Odpowiedź:
Prorocy byli przedstawiani w Biblii jako posiadający kilka funkcji. Po pierwsze, prorocy byli Bożymi głosicielami. Gdy lud Izraela zapytał proroka Samuela o króla, Bóg powiedział Samuelowi, "Wysłuchaj głosu ludu we wszystkim, co mówią do ciebie, gdyż nie tobą wzgardzili, lecz mną wzgardzili, bym nie był królem nad nimi" (1 Ks. Samuela 8.7). Samuel był odpowiedzialny za przekazanie Słowa Bożego ludowi Izraela, a Bóg stwierdza, że On był źródłem władzy i słów Samuela. Zatem, prorok Samuel był Bożym przedstawicielem.
Wiele innych fragmentów w Starym Testamencie zawiera stwierdzenie takie jak "doszło słowo Pana", wskazując, że źródłem przesłania był Bóg, a nie prorok (np. 2 Ks. Samuela 7.4; 2 Ks. Królewska 20.4; Ks. Jeremiasza 1.4; Ks. Ezechiela 3.16 oraz otwierające wersety Ks. Ozeasza, Joela, Micheasza, Jonasza i Sofoniasza). Podobnie, Jezus nauczał niebiańskiego przesłania: "Nauka moja nie jest moją, lecz tego, który mnie posłał" (Ew. Jana 7.16). On również stwierdził "lecz tak mówię, jak mnie mój Ojciec nauczył" (Ew. Jana 17.8). Zatem Jezus wyraźnie wypełnił rolę proroka, jako że był głosicielem Bożym.
Drugą podstawową funkcją proroka w Biblii jest to, o czym ludzie często myślą, gdy słyszą termin proroctwo, a jest to przepowiadanie przyszłych wydarzeń poprzez objawienie Boże. Przepowiadanie, choć nie jest to najczęstsze zadanie proroków, jest inną formą ich podstawowej roli. Przemawiając w imieniu Boga, czasami orędzie zawierało przepowiadanie przyszłości. Jezus przepowiedział przyszłość, gdy tłumaczył swoim uczniom "że musi pójść do Jerozolimy, wiele wycierpieć od starszych arcykapłanów i uczonych w Piśmie, że musi być zabity i trzeciego dnia wzbudzony z martwych" (Ew. Mateusza 16.21). Proroctwo to jest przedstawione jako wypełnienie wszystkich czterech relacji Ewangelii (Ew. Mateusza 27-28; Ew. Marka 15-16; Ew. Łukasza 22- 24 oraz Ew. Jana 18-20). Jezus również przepowiedział, że krótko po swoim wniebowstąpieniu, uczniowie otrzymają moc przychodzącą z Ducha Świętego (Dz. Apostolskie 1.8). Dz. Apostolskie 2 relacjonują spełnienie proroctwa: apostołowie otrzymali Ducha Świętego i przemówili językami, których nie znali zwiastując ewangelię dla przynajmniej piętnastu różnych grup językowych obecnych w Jerozolimie w czasie Pięćdziesiątnicy. Zatem, Jezus wyraźnie spełnił rolę proroka, jako przepowiadającego przyszłość.
Trzecią funkcją niektórych proroków było uzdrawianie i czynienie cudów. Mojżesz dokonywał wielu cudów, włączając w to rozdzielenie Morza Czerwonego (2 Ks. Mojżeszowa 14.21-22). Eliasz dokonał cudu, gdy zesłał ogień z nieba, aby spalił ofiarę na ołtarzu (1 Ks. Królewska 18.36-38). Elizeusz dokonał cudu, gdy wyłowił siekierę z wody (2 Ks. Królewska 6.6). Wszystkie cztery relacje ewangelii relacjonują Jezusa dokonującego wielu cudów i uzdrowień (np. Ew. Mateusza 8.14-15; Ew. Marka 1.40-45; Ew. Łukasza 8.42-48 oraz Ew. Jana 6.16-21).
Tytuł "prorok" jest używany wiele razy w ewangeliach, gdy inne osoby odnoszą się do Jezusa (Ew. Mateusza 21.11; Ew. Łukasza 7.16; Ew. Jana 4.19). Jezus również wskazywał na siebie jako proroka w Ew. Marka 6.4.
Bóg powiedział Mojżeszowi, że pewnego dnia pośle innego proroka do Izraela, "Włożę moje słowa w jego usta i będzie mówił do nich wszystko, co mu rozkażę" (5 Ks. Mojżeszowa 18.18). Jezus był prorokiem, który wypełnił to proroctwo (zobacz Dz. Apostolskie 3.22; 7.37). Jezus wypełnił wszystkie wymogi odnośnie tytułu proroka, słowem i czynami. On jest ostatecznym prorokiem, w tym, że On sam jest Słowem Bożym (Ew. Jana 1.1).
