumaczone jako „niezgłębiona" zawiera myśl o „niemożności odnalezienia czy policzenia." Innymi słowy boża wielkość jest nieskończona. Takie stwierdzenie nie może odnosić się do osoby omylnej, ponieważ popełniając chociaż jeden błąd, wielkość takiej osoby byłaby policzalna i skończona.
Boża zdolność do czynienia wszystkiego i zrozumienia wszelkich spraw również zabezpiecza Go przed popełnieniem jakiegokolwiek błędu: „Wielki jest Pan nasz i potężny w mocy, mądrość jego jest niezmierzona" (Psalm 147:5). Znów Pismo stwierdza, że Bóg jest nieomylny. Do błędów prowadzi ograniczona wiedza, jednak Bóg posiada nieograniczoną wiedzę, dlatego nie popełnia błędów.
Bóg nie popełnił żadnego błędu przy stwarzaniu świata. Boża nieskończona mądrość, nieskończona moc i nieskończona dobroć sprawiają, że stworzył doskonały świat. Na końcu szóstego dnia stworzenia, Bóg spojrzał na to co stworzył i stwierdził, że jest to „bardzo dobre" (1 Ks. Mojżeszowa 1:31). Nie było żadnego wyjątku, zastrzeżenia czy rozczarowania. Po prostu stwierdzenie „bardzo dobre."
"Bóg nie jest człowiekiem, aby nie dotrzymał słowa ani synem człowieczym, aby żałował. Czy On powiada, a nie czyni i mówi, a nie spełnia?" (4 Ks. Mojżeszowa 23:19). Bóg w przeciwieństwie do człowieka nie popełnia błędów i nie ma refleksji, które prowadziłyby Go do zmiany zdania. Bóg nie czyni żadnych deklaracji, które musiałby później zmieniać, ponieważ nie wziął pod uwagę wszystkich konsekwencji lub, że nie posiada wystarczającej mocy aby tą deklarację wypełnić. Bóg nie jest jak człowiek, którego grzeszność wymaga sądu. „Bóg jest światłością, a nie ma w nim żadnej ciemności" (1 Jana 1:5b). „Sprawiedliwy jest Pan na wszystkich drogach swoich i łaskawy we wszystkich dziełach swoich." (Psalm 145:17)
Niektórzy uważają, że Pismo wskazuje, że Bóg ma jeszcze drugie spojrzenie na swoje stworzenie: „A gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe, żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim. I rzekł Pan: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, począwszy od człowieka aż do bydlęcia, aż do płazów i ptactwa niebios, gdyż żałuję, że je uczyniłem." (1 Ks. Mojżeszowa 6:5-7).
Ważne jest, aby dobrze zrozumieć słowo „żałować" w tym fragmencie. Gdy słowo to jest używane w odniesieniu do Boga, zawiera w sobie myśl o współczującym żalu i podjętym działaniu. Bóg nie wskazuje tutaj na swoją słabość, nie przyznaje się do błędu czy też nie żałuje tak jakby popełnił błąd. Raczej wyraża konieczność podjęcia konkretnych, drastycznych działań aby przeciwdziałać niegodziwości człowieka, ponieważ: „wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe..." (1 Ks. Mojżeszowa 6:5). Bóg nie uznał swojego stworzenia za błąd a dowodem na to jest fakt, że świat wciąż istnieje. Wciąż jesteśmy tutaj, pomimo naszej grzeszności dlatego wielbijmy Boga za Jego łaskę: „gdzie zaś grzech się rozmnożył, tam łaska bardziej obfitowała" (Rzymian 5:20b), „Ale Noe znalazł łaskę w oczach Pana." (1 Ks. Mojżeszowa 6:8)
Bóg nigdy nie popełnia błędów. On we wszystkim ma swój cel i to, co się wydarzy czy wydarzyło nie jest dla Niego zaskoczeniem, ponieważ to On określa wszystko do początku do końca: „Wspomnijcie na sprawy dawne, odwieczne, że Ja jestem Bogiem i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego jak Ja. Ja od początku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze się nie stało. Ja wypowiadam swój zamysł, i spełnia się on, i dokonuję wszystkiego, czego chcę." (Ks. Izajasza 46:9-10).
Niektórzy mogą myśleć, że Bóg popełnia błędy w czyimś osobistym życiu. Szczególne doświadczenia i rzeczy, które są poza naszą kontrolą, sprawiają, że zastanawiamy się, czy Bóg się czasami nie przeliczył. Jednakże, „wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani." (Rzymian 8:28). Aby to zaakceptować potrzebna jest wiara, „gdyż w wierze, a nie w oglądaniu pielgrzymujemy" (2 Koryntian 5:7). We wszelkich naszych doświadczeniach musimy rozumieć, że one przeminą i doprowadzą do wiecznej nagrody dzięki mądrości Tego, który „was może ustrzec od upadku i stawić nieskalanych z weselem przed obliczem swojej chwały" (Judy 1:24). Możemy cieszyć się z tego powodu, że nasz Pan nie popełnia błędów w naszym życiu i jest dobrym i kochającym Bogiem, który osiąga swoje cele we wszelkich wydarzeniach.
Bóg nie ma żadnych wad; nie popełnia żadnych błędów w tym co czyni. Nie ma również żadnych wad w Jego Synu; Jezus nie popełnił żadnego grzechu w myśli, słowie czy uczynku (Hebrajczyków 4:5). Szatan chciał odkryć choćby jeden grzech w Jezusie, jednak to mu się absolutnie nie udało (Ew. Mateusza 4:1-11). Jezus jest nieskazitelnym Barankiem Bożym (1 Piotra 1:19). Pod koniec życia Jezusa, Jego ziemski sędzia Poncjusz Piłat ogłosił: „żadnej winy w tym człowieku nie znajduję" (Ew. Łukasza 23:4).
Żyjemy popełniając różne błędy, duże i małe, drobne i katastrofalne; przyzwyczailiśmy się do ich popełniania. Jednak służymy nieomylnemu, wolnemu od błędów Bogu, którego wielkości nie możemy zgłębić. „Wiele cudów uczyniłeś, Panie, Boże mój, a w zamysłach twoich wobec nas nikt ci nie dorówna. Gdybym je chciał oznajmić i ogłosić, są liczniejsze, niż zdołałbym opowiedzieć. (Psalm 40:6). Dobrze jest wiedzieć, że Bóg włada i, że ten który nie popełnia błędów może uczynić dużo więcej niż zrekompensowanie naszych błędów.
