Odpowiedź:
Powiedzenie "czystość jest obok pobożności" nie pojawia się w Biblii. Wyrażenie to jest archaicznym przysłowiem znalezionym w babilońskich i hebrajskich traktatach religijnych. Jego debiut w języku angielskim, w zmodyfikowanej formie, można znaleźć w pismach filozofa i naukowca Sir Francisa Bacona. W Advancement of Learning (1605) napisał on: "Czystość ciała była zawsze uważana za pochodną należytej czci dla Boga". Prawie dwieście lat później (1791) John Wesley odniósł się do tego wyrażenia w jednym ze swoich kazań w formie, w jakiej używamy go dzisiaj. Wesley napisał: "Czystość nie jest częścią religii. Czystość jest rzeczywiście obok pobożności".
Trudno powiedzieć, skąd wzięła się idea związku między czystością a pobożnością. Izraelici z pewnością byli zainteresowani pojęciami "czysty" i "nieczysty", ponieważ znaczna część Prawa Mojżeszowego nakreśla zasady dla tych sfer. Wśród nieczystych rzeczy, których lud Boży miał unikać, były martwe ciała i zwłoki, jedzenie niektórych zwierząt, trąd i wydzieliny z ciała. Skomplikowane rytuały mycia były zalecane, aby uczynić nieczystą osobę ponownie czystą, tak aby mogła ponownie wejść do społeczności i sanktuarium Pana (Liczb 19). Dla Żydów przestrzeganie ceremonialnych praw i przepisów było uważane za sposób na zbliżenie się do Boga. Nic więc dziwnego, że wyrażenie to ma swoje korzenie w literaturze hebrajskiej.
Z biblijnego punktu widzenia zewnętrzna czystość nie ma jednak żadnego związku z pobożnością. Jezus wyjaśnił, że ludzie są skalani przez to, co jest w ich sercach i że pobożności nie osiąga się przez to, co jemy lub czego nie jemy, ani przez to, jak często myjemy ręce (Mt 7:18-23). Faryzeusze, którzy kwestionowali nauki Jezusa, nie zrozumieli tej prawdy. Trzymali się wymogów i ceremonii Starego Testamentu, czekając na swojego Mesjasza. Ale kiedy przyszedł i stanął przed nimi, byli zaślepieni własnymi wysiłkami, aby uzyskać sprawiedliwość przez Prawo i zaparli się Go. Powiedział im: "Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one składają świadectwo o mnie; ale mimo to do mnie przyjść nie chcecie, aby mieć żywot." (Jana 5:39-40). Pomimo całej swojej uwagi, jaką poświęcali szczegółom dotyczącym czystości i nieczystości, pozostawali daleko od pobożności.
Greckie słowo przetłumaczone jako "pobożność" w Nowym Testamencie oznacza "świętość", bez której nikt nie ujrzy Boga (Hbr 12:14). Jest to jednak świętość, której nie uzyskuje się poprzez przestrzeganie Prawa, co jest niemożliwe (Rzymian 3:20; Galacjan 2:16), ale poprzez przemianę w całkowicie nowe stworzenie w Chrystusie dzięki mocy Bożej (2 Koryntian 5:17; Efezjan 4:24). W momencie zbawienia stajemy się całkowicie czyści i sprawiedliwi przed Bogiem i tylko wtedy możemy mieć udział w Jego pobożności.
