Odpowiedź:
Diadem jest nakryciem głowy symbolizującym królewskość lub władzę i jest zwykle noszony przez króla lub królową. Synonimem diademu jest korona i właśnie to słowo można znaleźć w większości współczesnych przekładów Biblii. Słowo diadem zostało po raz pierwszy użyte w Biblii w Księdze Wyjścia 29:6 jako część Bożych instrukcji dotyczących ubioru Aarona. Brat Mojżesza, Aaron, został wybrany przez Boga na pierwszego arcykapłana (Wj 28:1). Bóg nakazał kapłanom noszenie określonych szat podczas służby w Jego świątyni. Wśród tych szat dla arcykapłana znajdował się turban zwieńczony "złoty diadem, świętą koronę" (Kpł 8:9). Diadem ten symbolizował wyjątkową pozycję Aarona jako rzecznika Najwyższego. Izrael miał być posłuszny słowom Aarona i Mojżesza tak, jakby był posłuszny samemu Bogu.
Inne miejsca w Piśmie Świętym używają słowa diadem do reprezentowania króla, bez określenia go jako takiego. Na przykład w Objawieniu 13:1 czytamy: "I widziałem wychodzące z morza zwierzę, które miało dziesięć rogów i siedem głów, a na rogach jego dziesięć diademów, a na głowach jego bluźniercze imiona." (BIblia Warszawska). Użycie słowa diadem w odniesieniu do króla jest przykładem figury retorycznej zwanej metonimią. Wizja bestii z morza przedstawia federację dziesięciu królów, narodów w zmowie z Antychrystem w czasach ostatecznych (Objawienie 17:12). Księga Objawienia używa wielu takich przenośni.
Izajasz 62:3 używa diademu w nieco inny sposób. Pan mówi do Izraela: "Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga". Nadchodzi dzień, w królestwie Mesjasza, kiedy Jerozolima zostanie przywrócona, a Syjon będzie uwielbiony. Bóg pokaże swój odkupiony lud tak, jak król pokazuje wspaniałą koronę. Izajasz 28:5 odwraca ten obraz i mówi, że Pan będzie diademem swego ludu. Podstawowe przesłanie jest takie samo: Bóg odda chwałę i cześć ludowi, który zbawia. Diadem był częścią wielkiego honoru Mardocheusza w Persji, ponieważ pozwolono mu jeździć na królewskim koniu, a koń był wyposażony w pewnego rodzaju diadem (zob. Estera 6:8).
