Pytanie: Z jakiego powodu czynienie uczniami jest ważne?
Odpowiedź:
Czynienie uczniami jest sposobem naszego Pana na odpowiedź wobec modlitwy, "Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje, przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi..." (Ew. Mateusza 6.9-10). W nieskończonej swojej mądrości, Jezus wybrał oddanych naśladowców, swoich uczniów, aby nieśli przesłanie o zbawieniu dla wszystkich ludzi świata. On ujął to jako swój nakaz w ostatnich słowach, zanim wstąpił do nieba: "Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi. Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata" (Ew. Mateusza 28.18-20).
Czynienie uczniami jest ważne, ponieważ to jest wybrana przez Pana metoda głoszenia Dobrej Nowiny zbawienia poprzez Jezusa Chrystusa. Podczas swojej służby publicznej, Jezus spędził ponad trzy lata na czynieniu uczniów- ucząc ich i szkoląc swoich dwunastu wybranych. Dał im wiele przekonujących dowodów, że był On Synem Bożym, obiecanym Mesjaszem; uwierzyli w niego, mimo iż niedoskonale. Przemawiał do tłumów, lecz często brał swoich uczniów w ustronne miejsce, aby ich nauczać przesłania swoich przypowieści i cudów. Posyłał ich na służbę misyjną. On również nauczał ich, że wkrótce powróci do Ojca, po tym jak dostąpi śmierci i zmartwychwstania (Ew. Mateusza 16.21; Ew. Jana 12.23-36; 14.2-4). Mimo, iż nie mogli tego pojąć, On dał uczniom tą zaskakującą obietnicę, "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto wierzy we mnie, ten także dokonywać będzie uczynków, które Ja czynię, i większe nad te czynić będzie; bo Ja idę do Ojca" (Ew. Jana 14.12). Jezus również obiecał posłać swojego Ducha Świętego, aby był z nimi na wieki (Ew. Jana 14.16-17).
Zgodnie z obietnicą w Dniu Pięćdziesiątnicy, Duch Święty zstąpił z mocą na wierzących, którzy zostali napełnieni mocą i w śmiałości zaczęli zwiastować każdemu Dobrą Nowinę. Pozostała część Dziejów Apostolskich podaje ekscytującą relację tego wszystkiego, co dokonało się przez nich. W jednym z miast przeciwnicy powiedzieli, "Ci, co uczynili zamęt w całym świecie, przybyli i tutaj" (Dzieje Apostolskie 17.6). Wielu uwierzyło w Jezusa Chrystusa i stało się także jego uczniami. Gdy przyszło silne prześladowanie ze strony fałszywych nauczycieli religijnych, rozproszyli się na inne tereny i nadal byli posłuszni nakazowi Chrystusa. Kościoły powstawały na terenie całego Imperium Rzymskiego, a ostatecznie w innych narodach.
Później, ze względu na uczniów takich jak Marcin Luter oraz inni, Europa otworzyła się na Ewangelię Jezusa Chrystusa poprzez Reformację. Ostatecznie, chrześcijanie wyemigrowali do Nowego Świata, aby rozpowszechnić Chrystusa. Mimo, iż świat nadal nie jest w pełni zewangelizowany, wyzwanie jest teraz tak samo realne jak kiedykolwiek wcześniej. Nakaz naszego Pana pozostał: "Idźcie i czyńcie uczniami, chrzcząc ich i nauczając wszystkiego co wam przekazałem." Cechy ucznia można opisać następująco:
• jest pewny swojego zbawienia (Ew. Jana 3.16) i jest prowadzony Duchem Świętym, który w nim przebywa (Ew. Jana 14.26-27).
• wzrasta w łasce i poznaniu naszego Pana i Zbawiciela (2 Piotra 3.18); oraz
• dzieli ciężar Chrystusa za zagubione dusze mężczyzn i kobiet. Jezus powiedział uczniom swoim "Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wyprawił robotników na żniwo swoje" (Ew. Mateusza 9.37-38).
