Pytanie: Co mówi Biblia na temat dawania na biednych?
Odpowiedź:
Zarówno w Starym jak i Nowym Testamencie, widzimy Boże pragnienie dla jego dzieci, aby okazywały współczucie biednym i potrzebującym. Jezus powiedział, że biedni zawsze będą wśród nas (Ew. Mateusza 26.11; Ew. Marka 14.7). On również powiedział, że ci którzy okazują miłosierdzie biednym, chorym i potrzebującym w rezultacie jemu osobiście służą (Ew. Mateusza 25.35-40) i według tego zostaną wynagrodzeni.
Nie ma wątpliwości, że zasięg ubóstwa jest zarówno powszechny, jak i niszczycielski. Lud Boży nie może być obojętny względem potrzebujących, ponieważ Boże oczekiwania w odniesieniu do troski o biednych są wplecione w całe Pismo Święte. Na przykład, spójrz na słowa Pana na temat dobroci króla Jozjasza w Ks. Jeremiasza 22.16 (tłum. Biblia Poznańska): "Przyznawał prawo biednemu i ubogiemu, (wtedy było dobrze). - Czy nie było to [znakiem], że mnie znano? - mówi Jahwe?" A Mojżesz instruował swój lud, jak traktować biednych i potrzebujących: "Ochotnie będziesz mu dawał, a serce twoje nie będzie smutne, że mu dajesz, za to bowiem błogosławić ci będzie Pan, Bóg twój, w każdym twoim uczynku i w każdym twoim przedsięwzięciu" (5 Ks. Mojżeszowa 15.10). To uczucie jest doskonale uchwycone w Ks. Przyp. Salomona 14.31 (tłum. Biblia Poznańska): "Kto słabego uciska, obraża swego Stwórcę, czci Go ten, co ma litość nad ubogim."
Pierwsza część Ks. Przyp. Salomona 14.31 (tłum. Biblia Poznańska) mówi, "Kto słabego uciska, obraża swego Stwórcę..." W rzeczywistości Ks. Przyp. Salomona jest wypełniona tego rodzaju stwierdzeniami, wyraźnie pokazującymi, że Bóg kocha ubogich i czuje się urażony, gdy Jego dzieci ich zaniedbują (Ks. Przyp. Salomona 17.5; 19.17; 22.2, 9, 16, 22–23; 28.8;29.7; 31.8–9). Konsekwencje ignorowania losu biednych są również jasno nauczane w Ks. Przyp. Salomona: "Kto uszy zatyka na krzyk maluczkiego, sam będzie wołał i nikt mu nie odpowie" (Ks. Przyp. Salomona 21.13; tłum. Biblia Poznańska). I zauważ mocny język w Ks. Przyp. Salomona 28.27: "Kto daje ubogiemu, nie zazna niedostatku; ale kto od niego oczy odwraca, ściągnie na siebie liczne przekleństwa." Wśród wielu grzechów Sodomy opisanych w 1 Ks. Mojżeszowej 19, Sodoma wzbiła się "w pychę, miała dostatek chleba i beztroski spokój wraz ze swoimi córkami, lecz nie wspomagała ubogiego i biednego" (Ks. Ezechiela 16.49).
Nowy Testament równie wyraźnie wskazuje, jak mamy troszczyć się o ubogich. Jeden werset, który ładnie podsumowuje naszą oczekiwaną miłość, znajduje się w pierwszym Liście św. Jana: "Jeśli zaś ktoś posiada dobra tego świata, a widzi brata w potrzebie i zamyka przed nim serce swoje, jakże w nim może mieszkać miłość Boża? Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą" (1 Jana 3.17-18). Równie ważny jest fragment z Ew. Mateusza 25.31-46. Sąd tutaj opisany poprzedza milenijny okres panowania Chrystusa i często odnosi się do "sądu narodów", w których ci, którzy zgromadzą się przed Chrystusem zostaną podzieleni na dwie grupy- owce po jego prawej stronie oraz kozły po jego lewej stronie. Ci po lewej stronie będą wysłani na "ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom" (werset 41), podczas gdy ci po prawej stronie otrzymają wieczne dziedzictwo (werset 34). Godny uwagi jednak jest język Chrystusa użyty w odniesieniu do tych dwóch, oddzielnych grup. Owce zasadniczo mają nakaz opiekowania się biednymi, chorymi i uwięzionymi oraz słabszymi. Z drugiej strony kozły są karane za brak troski i brak działań wobec nich. Gdy sprawiedliwi pytają Go o to, co czynili, Chrystus odpowiada im, mówiąc: "Zaprawdę powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście."
Nie powinniśmy błędnie interpretować tego jakoby dobre uczynki owiec oznaczają, że mogą osiągnąć zbawienie; te dobre uczynki raczej były "owocem" czy dowodem tego, że zostali zbawieni z łaski (Efezjan 2.8-10), co dalej dowodzi, że oddaniu Chrystusowi rzeczywiście towarzyszyć będą niezaprzeczalne dowody przemienionego życia. Pamiętaj, zostaliśmy stworzeni do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował abyśmy je czynili, a "dobre uczynki" o których mówi Chrystus w Ew. Mateusza 25 dotyczą opiekowania się biednymi i cierpiącymi.
List Jakuba 2.26 mówi, "Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa." Jakub również napisał, "A bądźcie wykonawcami Słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie" (Jakuba 1.22). Podobnie Jan powiedział, "Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma [...] Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował" (1 Jana 2.4, 6). I słowa samego Chrystusa: "Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie" (Ew. Jana 14.15).
Boże Słowo daje nam wgląd w Jego serce wobec biednych i instruuje jak mamy się o nich troszczyć. Jeśli naprawdę wierzymy w Jezusa, musimy również podzielać jego troskę o ubogich. Jezus nakazał nam, abyśmy kochali siebie wzajemnie (Ew. Jana 13.34-35). A czy jest lepszy sposób, by okazać miłość, życzliwość i współczucie Jezusa Chrystusa, niż zwrócić się do "najmniejszych" spośród nas?
